روایت:الکافی جلد ۲ ش ۶۷۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

و بهذا الاسناد عن محمد بن سليمان عن محمد بن محفوظ عن ابي المغرا قال سمعت ابا الحسن ع يقول :

لَيْسَ شَيْ‏ءٌ أَنْكَى‏ لِإِبْلِيسَ‏ وَ جُنُودِهِ مِنْ زِيَارَةِ اَلْإِخْوَانِ فِي اَللَّهِ بَعْضِهِمْ لِبَعْضٍ قَالَ وَ إِنَّ اَلْمُؤْمِنَيْنِ يَلْتَقِيَانِ فَيَذْكُرَانِ اَللَّهَ ثُمَّ يَذْكُرَانِ فَضْلَنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ‏ فَلاَ يَبْقَى عَلَى وَجْهِ‏ إِبْلِيسَ‏ مُضْغَةُ لَحْمٍ إِلاَّ تَخَدَّدُ حَتَّى إِنَّ رُوحَهُ لَتَسْتَغِيثُ مِنْ شِدَّةِ مَا يَجِدُ مِنَ اَلْأَلَمِ فَتَحُسُّ مَلاَئِكَةُ اَلسَّمَاءِ وَ خُزَّانُ اَلْجِنَانِ فَيَلْعَنُونَهُ حَتَّى لاَ يَبْقَى مَلَكٌ مُقَرَّبٌ إِلاَّ لَعَنَهُ فَيَقَعُ خَاسِئاً حَسِيراً مَدْحُوراً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۵۷

از ابى المغرا، گويد: شنيدم أبو الحسن (ع) مى‏فرمود: چيزى براى شيطان و لشكرهاى او كشنده‏تر از اين نيست كه برادران دينى هم ديگر را ديدن كنند در راه رضاى خدا، فرمود: راستى دو نفر مؤمن به هم برخورند و ذكر خدا كنند و فضل ما خانواده را با هم مذاكره كنند و در چهره ابليس تيكه گوشتى نماند جز آنكه بشكافد و روحش از سختى دردى كه كشد فريادرس خواهد و فرشته‏هاى آسمان و خازنان بهشت آن را دريابند و به او لعنت كنند تا آنكه هيچ فرشته مقربى نماند جز آنكه او را لعنت كند و چخ شده و درمانده و رانده گردد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۷۰

ابى المفرا گويد: شنيدم حضرت ابو الحسن عليه السلام مى‏فرمود: براى شيطان و سپاهيانش چيزى كننده‏تر از ديد و بازديد برادران، يك ديگر براى خدا نيست. فرمود: براستى كه دو مؤمن يك ديگر را ملاقات مينمايند و گفتگوى خدا ميكنند سپس گفتگوى برترى ما اهل بيت را مينمايند پس باقى نميماند بر صورت ابليس گوشتى مگر اينكه فرو ريخته مى‏شود تا آنكه روحش استغاثه ميكند از شدت آنچه از درد ميابد، پس ملائكه آسمان و دربانان بهشت آن را مى‏فهمند و وى را لعنت ميكنند تا آنكه باقى نميماند فرشته‏ مقربى مگر آنكه او را لعنت ميكند، پس مى‏افتد رانده شده و رنج ديده و دور گشته.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۷۵

و به همين اسناد، از محمد بن سليمان، از محمد بن محفوظ، از ابوالمغرا روايت است كه گفت: شنيدم از امام موسى‏كاظم عليه السلام كه مى‏فرمود: «چيزى بيشتر از زيارت برادران دينى در راه خدا كه به زيارت يكديگر مى‏روند، شيطان و لشكريان او را مغلوب و منكوب نمى‏گرداند». و فرمود كه: «دو مؤمن به هم مى‏رسند و خدا را ياد مى‏نمايند و فضل ما اهل بيت را ذكر مى‏كنند؛ پس به قدر پاره‏اى گوشت خاييده [/ جويده‏]، گوشت بر روى شيطان باقى نمى‏ماند، مگر آنكه مى‏ريزد و لاغر مى‏شود، تا به مرتبه‏اى كه روح آن لعين به جهت سختى آن‏چه از درد مى‏يابد، استغاثه و فرياد مى‏كند كه شايد كسى به فريادش برسد. بعد از آن فرشتگان آسمان و خازنان بهشت‏ها، آواز آن ملعون را مى‏شنوند و او را لعنت مى‏كنند، تا آنكه هيچ فرشته مقرّبى باقى نمى‏ماند، مگر آنكه او را لعنت مى‏كند؛ پس آن ملعون مى‏افتد در حالتى كه دور است از آن‏چه مطلوب او است، و مانده و رانده شده».