روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹۹۰: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
جز (Move page script صفحهٔ الکافی جلد ۲ ش ۱۹۹۰ را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹۹۰ منتقل کرد) |
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۰۱:۳۳
آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء
عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن ابيه عن خلف بن حماد عن عمرو بن ابي المقدام :
| الکافی جلد ۲ ش ۱۹۸۹ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۹۹۱ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۳۳۹
از عمر و بن أبى المقدام، گويد: اين دعا را امام صادق (ع) به من ديكته كرد و آن جامع حوائج دنيا و آخرت است، پس از حمد و ثناى خدا مىگوئى: اللهم أنت اللَّه لا اله الا أنت الحليم الكريم، و أنت اللَّه لا اله الا أنت العزيز الحكيم، و أنت اللَّه لا اله الا أنت الواحد القهّار، و أنت اللَّه لا اله الا أنت الملك الجبار، و أنت اللَّه لا اله الا أنت الرحيم الغفّار، و أنت اللَّه لا اله الا أنت شديد المحال، و أنت اللَّه لا اله الا أنت الرحيم المتعال، و أنت اللَّه لا اله الا أنت السميع البصير، و أنت اللَّه لا اله الا أنت المنيع القدير، و أنت اللَّه لا اله الا أنت الغفور الشكور، و أنت اللَّه لا اله الا أنت الحميد المجيد، و أنت اللَّه لا اله أنت الغفور الودود، و أنت اللَّه لا اله الا أنت الحنّان المنّان، و أنت اللَّه لا اله أنت الحليم الديّان، و أنت اللَّه لا اله الا أنت الجواد الماجد، و أنت اللَّه لا اله الا أنت الواحد الأحد، و أنت اللَّه لا اله الا أنت الغالب الشاهد، و أنت اللَّه لا اله الا أنت الظاهر الباطن. و توئى كه نيست شايسته پرستشى جز تو به هر چيز دانائى، نورت كامل است پس رهبرى كردى و دستت باز است پس عطا بخشيدى، پروردگار ما نمود تو كريمترين نمودها است و سوى حضرتت بهترين سويها است و عطيّهات برترين عطيّهها و گواراترين آنها است فرمانبرده شوى، پروردگار ما و قدردانى كنى و نافرمانى شوى و براى هر كه خواهى آمرزش دهى، بىچارهها را اجابت كنى و بدى را بر طرف سازى و توبه را بپذيرى و از گناهان درگذرى، بخششهايت را پاداشى نتوان داد و نعمتهايت را شماره نتوان كرد و گفتار هيچ گويندهاى به مدح تو رسا نيست. بار خدايا! رحمت فرست بر محمد و آل محمد و زود بدانها گشايش بده و آسايش عطا كن و شادشان كن و مزّه فرج آنان را به من بچشان و دشمنانشان را از جنّ و انس هلاك كن و بده به ماها در دنيا حسنه و در آخرت حسنه، و نگهدار ما را از عذاب دوزخ و ما را از آنها ساز كه نه ترسى دارند و نه بر آنها اندوه در آيد و بگردان مرا از كسانى كه شكيبا بودند و بر پروردگار خود توكّل مىكردند و بر جا دار مرا به گفتار پا بر جا در زندگانى دنيا و ديگر سراى، و مبارك كن برايم زندگى را و مرگ را و موقف را و نشور و حساب و ميزان و هولهاى قيامت را و سالم درا مرا بر روى صراط و مرا از آن بگذران و به من روزى كن دانشى سودمند و اعتقادى درست و تقوا و برّ و ورع و ترس از تو، هراسى كه مرا به تو نزديك كند و از تو دور نكند، و مرا دوست بدار و دشمن مدار و با خود دار و از خود مران و فرو مگذار و به من بده از جميع خير دنيا و آخرت و آنچه را از آن مىدانم، و از همه بدىها پناهم بده سراسر آنچه را مىدانم و آنچه را نمىدانم.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۷۵
