روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹۸۰

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عنه عن ابن محبوب عن ابان عن عبد الرحمن بن اعين قال قال ابو جعفر ع :

لَقَدْ غَفَرَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِرَجُلٍ مِنْ أَهْلِ اَلْبَادِيَةِ بِكَلِمَتَيْنِ دَعَا بِهِمَا قَالَ اَللَّهُمَّ إِنْ تُعَذِّبْنِي فَأَهْلٌ لِذَلِكَ أَنَا وَ إِنْ تَغْفِرْ لِي فَأَهْلٌ لِذَلِكَ أَنْتَ فَغَفَرَ اَللَّهُ لَهُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۳۲۹

از امام باقر (ع)، فرمود: خدا يك مرد بيابانى را به دو كلمه دعا آمرزيد، گفت: «بار خدايا! اگر عذابم كنى، من سزاوار آنم و اگر بيامرزى، تو شايسته آنى» و خدايش آمرزيد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۷۱

حضرت باقر عليه السّلام فرمود: بحقيقت و راستى كه خدا مردى بيابانى را با دو كلمه كه با آنها بدرگاه خداوند دعا كرد آمرزيد (و آن دو كلمه اين بود كه) گفت: «اللهم ان تعذبنى فأهل لذلك أنا، و ان تغفر لى فأهل لذلك أنت» (يعنى بار خدايا اگر مرا عذاب فرمائى پس من سزاوار آنم، و اگر بيامرزى پس تو شايسته آنى) پس خداوند او را آمرزيد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۵۵۵

از او، از ابن محبوب، از ابان، از عبد الرحمان بن اعين روايت است كه گفت: امام محمد باقر عليه السلام فرمود كه: «خداى عز و جل مردى از اهل باديه را آمرزيد، به واسطه دو كلمه‏اى كه به آنها دعا كرد. گفت كه: اللَّهُمَّ إِنْ تُعَذِّبْنِي فَأَهْلٌ لِذلِكَ أَنَا وَإِنْ تَغْفِرْ لِي فَأَهْلٌ لِذلِكَ أَنْتَ؛ «خداوندا! اگر عذاب كنى مرا، پس سزاوار از براى آنم من، و اگر بيامرزى مرا، پس سزاوار از براى آنى تو»، و به اين سبب خدا او را آمرزيد» «۲». ( ۲). در بعضى از نسخ كافى موافق نسخ امالى، به جاى« فأهلٌ لِذلكَ»، در هر دو موضع،« فأهلُ ذلكَ» بدون لام است.( مترجم)