روایت:الکافی جلد ۲ ش ۷۷۰

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن كليب بن معاويه الصيداوي قال قال لي ابو عبد الله ع :

إِيَّاكُمْ وَ اَلنَّاسَ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَيْراً نَكَتَ فِي قَلْبِهِ نُكْتَةً فَتَرَكَهُ وَ هُوَ يَجُولُ لِذَلِكَ وَ يَطْلُبُهُ ثُمَّ قَالَ لَوْ أَنَّكُمْ إِذَا كَلَّمْتُمُ اَلنَّاسَ قُلْتُمْ ذَهَبْنَا حَيْثُ ذَهَبَ اَللَّهُ وَ اِخْتَرْنَا مَنِ اِخْتَارَ اَللَّهُ وَ اِخْتَارَ اَللَّهُ‏ مُحَمَّداً وَ اِخْتَرْنَا آلَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۶۲۹

از كليب بن معاويه صيداوى، گويد: امام صادق (ع) به من فرمود: مبادا متعرض مردم شويد، به راستى خدا عز و جل چون خير، بنده‏اى را بخواهد، در دلش انگشتى زند و او را رها كند و او دنبال اين مذهب بگردد و آن را بجويد. سپس فرمود: كاش شما هر گاه با مردم سخن مى‏گفتيد، مى‏گفتيد: ما آنجا رفته‏ايم كه خدا فرموده، آن را به رهبرى اختيار كرده ايم كه خدا به رهبرى اختيار كرده، خدا محمد (ص) را اختيار كرده و ما هم خاندان محمد را اختيار كرديم.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۰۱

كليب بن معاويه گويد: امام صادق عليه السّلام بمن فرمود: از مردم دور شويد (آنها را بمذهب حق نخوانيد) همانا خداى عز و جل چون خير بنده‏ئى را خواهد، در دلش نقطه و اثرى گذارد (نور هدايت در دلش افكند) و او را رها كند، او خود بگردش افتد و حق را بجويد، سپس فرمود: كاش شما هر گاه با مردم بسخن ميپرداختيد ميگفتيد: ما از راهيكه خدا رفته رفته‏ايم، و هر كه را خدا انتخاب كرده انتخاب كرده‏ايم، خدا محمد را انتخاب كرد، و ما آل محمد را صلى اللَّه عليه و آله انتخاب كرديم.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۵۳۱

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن‏ابى‏عمير، از كليب بن معاويه صيداوى روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام به من فرمود كه: «بپرهيزيد از مردمان و از ايشان و دعوت ايشان دورى كنيد؛ زيرا، چون خداى عز و جل چيزى را نسبت به بنده‏اى اراده فرمايد، __________________________________________________

(۲). تحريم، ۶.

در دلش نشانه‏اى را پديد آورد. پس او را چنان گرداند كه به جهت آن جولان زَنَد و بگردد و آن را طلب كند». بعد از آن فرمود: «كاش چون شما با مردم تكلّم مى‏كرديد، مى‏گفتيد: رفتيم در آنجا كه خدا رفته؛ يعنى مذهبى داريم كه خداى- تعالى- آن را قرار داده، و برگزيديم كسى را كه خدا او را برگزيده. خدا محمد را برگزيده و ما آل‏محمد را برگزيديم- صلّى اللَّه عليه و عليهم اجمعين-».