عمرو بن ابى المقدام گويد: حضرت صادق عليه السّلام اين دعا را كه جامع حاجتهاى دنيا و آخرت است بمن ديكته فرمود: (و فرمود:) كه پس از حمد و ثناى خداوند ميگوئى: «اللهم انت اللَّه لا اله الا انت الحليم الكريم، و انت اللَّه لا اله الا انت العزيز الحكيم، و أنت اللَّه لا اله الا انت الواحد القهار، و انت اللَّه لا اله الا انت الملك الجبار، و انت اللَّه لا اله الا انت الرحيم الغفار و انت اللَّه لا اله الا انت شديد المحال، و انت اللَّه لا اله الا انت الكبير المتعال، و انت اللَّه لا اله الا انت السميع البصير، و أنت اللَّه لا اله الا انت المنيع القدير، و انت اللَّه لا اله الا انت الغفور الشكور، و انت اللَّه لا اله الا أنت الحميد المجيد، و أنت اللَّه لا اله الا انت الغفور الودود، و انت اللَّه لا اله الا أنت الحنان المنان و أنت اللَّه لا اله الا انت الحليم الديان، و انت اللَّه لا اله الا أنت الجواد الماجد، و أنت اللَّه لا اله الا انت الواحد الاحد، و انت اللَّه لا اله الا انت الغائب الشاهد، و انت اللَّه لا اله الا انت الظاهر الباطن، و انت اللَّه لا اله الا انت بكل شىء عليم، تم نورك فهديت، و بسطت يدك فأعطيت، ربنا وجهك اكرم الوجوه و جهتك خير الجهات و عطيتك أفضل العطايا و أهنأها تطاع ربنا فنشكر و تعصى ربنا فتغفر لمن شئت تجيب المضطرين و تكشف السوء و تقبل التوبة و تعفو عن الذنوب لا تجازى اياديك و لا تحصى نعمك و لا يبلغ مدحتك قول قائل اللهم صل على محمد و آل محمد و عجل فرجهم و روحهم و راحتهم و سرورهم، و أذقنى طعم فرجهم و اهلك اعداءهم من الجن و الانس و آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ، و اجعلنا من الذين فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ، و اجعلنى من الَّذِينَ صَبَرُوا وَ عَلى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ، و ثبتنى بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ فِي الآخرة و بارك لى في المحيا و الممات و المواقف و النشور و الحساب و الميزان و أهوال يوم القيامة و سلمنى على الصراط و اجزنى عليه و ارزقنى علما نافعا و يقينا صادقا و تقى و برا و ورعا و خوفا منك و فرقا يبلغنى منك زلفى و لا يباعدنى عنك، و أحببنى و لا تبغضنى و تولنى و لا تخذلنى و اعطنى من جميع خير الدنيا و الآخرة، ما علمت منه و ما لم أعلم و اجرنى من السوء كله بحذافيره ما علمت منه و ما لم أعلم»
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۵۶۳
