روایت:الکافی جلد ۱ ش ۹۶۳

آدرس:

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن الحسن بن محبوب عن عمرو بن ثابت عن جابر قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا جَعْفَرٍ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مِنَ اَلنََّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اَللََّهِ أَنْدََاداً يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اَللََّهِ‏ قَالَ هُمْ وَ اَللَّهِ أَوْلِيَاءُ فُلاَنٍ وَ فُلاَنٍ‏ اِتَّخَذُوهُمْ أَئِمَّةً دُونَ اَلْإِمَامِ اَلَّذِي جَعَلَهُ اَللَّهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً فَلِذَلِكَ قَالَ‏ وَ لَوْ يَرَى اَلَّذِينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ اَلْعَذََابَ أَنَّ اَلْقُوَّةَ لِلََّهِ جَمِيعاً وَ أَنَّ اَللََّهَ شَدِيدُ اَلْعَذََابِ `إِذْ تَبَرَّأَ اَلَّذِينَ اُتُّبِعُوا مِنَ اَلَّذِينَ اِتَّبَعُوا وَ رَأَوُا اَلْعَذََابَ وَ تَقَطَّعَتْ بِهِمُ اَلْأَسْبََابُ `وَ قََالَ اَلَّذِينَ اِتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنََا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ‏ كَمََا تَبَرَّؤُا مِنََّا كَذََلِكَ يُرِيهِمُ اَللََّهُ‏ أَعْمََالَهُمْ حَسَرََاتٍ عَلَيْهِمْ‏ وَ مََا هُمْ بِخََارِجِينَ مِنَ‏ اَلنََّارِ ثُمَّ قَالَ‏ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ هُمْ وَ اَللَّهِ يَا جَابِرُ أَئِمَّةُ اَلظَّلَمَةِ وَ أَشْيَاعُهُمْ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۳۱

جابر گويد: از امام باقر (ع) پرسيدم از قول خدا عز و جل (۱۶۰ سوره بقره): «و برخى مردم كسانيند كه در برابر خدا همتاها بگيرند و چون خدا آنها را دوست دارند»، فرمود: آنان به خدا اولياء فلان و فلانند كه آنها را امام خود دانند در برابر امامى كه خدا او را براى مردم امام ساخته است و از اين جهت خدا فرموده است: (در دنبال آن) «اگر ببينى آن كسانى را كه ستم كردند گاهى كه عذاب بينند و دانند كه همه توانائى از خدا است و به راستى خدا سخت شكنجه است‏

(۱۶۱) آنگاه كه پيشوايانى متبوع از كسانى كه پيروى آنها كرده‏اند بيزارى جويند و عذاب را به چشم خود بينند و وسائل ارتباط ميان آنها بگسلد (۱۶۲) و آنها كه پيرو بودند بگويند اى كاش ما را برگشتى بود (به دنيا) تا از آنها بيزارى مى‏جستيم چنانچه از ما بيزارى جستند، همچنين خدا كردارشان را مايه افسوس آنان به آنها بنمايد و آنها از آتش بيرون نشوند» سپس امام باقر (ع) فرمود: اى جابر، به خدا آنها پيشوايان ستمكار و پيروان آنها باشند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۲۰۲

جابر گويد: از امام باقر عليه السلام راجع بقول خداى عز و جل «بعضى از مردم سواى خدا همتاها (مانند بت و گاو و ساير معبودهاى باطل) گيرند و آنها را چون خدا دوست دارند- ۱۶۴ سوره ۲-» پرسيدم، فرمود: ايشان بخدا اولياء فلان و فلانند كه آنها را پيشواى خود گرفتند، نه آن امامى را كه‏ خدا پيشواى مردم قرار داده. بدين جهت خدا فرموده است: «كاش آن كسان كه ستم ميكنند ميدانستند كه وقتى عذاب را مشاهده كنند، توانائى يكسره براى خداست و عذاب خدا بسيار سخت است، زمانى كه پيشوايان از پيروان بيزارى جويند و عذاب را ببينند و روابطشان قطع شود* و پيروان گويند: اى كاش براى ما باز گشتى بود تا از آنها بيزار ميشديم، چنان كه از ما بيزار شدند، اين چنين خدا اعمالشان را بآنها مايه افسوس و پشيمانيها نشان ميدهد، و ايشان از آتش بيرون نشوند- ۱۶۵ تا ۱۶۷ سوره ۲-» امام باقر عليه السلام فرمود: اى جابر! ايشان بخدا پيشوايان ستمگران و پيروان ايشانند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۲۹۳

