روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۲۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عده من اصحابنا عن سهل بن زياد عن جعفر بن محمد الاشعري عن ابن القداح عن ابي عبد الله ع قال :

مَا مِنْ يَوْمٍ يَأْتِي عَلَى اِبْنِ آدَمَ إِلاَّ قَالَ لَهُ‏ ذَلِكَ اَلْيَوْمُ يَا اِبْنَ آدَمَ أَنَا يَوْمٌ جَدِيدٌ وَ أَنَا عَلَيْكَ شَهِيدٌ فَقُلْ فِيَّ خَيْراً وَ اِعْمَلْ فِيَّ خَيْراً أَشْهَدْ لَكَ بِهِ‏ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ فَإِنَّكَ لَنْ تَرَانِي بَعْدَهَا أَبَداً قَالَ وَ كَانَ‏ عَلِيٌّ ع‏ إِذَا أَمْسَى يَقُولُ مَرْحَباً بِاللَّيْلِ اَلْجَدِيدِ وَ اَلْكَاتِبِ اَلشَّهِيدِ اُكْتُبَا عَلَى اِسْمِ اَللَّهِ ثُمَّ يَذْكُرُ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۱۷۳

امام صادق (ع) فرمود: روزى نباشد كه بر آدمى‏زاده در آيد جز اينكه گويد: اى آدمى‏زاده، من روز نو توام و بر تو گواهم، در من كار خوب كن تا در روز رستاخيز براى تو گواهى دهم زيرا پس از اين هرگز مرا نبينى؛ فرمود: كه على (ع) را شيوه بود كه چون شب مى‏كرد مى‏فرمود: مرحبا به اين شب تازه و نويسنده گواه براى من نام خدا را بنويسيد، سپس ذكر خدا عز و جل مى‏كرد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۹۳

و نيز آن حضرت عليه السلام فرمود: هيچ روزى نباشد كه بر فرزند آدم درآيد جز اينكه آن روز بدو گويد: اى پسر آدم من روز نوينى هستم و من بر تو گواهم، پس در من حرف خوب بزن، و كار خير بكن تا در روز قيامت برايت گواهى دهم زيرا پس از اين هرگز مرا نخواهى ديد. فرمود: كه على عليه السلام چنين بود كه شب ميكرد ميفرمود: مرحبا باين شب تازه و نويسنده گواه، بنويسيد براى من بنام خدا، سپس نام خداى عز و جل را ياد ميفرمود (و بر زبان جارى ميكرد).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۲۱

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از سهل بن زياد، از جعفر بن محمد اشعرى، از ابن‏قدّاح، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «هيچ روزى نيست كه بر فرزند آدم بيايد، مگر آنكه همان روز به او مى‏گويد كه: اى فرزند آدم! من روزى تازه‏ام و من بر تو گواهم، پس در من خوب بگو و در من خوبى بكن، تا در روز قيامت به آن از برايت گواهى دهم، پس به درستى كه تو بعد از اين هرگز مرا نخواهى ديد». و فرمود كه: «على عليه السلام چون شام مى‏كرد، مى‏فرمود: مَرْحَباً بِاللَّيْلِ الْجَديدِ وَ الْكاتِبِ الشَّهيدِ اكْتُبا عَلَى اسْمِ اللَّهِ تَعالى‏؛ «مرحبا به شب تازه! و خوش‏آمد و مرحبا به نويسنده گواه! بنويسيد بر نام خدا كه والاست»، بعد از آن، خداى- تعالى- را ذكر مى‏نمود و مشغول ياد آن جناب- تعالى- بود».