روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۲۱۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن ابيه عن عبد الله بن القاسم عن ابي حمزه عن ابي جعفر ع قال قال رسول الله ص :

يَقُولُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ عِزَّتِي وَ جَلاَلِي وَ عَظَمَتِي وَ كِبْرِيَائِي وَ نُورِي وَ عُلُوِّي وَ اِرْتِفَاعِ مَكَانِي لاَ يُؤْثِرُ عَبْدٌ هَوَاهُ عَلَى هَوَايَ إِلاَّ شَتَّتُّ عَلَيْهِ أَمْرَهُ وَ لَبَّسْتُ عَلَيْهِ دُنْيَاهُ وَ شَغَلْتُ قَلْبَهُ بِهَا وَ لَمْ أُؤْتِهِ مِنْهَا إِلاَّ مَا قَدَّرْتُ لَهُ وَ عِزَّتِي وَ جَلاَلِي وَ عَظَمَتِي وَ نُورِي وَ عُلُوِّي وَ اِرْتِفَاعِ مَكَانِي لاَ يُؤْثِرُ عَبْدٌ هَوَايَ عَلَى هَوَاهُ إِلاَّ اِسْتَحْفَظْتُهُ مَلاَئِكَتِي وَ كَفَّلْتُ اَلسَّمَاوَاتِ وَ اَلْأَرَضِينَ رِزْقَهُ وَ كُنْتُ لَهُ مِنْ وَرَاءِ تِجَارَةِ كُلِّ تَاجِرٍ وَ أَتَتْهُ اَلدُّنْيَا وَ هِيَ رَاغِمَةٌ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۲۸۱

از امام باقر (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود: خدا عز و جل مى‏فرمايد: به عزت و جلال و بزرگى و كبرياء و نور و برترى و مقام بلندم سوگند، هيچ بنده‏اى دلخواه خود را بر دلخواه من اختيار نكند جز آنكه كارش را پريشان كنم و دنيايش را در هم سازم و دلش را بدان سرگرم كنم و از آن بدو ندهم جز همان كه مقدّر او كرده ام، به عزت و جلال و عظمت و نور و علوّ و مقام بلندم سوگند، هيچ بنده‏اى خواست مرا بر دلخواه خود مقدم ندارد جز آنكه فرشته‏هاى من او را نگهبانى كنند و آسمانها و زمين را كفيل روزى او سازم و از پس تجارت و بهره‏جوئى هر تاجرى من پشتيبان اويم و دنيا هم به آستان بوسى او آيد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۱

از امام باقر عليه السلام روايت شده كه رسول خدا (ص) فرمود: خداى عز و جل فرمايد: سوگند بعزت و جلال خودم و بزرگى و كبريائم و نور و برترى مقامم كه هيچ بنده دلخواه خود را بر دلخواه من مقدم ندارد جز اينكه كارش را پريشان كنم و دنيايش را در هم سازم، و دلش را باو مشغول كنم، و از دنيا بر او ندهم جز آنچه برايش مقدر كرده‏ام، و سوگند بعزت و جلال و بزرگى و نور و برترى و بلندى مقامم كه هيچ بنده دلخواه مرا بر خود مقدم ندارد جز آنكه فرشتگان من او را نگهبانى كنند، و آسمانها و زمينها روزى او را متكفل گردند (و بعهده گيرند) و از پس تجارت هر تاجرى پشتيبان و نگران او باشم، و دنيا هم در حالى كه نخواهد بجانب او رو كند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۱

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن خالد، از پدرش، از عبداللَّه بن قاسم، از ابو حمزه، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: خداى- تبارك و تعالى- مى‏فرمايد كه: سوگند ياد مى‏كنم به عزّت و جلال و بزرگوارى و نور و برترى و بلندى مرتبه خويش، كه هيچ بنده‏اى خواهش خود را بر خواهش و فرمان من اختيار نكند، مگر آنكه امرش را بر او پراكنده و پريشان مى‏گردانم، و دنياى او را بر او مشكل و مشتبه مى‏سازم، و دلش را به آن مشغول مى‏كنم، و او را از دنيا نمى‏دهم، مگر آنچه را كه از برايش مقدّر كرده‏ام. و به عزّت و جلال و عظمت و نور و علوّ و ارتقاع مرتبه خودم سوگند، كه هيچ بنده‏اى خواهش و امر مرا بر خواهش خود اختيار نمى‏كند، مگر آنكه فرشتگان خود را حافظ او مى‏گردانم كه او را نگاهدارى كنند، و آسمان‏ها و زمين را ضامن روزى او مى‏گردانم، (يا آنكه آن را در ضمن آنها قرار مى‏دهم كه از هر جا به او برسد)، و از براى او از پس تجارت هر تاجرى باشم (يعنى تجارت هر تجارت‏كننده‏اى را به سوى او مى‏رسانم، يا من از براى او هستم، به عوض آنكه تجارت تاجران باطل را ترك كرده، و رضاى مرا اختيار نموده، چنان كه بعضى گفته‏اند). و دنيا به نزدش آيد، و حال آن كه او دنيا را نخواهد».