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسن بن محبوب، از عمرو بن ثابت، از جابر روايت كرده است كه گفت: امام محمدباقر عليه السلام را سؤال كردم از قول خداى عزّوجلّ: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْداداً يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ» «۱»، يعنى: «و از جمله مردمان كسانى هستند كه فرا مى‏گيرند از غير خدا همتايان و شريكانى را كه دوست مى‏دارند ايشان را چون دوست داشتن خدا». و حضرت فرمود: «به خدا سوگند كه ايشان دوستان فلان و فلان‏اند ... كه ايشان را امامان فرا گرفتند، غير از امامى كه خدا او را براى مردم امام قرار داده. پس، به اين جهت فرموده كه: «وَ لَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعاً وَ أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعَذابِ* إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِينَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا وَ رَأَوُا الْعَذابَ وَ تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبابُ* وَ قالَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ كَما تَبَرَّؤُا مِنَّا كَذلِكَ يُرِيهِمُ اللَّهُ أَعْمالَهُمْ حَسَراتٍ عَلَيْهِمْ وَ ما هُمْ بِخارِجِينَ مِنَ النَّارِ» «۲»، يعنى: و اگر به ببينند و بدانند آنها كه ستم كرده‏اند در هنگامى كه مى‏بينند معاينه عذاب جهنم را آن‏كه همه قوت و توانايى، خداى راست، و اين را نيز بدانند كه خدا، سخت عذاب است (هر آينه بدانند مضرت ستم كردن را و حسرت و ندامت ايشان، بر وجهى باشد كه به وصف در نيايد)، وقتى كه بيزارى جويند و دورى كنند آنان كه پيروى شده‏اند از آنان كه پيروى كرده‏اند. و در حالتى كه ببينند اين پيشوايان و پيروان، عذاب خدا را و حال آن‏كه بريده شده است به ايشان سبب‏ها و رابطه‏ها (كه در دنيا با يكديگر داشتند، چون خويشى و دوستى) و گويند آنها كه پيروى نموده‏اند: كاشكى ما و ايشان را بازگشتى مى‏بود به سوى دنيا، پس بيزارى مى‏جستيم از ايشان؛ چنانچه بيزارى جستند از ما. همچنين كه خدا مى‏نمايد به ايشان در آن روز، اين امر فظيع را، مى‏نمايد خدا به ايشان كردارهاى ايشان را پشيمانى‏ها (كه بر ايشان رد كند و قبول‏ __________________________________________________

(۱). بقره، ۱۶۵.
(۲). بقره، ۱۶۵- ۱۶۷.

نفرمايد) و نيستند ايشان بيرون آيندگان از آتش جهنّم و هميشه در آن باشند». بعد از آن، حضرت باقر- صلوات اللَّه عليه- فرمود: «اى جابر، به خدا سوگند، كه ايشان امامان گروه ظالمان و شيعيان ايشانند».

آیات مرتبط (بر اساس موضوع)

1. آل عمران ١٤٤
2. آل عمران ١٥٩
3. ابراهيم ٣٥
4. الأعراف ١٤٢
5. الأنبياء ٧٣
6. الأنعام ١٢٢
7. الأنعام ٩٣
8. البقرة ١٢٤
9. البقرة ٢٥
10. المائدة ٣

احادیث مرتبط (بر اساس موضوع)

1. الکافی جلد ۱ ش ۲۰ (روایت شده از: امام هادى عليه السلام)
2. الکافی جلد ۱ ش ۴۲۷ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
3. الکافی جلد ۱ ش ۴۳۳ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
4. الکافی جلد ۱ ش ۴۴۰ (روایت شده از: امام موسى كاظم عليه السلام)
5. الکافی جلد ۱ ش ۴۴۵ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
6. الکافی جلد ۱ ش ۴۴۷ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
7. الکافی جلد ۱ ش ۴۵۳ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
8. الکافی جلد ۱ ش ۴۵۵ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
9. الکافی جلد ۱ ش ۴۶۵ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
10. الکافی جلد ۱ ش ۴۶۹ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
11. الکافی جلد ۱ ش ۴۷۲ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
12. الکافی جلد ۱ ش ۴۷۴ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
13. الکافی جلد ۱ ش ۴۸۶ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
14. الکافی جلد ۱ ش ۵۱۰ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
15. الکافی جلد ۱ ش ۵۸۶ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
16. الکافی جلد ۱ ش ۶۰۶ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
17. الکافی جلد ۱ ش ۷۵۴ (روایت شده از: حضرت محمد صلی الله علیه و آله)
18. الکافی جلد ۱ ش ۹۵۳ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
19. الکافی جلد ۱ ش ۹۵۶ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
20. الکافی جلد ۱ ش ۹۵۸ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)

... نتایج بیشتر