روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۲۹۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن الحسن بن علي الوشا عن داود بن سرحان قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلْغِيبَةِ قَالَ هُوَ أَنْ تَقُولَ لِأَخِيكَ فِي دِينِهِ مَا لَمْ يَفْعَلْ وَ تَبُثَّ عَلَيْهِ أَمْراً قَدْ سَتَرَهُ اَللَّهُ عَلَيْهِ لَمْ يُقَمْ‏ عَلَيْهِ فِيهِ‏ حَدٌّ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۳۱

از داود بن سرحان، گويد: از امام صادق (ع) از غيبت پرسيدم، فرمود: آن اين است كه برادر دينى خود را ياد كنى به كارى كه نكرده و دنبال او منتشر كنى امرى را كه خدا بر او پوشانيده و حدّى بر او در باره آن اقامه نشده است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۶۰

داود بن سرحان گويد: از حضرت صادق عليه السلام از غيبت پرسيدم (كه چيست؟) فرمود: اينست كه در باره برادرت در دين او بگوئى چيزى را كه نكرده است، و بزبان او منتشر كنى چيزى را كه خداوند بر او پوشانيده بود و حدى در باره آن اقامه نكرده بود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۷۳

حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از حسن بن على وشّآء، از داود بن سرحان روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم از غيبت. فرمود كه: «غيبت، آن است كه از براى آنكه برادر تو است، در دينش چيزى را بگويى كه نكرده باشد، و بر او امرى را ثابت گردانى كه خداى عز و جل آن را بر او پوشيده باشد، و در آن بر او حدّى از حدودى كه در شرع مقرّر است، اقامه نشده باشد».