روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۳۸۷

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن سهل بن زياد عن علي بن اسباط عن موسي بن بكير قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا اَلْحَسَنِ ع‏ عَنِ اَلْكُفْرِ وَ اَلشِّرْكِ أَيُّهُمَا أَقْدَمُ قَالَ فَقَالَ لِي مَا عَهْدِي بِكَ تُخَاصِمُ اَلنَّاسَ قُلْتُ أَمَرَنِي‏ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ‏ أَنْ أَسْأَلَكَ عَنْ ذَلِكَ فَقَالَ لِي اَلْكُفْرُ أَقْدَمُ وَ هُوَ اَلْجُحُودُ قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلاََّ إِبْلِيسَ‏ أَبى‏ََ وَ اِسْتَكْبَرَ وَ كََانَ مِنَ اَلْكََافِرِينَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۹۷

از موسى بن بكير، گويد: پرسيدم از أبو الحسن (ع) از كفر و شرك كه كدام پيشتر است، گويد: به من فرمود: من از تو سابقه نداشتم كه با مردم ستيزه كنى، گفتم: هشام بن سالم به من‏ دستور داده كه: اين را از شما بپرسم، به من فرمود: كفر پيشتر است و آن به معنى انكار است، خدا عز و جل فرموده است (۳۴ سوره بقره) «جز ابليس كه سر پيچيد و كبر ورزيد و از كفّار گرديد».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۹۵

موسى بن بكر گويد: از حضرت ابو الحسن (موسى بن جعفر) عليهما السّلام پرسيدم كفر و شرك كداميك جلوترند؟ گويد: بمن فرمود: من از تو سابقه ستيزه و مخاصمه با مردم را نداشتم؟ عرضكردم: هشام بن سالم بمن دستور داده كه اين سؤال را از شما بكنم، فرمود: كفر جلوتر است و آن انكار است خداى عز و جل فرموده: «جز ابليس كه سر پيچيد و بزرگى طلبيد و بود از كفار» (سوره بقره آيه ۳۵)

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۱۲۵

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از سهل بن زياد، از على بن اسباط، از موسى بن بكر كه گفت: امام موسى‏كاظم عليه السلام را سؤال كردم از كفر و شرك، كه كدام يك از اين دو ديرينه‏تر است؟ موسى مى‏گويد كه: حضرت به من فرمود كه: «من هرگز تو را نديدم كه با مردم گفتگو و جدال كنى». عرض كردم كه: هشام بن سالم مرا امر كرد كه تو را از اين سؤال كنم؛ پس حضرت به من فرمود كه: «كفر، ديرينه‏تر است و آن جحود و انكار است. خداى عز و جل فرموده است كه: «إِلَّا إِبْلِيسَ أَبى‏ وَ اسْتَكْبَرَ وَ كانَ مِنَ الْكافِرِينَ» «۱»؛ يعنى: پس همه فرشتگان سجده كردند و هيچ‏يك از ايشان از اين معنى سر باز نزد، مگر شيطان كه سر باز زد از آن سجده، و تكبّر و گردنكشى كرد، و خود را بزرگ شمرد در امر سجود، و اطاعت ننمود، و در اصل از ناگرويدگان بود» (يعنى در علم خدا از منافقان بود؛ چه در نزد فرشتگان، اظهار انقياد مى‏نمود و در باطن، كافر بود. و چون حق- سبحانه و تعالى- او را به سجده امر فرمود، غش و ناپاكى‏اش، بر محك امتحان ظاهر شد). __________________________________________________

(۱). بقره، ۳۴.