چند نفر از اصحاب ما روايت كردهاند، از احمد بن محمد بن خالد، از پدرش، از خلف بن حمّاد، از عمرو بن ابى المقدام كه گفت: حضرت امام جعفر صادق عليه السلام اين دعا را بر من املا كرد كه آن حضرت فرمود و من نوشتم، و اين دعايى است جامع مطالب دنيا و آخرت. بعد از حمد خدا و ثناى بر او مىگويى: «اللَّهُمَّ أَنْتَ اللَّهُ لَاإِلهَ إِلَّا أَنْتَ ... مَا عَلِمْتُ مِنْهُ وَ مَا لَمْ أَعْلَمْ؛ خداوندا! تويى خدا كه نيست خدايى، مگر تو كه بردبارِ گرانمايه، و تويى خدا كه نيست خدايى، مگر تو كه صاحب عزّت و حكمتى، و تويى خدا كه نيست خدايى، مگر تو كه يكتاى شكننده گامهايى، و تويى خدا كه نيست خدايى، مگر تو كه پادشاه بزرگوارى، و تويى خدا كه نيست خدايى، مگر تو كه مهربان آمرزگارى، و تويى خدا كه نيست خدايى، مگر تو كه سخت حيله و مكرى، و تويى خدا كه نيست خدايى، مگر تو كه بزرگ برترى، و تويى خدا كه نيست خدايى، مگر تو كه شنواى بينايى، و تويى خدا كه نيست خدايى، مگر تو كه عزيز و توانايى، و تويى خدا كه نيست خدايى، مگر تو كه آمرزگار و مزد دهندهاى، و تويى خدا كه نيست خدايى، مگر تو كه ستودهاى بزرگوارى، و تويى خدا كه نيست خدايى، مگر تو كه آمرزگار دوستى، و تويى خدا كه نيست خدايى، مگر تو كه بخشاينده و انعامكننده منّت گذارندهاى، و تويى خدا كه نيست خدا، مگر تو كه بردبار جزادهندهاى، و تويى خدا كه نيست خدايى، مگر تو كه بزرگوارى يگانه، و تويى خدا كه نيست خدايى، مگر تو كه يكتاى يگانهاى، و تويى خدا كه نيست خدايى، مگر تو كه پنهان و حاضرى، و تويى خدا كه نيست خدايى، مگر تو كه هويدا و نهانى، و تويى خدا كه نيست خدايى، مگر تو كه به هر چيزى دانايى. تمام شد نور تو، پس راه نمودى و گشودى دست خود را، پس عطا فرمودى، پروردگار ما! روى تو كريمترين روىها است، و سويت بهترين سوىها است، و بخشش تو زيادترين بخششها و سازگارترين آنها است. فرمانبردار مىشوى، پروردگار ما! پس مزد مىدهى و نافرمانى مىشوى، پروردگار ما! پس مىآمرزى كسى را كه مىخواهى، اجابت مىكنى بيچارگان را، برمىدارى بدى را، و مىپذيرى توبه را، و عفو مىكنى از گناهان. جزا داده نمىشود نعمتهاى تو، و شمرده نمىشود نعمتهاى تو، و نمىرسد به ستايش تو گويندهاى. خداوندا! صلوات فرست بر محمد و آل محمد، و شتاب ده بردن اندوه ايشان را، و خوشى ايشان و راحت ايشان و شادى ايشان، و بچشان به من مزه بردن اندوه ايشان را، و نابود گردان دشمنان ايشان را، از پرى و آدميان، و بده به ما در دنيا خوبى را، و در آخرت خوبى را، و نگاه دار ما را از عذاب آتش، و بگردان ما را از كسانى كه نيست ترسى بر ايشان، و نه ايشان اندوهناك مىشوند، و بگردان مرا از كسانى كه صبر كردند و بر پروردگارشان توكّل مىكنند، و ثابت بدار مرا به گفتار پا بر جا در زندگى دنيا و در آخرت، و بركت ده مرا در زندگى و مردگى و جاى ايستادن و زنده شدن و شمار و ترازو و ترسهاى روز قيامت، و سالم بدار مرا بر صراط و بگذران مرا بر آن، و روزى كن به من علم سودمند و يقين راست و پرهيزگارى و نيكوكارى و پارسايى و ترس از تو، و بيمى كه برساند مرا نسبت به تو، در حالى كه نزديك باشيم و دور نگرداند مرا، و دوست دار مرا و دشمن مدار مرا، و متوجّه شو مرا و فرو مگذار مرا، و بده به من از همه خوبى دنيا و آخرت، آنچه را كه دانستهام از آن، و آنچه ندانستهام، و پناه ده مرا از بدى همه آن، به تمامه، و آنچه دانستهام از آن، و آنچه ندانستهام».
