روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۲۷۰

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي عن ابيه عن هارون بن الجهم عن عبد الله بن سليمان عن ابي جعفر ع قال :

إِنَ‏ أَبِي‏ نَظَرَ إِلَى رَجُلٍ وَ مَعَهُ اِبْنُهُ يَمْشِي وَ اَلاِبْنُ مُتَّكِئٌ عَلَى ذِرَاعِ اَلْأَبِ قَالَ فَمَا كَلَّمَهُ‏ أَبِي ع‏ مَقْتاً لَهُ حَتَّى فَارَقَ اَلدُّنْيَا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۱۳

از امام باقر (ع)، فرمود: پدرم به مردى نگاه كرد كه پسرش به همراه راه مى رفت و به شانه پدرش تكيه كرده بود و آن حضرت با او (يعنى پسر- از مجلسى ره) سخن نگفت از بد داشتن او تا از دنيا رفت.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۵۰

حضرت باقر عليه السلام فرمود: پدرم بمردى نگاه كرد كه پسرش بهمراه او بود و آن پسر بشأنه پدرش تكيه كرده بود، فرمود: پدرم با آن پسر از بدى آن كارش سخن نگفت تا از دنيا رفت.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۵۹

از او، از پدرش، از هارون بن جهم، از عبداللَّه بن سليمان، از امام محمد باقر عليه السلام روايت است كه فرمود: «پدرم عليه السلام به سوى مردى نظر فرمود، و پسرش همراه او مى‏رفت، و آن پسر بر ساق دست پدر تكيه داده بود». حضرت فرمود: «پس پدرم عليه السلام با آن پسر سخن نفرمود، از روى دشمنى و خشمى كه با او داشت، و او را زشت مى‏داشت، تا وقتى كه از دنيا مفارقت نمود».