روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۲۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

علي بن ابراهيم عن ابيه عن حماد بن عيسي عن عبد الله بن ميمون عن ابي عبد الله ع :

أَنَ‏ عَلِيّاً ص‏ كَانَ يَقُولُ إِذَا أَصْبَحَ سُبْحَانَ اَللَّهِ اَلْمَلِكِ اَلْقُدُّوسِ ثَلاَثاً اَللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ زَوَالِ نِعْمَتِكَ وَ مِنْ تَحْوِيلِ عَافِيَتِكَ وَ مِنْ فَجْأَةِ نَقِمَتِكَ وَ مِنْ دَرَكِ اَلشَّقَاءِ وَ مِنْ شَرِّ مَا سَبَقَ فِي اَللَّيْلِ اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِعِزَّةِ مُلْكِكَ وَ شِدَّةِ قُوَّتِكَ وَ بِعَظِيمِ سُلْطَانِكَ وَ بِقُدْرَتِكَ عَلَى خَلْقِكَ ثُمَّ سَلْ حَاجَتَكَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۱۸۳

از امام صادق (ع) فرمود: على (ع) را شيوه اين بود كه هر گاه صبح مى‏كرد مى‏فرمود (سه بار): سبحان اللَّه الملك القدّوس، بار خدايا راستى من به تو پناه برم از زوال نعمت و دگرگونى عافيت و به ناگاه رسيدن بلايت و از دچار شدن به بدبختى و از شرّ هر آنچه در شب پيش آمده، بار خدايا من از تو خواهم به حقّ عزّت ملكت و شدّت نيرويت و به وسيله تسلط و بزرگواريت و به توانائيت بر خلقت- سپس حاجت خود را بخواه.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۹۸

حضرت صادق عليه السلام فرمود: على عليه السلام چنين بود كه هر گاه صبح ميكرد سه بار ميفرمود: «سبحان اللَّه الملك القدوس» (سپس ميفرمود): «اللهم انى اعوذ بك من زوال نعمتك و من تحويل عافيتك و من فجأة نقمتك، و من درك الشقاء و من شر ما سبق في الليل، اللهم انى أسألك بعزة ملكك، و شدة قوتك و بعظيم سلطانك و بقدرتك على خلقك» (پس فرمود: اگر حاجتى داشتى اين را بگو) سپس حاجت خود را بخواه.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۲۹

على بن ابراهيم، از پدرش، از حمّاد بن عيسى، از عبداللَّه بن ميمون، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه: «على عليه السلام چون صبح مى‏كرد، سه مرتبه مى‏فرمود كه: سُبْحانَ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ سُبْحانَ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ سُبْحانَ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ؛ «پاك و منزّه است پادشاه به غايت پاكيزه. پاك و منزّه است پادشاه به غايت پاكيزه. پاك و منزّه است پادشاه به غايت پاكيزه»، و مى‏فرمود كه: اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ … وِبِقُدْرَتِكَ عَلى‏ خَلْقِكَ؛ «خداوندا! به درستى كه من پناه مى‏برم به تو از برطرف شدن نعمت تو، و از گردانيدن عافيت تو، و از ناگهانى سزا و عقوبت تو، و از دريافتن بدبختى، و از بدى آن‏چه پيشى گرفته در شب. خداوندا! به درستى كه سؤال مى‏كنم تو را به عزّت پادشاهى تو، و سختى توانايى تو، و به بزرگ سلطنت تو، و به توانايى تو بر آفريدگان خود»، بعد از آن، حاجت خود را بخواه».