روایت:الکافی جلد ۲ ش ۴۳۷

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن الحسين بن سعيد عن النضر بن سويد عن يحيي الحلبي عن بشير الكناسي عن ابي عبد الله ع قال :

قَدْ يَكُونُ حُبٌّ فِي اَللَّهِ وَ رَسُولِهِ‏ وَ حُبٌّ فِي اَلدُّنْيَا فَمَا كَانَ فِي اَللَّهِ وَ رَسُولِهِ‏ فَثَوَابُهُ عَلَى اَللَّهِ وَ مَا كَانَ فِي اَلدُّنْيَا فَلَيْسَ بِشَيْ‏ءٍ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۳۸۳

از امام صادق (ع) فرمود: بسا دوستى براى خدا و رسول است و بسا براى دنيا، آنچه براى خدا و رسول است، ثوابش بر خدا است و آنچه براى دنيا است اثرى ندارد

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۹۳

امام صادق عليه السلام فرمود: گاهى دوستى براى خدا و رسولش باشد و گاهى براى دنيا، پس آنچه براى خدا و رسولش باشد، ثوابش بر خداست و آنچه براى دنيا باشد هيچ نيست (ثوابى ندارد).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۳۳۱

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسين بن سعيد، از نضر بن سويد، از يحيى حلبى، از بشير كناسى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود:

«گاهى دوستى در راه خدا و رسول او باشد، و گاهى دوستى در امر دنيا باشد؛ پس آن‏چه در راه خدا و رسول او باشد، ثواب آن بر خدا است، و آن‏چه در امر دنيا باشد، هيچ نيست».