روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۳۳۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد و ابو علي الاشعري عن محمد بن حسان جميعا عن محمد بن علي عن محمد بن سنان عن فرات بن احنف عن ابي عبد الله ع قال :

أَيُّمَا مُؤْمِنٍ مَنَعَ مُؤْمِناً شَيْئاً مِمَّا يَحْتَاجُ إِلَيْهِ وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلَيْهِ مِنْ عِنْدِهِ أَوْ مِنْ عِنْدِ غَيْرِهِ أَقَامَهُ اَللَّهُ‏ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ مُسْوَدّاً وَجْهُهُ مُزْرَقَّةً عَيْنَاهُ مَغْلُولَةً يَدَاهُ إِلَى عُنُقِهِ فَيُقَالُ هَذَا اَلْخَائِنُ اَلَّذِي خَانَ اَللَّهَ وَ رَسُولَهُ‏ ثُمَّ يُؤْمَرُ بِهِ إِلَى‏ اَلنَّارِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۵۷

از امام صادق (ع)، فرمود: هر مؤمنى چيزى را از مؤمنى ديگر دريغ دارد كه بدان نياز دارد و او هم بر آن توانا است كه از خود يا ديگرى براى او بدهد، خدا او را روز قيامت با روى سياه و چشم كبود برپا دارد و دو دستش به گردنش بسته باشد پس گفته شود: اين است آن خيانت كارى كه به خدا و رسولش خيانت كرده و سپس فرمان دهند كه او را به دوزخ برند

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۷۲

حضرت صادق عليه السلام فرمود: هر مؤمنى كه مؤمن ديگرى را از چيز خود يا ديگرى كه قدرت‏ بر آن دارد منع كند و آن مؤمن نيز نيازمند آن چيز است، روز قيامت خداوند او را با روى سياه و چشم كبود و دستهاى بسته بگردن، روى پا نگهدارد پس گفته شود: اين است آن خيانتكارى كه بخدا و رسولش خيانت كرده، سپس فرمان دهند كه او را بدوزخ برند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۹۱

چند نفر از اصحاب روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد و ابو على اشعرى، از محمد بن حسّان و هر دو، از محمد بن على، از محمد بن سنان، از فرات بن احنف، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «هر مؤمنى كه مؤمنى را از چيزى منع كند، از آنچه آن مؤمن به سوى آن محتاج است، و حال آنكه او بر آن چيز قادر باشد، از نزد خود يا از نزد غير خود، خداى عز و جل او را در روز قيامت، بر پاى دارد، در حالتى كه رويش سياه و چشمهايش كبود و دستهايش به سوى گردنش غل كرده باشد. پس گفته مى‏شود كه: اين خيانت‏كارى است كه با خدا و رسول او خيانت كرده است. بعد از آن امر مى‏شود كه: او را به سوى آتش دوزخ برند».