روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹۷۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عنه عن ابن محبوب عن الفضل بن يونس عن ابي الحسن ع قال قال لي :

أَكْثِرْ مِنْ أَنْ تَقُولَ اَللَّهُمَّ لاَ تَجْعَلْنِي مِنَ اَلْمُعَارِينَ وَ لاَ تُخْرِجْنِي مِنَ اَلتَّقْصِيرِ قَالَ قُلْتُ أَمَّا اَلْمُعَارِينَ فَقَدْ عَرَفْتُ فَمَا مَعْنَى لاَ تُخْرِجْنِي مِنَ اَلتَّقْصِيرِ قَالَ كُلُّ عَمَلٍ تَعْمَلُهُ تُرِيدُ بِهِ وَجْهَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَكُنْ فِيهِ مُقَصِّراً عِنْدَ نَفْسِكَ فَإِنَّ اَلنَّاسَ كُلَّهُمْ فِي أَعْمَالِهِمْ فِي مَا بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مُقَصِّرُونَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۳۲۷

از فضل بن يونس، كه ابى الحسن (ع) به من فرمود: بگو: «بار خدايا! مرا از عاريتى گيران ايمان و از تقصير در انجام وظيفه بر مى‏آورد» گويد: گفتم: عاريت گيران ايمان را فهميدم، معنى اينكه مرا از تقصير بر مى‏آورد چيست؟ فرمود: هر كارى براى خدا عز و جل بكنى باز هم خود را مقصر دان، زيرا همه مردم در انجام وظيفه خداپرستى ميان خود و خدا عز و جل مقصّرند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۷۰

فضل بن يونس از حضرت ابى الحسن (موسى بن جعفر) عليه السّلام حديث كند كه آن حضرت بمن فرمود: اين دعا را بسيار بخوان: [اللهم‏] لا تجعلنى من المعارين و لا تخرجنى من التقصير» (يعنى بار خدايا مرا از عاريت داده‏شدگان (ايمان) قرار مده: و از تقصير بيرون مبر) گويد: من عرضكردم: اما عاريت داده‏شدگان، معنايش را دانستم، آيا معناى «مرا از تقصير بيرون مبر» چيست؟ (و يعنى چه؟) فرمود: هر كارى را كه بخاطر خداى عز و جل انجام دهى پس خود را در آن كار پيش خود مقصر بدان، زيرا كه همه مردم در كارهايشان ميان خود و خداى عز و جل تقصير كار و مقصرند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۵۵۳

از او، از ابن محبوب، از فضل بن يونس، از امام موسى كاظم عليه السلام روايت است كه گفت: حضرت به من فرمود كه: «بسيار بگو كه: لَاتَجْعَلْنِي مِنَ الْمُعَارِينَ، وَ لَاتُخْرِجْنِي مِنَ التَّقْصِيرِ». راوى مى‏گويد كه: عرض كردم: امّا معارين را شناخته‏ام (و مى‏دانم كه ايشان آنانند كه ايمان و دين در دل‏هاى ايشان قرار نگرفته. پس گويا كه آن در نزد ايشان به عاريه سپرده شده، كه چند روزى به جهت مصلحتى به ايشان مى‏سپارند، و در روزى از ايشان مى‏گيرند)، پس بفرما كه معنى اينكه مرا از تقصير و كوتاهى بيرون مبر، چيست؟ فرمود: «هر عملى كه آن را به جا مى‏آورى، در حالتى كه خداى عز و جل را به آن اراده دارى و رضاى او را مى‏خواهى، در آن، در نزد خود مقصّر باش؛ زيرا كه همه مردمان در اعمال خويش، در ميان خود و خداى عز و جل مقصّرند» «۱». ( ۱). و همين حديث، در كتاب ايمان و كفر، در باب اعتراف به تقصير و كوتاهى كردن خويش در عبادت خدا مذكور شد، با زيادتى لفظ اللَّهُمَّ در اوّل دعا؛ يعنى:« خداوندا! مرا از جمله عاريت داده‏شدگان مگردان، و مرا از حدّ تقصير بيرون مبر».( مترجم)