روایت:الکافی جلد ۱ ش ۳۵۷

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن ابن ابي نصر عن محمد بن حمران عن اسود بن سعيد قال :

كُنْتُ عِنْدَ أَبِي جَعْفَرٍ ع‏ فَأَنْشَأَ يَقُولُ اِبْتِدَاءً مِنْهُ مِنْ غَيْرِ أَنْ أَسْأَلَهُ نَحْنُ حُجَّةُ اَللَّهِ‏ وَ نَحْنُ بَابُ اَللَّهِ‏ وَ نَحْنُ لِسَانُ اَللَّهِ‏ وَ نَحْنُ وَجْهُ اَللَّهِ‏ وَ نَحْنُ عَيْنُ اَللَّهِ فِي خَلْقِهِ‏ وَ نَحْنُ وُلاَةُ أَمْرِ اَللَّهِ فِي عِبَادِهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۴۱۹

اسود بن سعيد گويد: من نزد امام صادق (ع) بودم، بى‏آنكه پرسشى كنم آغاز سخن كرد و فرمود: ما حجت خدائيم، ما باب الله هستيم، ما لسان الله هستيم، ما وجه الله هستيم، ما عين الله هستيم، در ميان خلقش و مائيم واليان امر خدا در ميان بندگانش.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۱۹۹

اسود بن سعيد گويد خدمت امام باقر (ع) بودم كه خود حضرت بدون آنكه من چيزى بپرسم شروع كرد و فرمود: ما حجت خدائيم ما باب خدائيم، ما زبان خدائيم، ما وجه خدائيم، ما ديده خدا در ميان خلقش باشيم، مائيم سرپرستان امر خدا در ميان بندگانش (امر خدا همان فرمانهاى خداست نسبت ببندگانش و يا بمعنى مطلق كار و مطلب خدائى است مانند امر توحيد و معاد و نبوت و عبادات و معاملات از نظر شرع و معانى ساير جملات در دو حديث قبل بيان شد).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۴۶۵

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند از احمد بن محمد، از ابن ابى نصر، از محمد بن حمران، از اسود بن سعيد كه گفت در خدمت امام محمد باقر عليه السلام بودم پس آن حضرت شروع فرمود كه-/ مى‏فرمود از روى ابتدا كه خود آغاز نمود بى آن‏كه من او را سؤال‏ كنم كه-/: «ماييم حجت خدا، و ماييم درِ علم و توحيد خدا، و ماييم زبان خدا، و ماييم روى خدا، و ماييم چشم خدا در ميانه آفريدگانش، و ماييم واليان امر خدا در ميان بندگانش».