روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۳۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن سهل بن زياد عن جعفر بن محمد الاشعري عن ابن القداح عن ابي عبد الله ع قال قال رسول الله ص :

قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ عِزَّتِي وَ جَلاَلِي لاَ أُخْرِجُ عَبْداً مِنَ اَلدُّنْيَا وَ أَنَا أُرِيدُ أَنْ أَرْحَمَهُ حَتَّى أَسْتَوْفِيَ مِنْهُ كُلَّ خَطِيئَةٍ عَمِلَهَا إِمَّا بِسُقْمٍ فِي جَسَدِهِ وَ إِمَّا بِضِيقٍ فِي رِزْقِهِ وَ إِمَّا بِخَوْفٍ فِي دُنْيَاهُ فَإِنْ بَقِيَتْ عَلَيْهِ بَقِيَّةٌ شَدَّدْتُ عَلَيْهِ عِنْدَ اَلْمَوْتِ وَ عِزَّتِي وَ جَلاَلِي لاَ أُخْرِجُ عَبْداً مِنَ اَلدُّنْيَا وَ أَنَا أُرِيدُ أَنْ أُعَذِّبَهُ حَتَّى أُوَفِّيَهُ كُلَّ حَسَنَةٍ عَمِلَهَا إِمَّا بِسَعَةٍ فِي رِزْقِهِ وَ إِمَّا بِصِحَّةٍ فِي جِسْمِهِ وَ إِمَّا بِأَمْنٍ فِي دُنْيَاهُ فَإِنْ بَقِيَتْ عَلَيْهِ بَقِيَّةٌ هَوَّنْتُ عَلَيْهِ بِهَا اَلْمَوْتَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۳۷

امام صادق (ع) فرمود كه: رسول خدا (ص) فرمود: خدا عز و جل فرمايد: به عزت و جلال خودم، من بنده‏اى را از دنيا بيرون نبرم و خواهم به او مهر ورزم تا آنكه هر گناهى كرده‏ است، از او استيفاء كنم و عوض دهم يا با بيمارى در تنش و يا تنگى در روزيش و يا با ترس و هراسى كه در دنيا دچارش شود و اگر باز هم چيزى بماند، مرگ را بر او سخت كنم، و به عزت و جلالم، هيچ بنده‏اى را از دنيا بدر نبرم و خواهم عذابش كنم تا هر حسنه‏اى دارد، به او بپردازم يا به وسعت رزق و يا تندرستى و يا آسودگى از دنيايش، و اگر بقيه ماند، مرگ را بر او آسان كنم.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۸۰

و نيز آن حضرت عليه السّلام فرمود: كه رسول خدا (ص) فرمود: خداى عز و جل فرمايد بعزت و جلالم سوگند من بنده‏اى كه بخواهم رحمتش كنم از دنيا بيرون نبرم تا اينكه هر گناهى كرده است (عوضش را) يا بوسيله بيمارى در تنش، يا بتنگى در روزيش، يا با ترس و هراس در دنيايش، و اگر باز هم چيزى بماند مرگ را بر او سخت كنم، و بعزت و جلالم سوگند بنده‏اى را كه بخواهم عذاب كنم از دنيا بيرون نبرم تا هر كار نيكى انجام داده (عوض كاملش) را باو بدهم: يا بفراخى در روزيش، و يا بسلامت در تنش، و يا بآسودگى خاطر در دنيايش، و اگر باز هم چيزى باقى ماند مرگ را بر او آسان كنم.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۴۷

چند نفر از اصحاب ما روايت كره‏اند، از سهل بن زياد، از جعفر بن محمد اشعرى، از ابن قدّاح، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: خداى عز و جل فرمود: به عزّت و جلال خودم سوگند كه هيچ بنده‏اى را از دنيا بيرون نمى‏برم، و حال آنكه من مى‏خواهم كه او را رحمت كنم، تا آنكه تمام، فرا گيرم از او هر گناهى را كه به عمل آورده، يا به بيمارى در بدن او، و يا به تنگى در روزى او، و يا به ترس در دنياى او؛ پس اگر باقيمانده‏اى از آن بر او باقى بماند، در نزد مردن، بر او سخت گيرم. و به عزّت و جلال خودم سوگند كه هيچ بنده‏اى را از دنيا بيرون نبرم، و حال آنكه من خواسته باشم كه او را عذاب كنم، تا آنكه جزاى هر حسنه‏اى كه آن را به عمل آورده باشد، به او دهم، يا به گشادى در روزى او، و يا به صحّت در بدن او، و يا به ايمنى در دنياى او؛ پس اگر باقيمانده‏اى بر او باقى بماند، به واسطه آن بقيّه، مردن را بر او سهل و آسان گردانم».