روایت:الکافی جلد ۲ ش ۷۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن ابيه و محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي جميعا عن البرقي عن النضر بن سويد عن يحيي بن عمران الحلبي عن عبيد الله بن الحسن عن الحسن بن هارون قال قال لي ابو عبد الله ع :

إِنَّ اَلسَّمْعَ وَ اَلْبَصَرَ وَ اَلْفُؤََادَ كُلُّ أُولََئِكَ كََانَ عَنْهُ مَسْؤُلاً قَالَ يُسْأَلُ اَلسَّمْعُ عَمَّا سَمِعَ وَ اَلْبَصَرُ عَمَّا نَظَرَ إِلَيْهِ وَ اَلْفُؤَادُ عَمَّا عَقَدَ عَلَيْهِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۱۲۵

از حسن بن هرون، گويد: امام صادق (ع) به من فرمود: به راستى كه گوش و چشم و دل است كه همه وسيله مسئوليت باشند، فرمود: گوش مسئول است كه چه شنيده و چشم مسئول است از آنچه بدان نگاه كند و دل از آنچه عهده‏دارِ آن شود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۶۲

ابن هارون گويد: امام صادق عليه السّلام در باره اين آيه: «همانا گوش و چشم و دل، همه اينها مورد بازخواست قرار گيرند» فرمود: گوش را از آنچه شنيده مورد بازخواست قرار ميدهند، و چشم را از آنچه نگريسته و دل را از آنچه بآن بسته.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۱۲۳

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن خالد، از پدرش و محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى و هر دو از برقى، از نضر بن سويد، از يحيى بن عمران حلبى، از عبيداللَّه بن حسن، از حسن بن هارون كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام براى من اين آيه را خواند كه: «إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ كُلُّ أُولئِكَ كانَ عَنْهُ مَسْؤُلًا» «۲». و فرمود:

«گوش سؤال مى‏شود از آنچه شنيده، و ديده، از آنچه ديده و به سوى آن نظر كرده، و دل، از آنچه بر آن بسته و اعتقاد نموده».       __________________________________________________
(۲). اسرا، ۳۶.