روایت:الکافی جلد ۱ ش ۲۶۰

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ

علي بن ابراهيم عن ابيه عن علي بن معبد عن عبد الله بن سنان عن ابيه قال :

حَضَرْتُ‏ أَبَا جَعْفَرٍ ع‏ فَدَخَلَ عَلَيْهِ رَجُلٌ مِنَ‏ اَلْخَوَارِجِ‏ فَقَالَ لَهُ يَا أَبَا جَعْفَرٍ أَيَّ شَيْ‏ءٍ تَعْبُدُ قَالَ اَللَّهَ تَعَالَى‏ قَالَ رَأَيْتَهُ قَالَ بَلْ‏ لَمْ تَرَهُ اَلْعُيُونُ بِمُشَاهَدَةِ اَلْأَبْصَارِ وَ لَكِنْ رَأَتْهُ اَلْقُلُوبُ بِحَقَائِقِ اَلْإِيمَانِ‏ لاَ يُعْرَفُ بِالْقِيَاسِ‏ وَ لاَ يُدْرَكُ بِالْحَوَاسِ‏ وَ لاَ يُشَبَّهُ بِالنَّاسِ‏ مَوْصُوفٌ بِالْآيَاتِ‏ مَعْرُوفٌ بِالْعَلاَمَاتِ‏ لاَ يَجُورُ فِي حُكْمِهِ‏ ذَلِكَ اَللَّهُ‏ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ قَالَ فَخَرَجَ اَلرَّجُلُ وَ هُوَ يَقُولُ اَللََّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسََالَتَهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۲۸۳

عبد الله بن سنان از پدرش روايت كرده كه گفت: در خدمت امام باقر (ع) بودم كه مردى از خوارج شرفياب محضرش شد و به او گفت: اى ابو جعفر، چه چيز را مى‏پرستى؟ فرمود: خداى تعالى را، گفت: او را ديدى؟ فرمود: بلكه چشمها به ديدار او را نبينند ولى دلها به ايمان درستش در يابند به سنجش شناخته نشود، به حواس درك نگردد، به مردم نماند، به آيات و نشانه وصف شود و به نشانه‏ها شناخته گردد، به خلاف و ستم حكم نكند، آن است خدا، نيست شايسته پرستشى جز او. راوى گويد: آن مرد بيرون مى‏رفت و مى‏گفت: خدا داناتر است كه رسالت خود را كجا مقرر كند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۱۳۱

مردى از خوارج خدمت امام باقر (ع) رسيد و عرض كرد: اى ابا جعفر چه چيز را ميپرستى؟ فرمود: خداى تعالى را، گفت او را ديده‏ئى؟ فرمود: ديدگان او را ببينائى چشم نبينند ولى دلها او را بحقيقت ايمان ديده‏اند، با سنجش شناخته نشود و با حواس درك نشود و بمردم مانند نيست، با آياتش توصيف شده و با علامات شناخته شده، در داوريش ستم نكند، اوست خدا سزاوار پرستشى جز او نيست، مرد خارجى بيرون رفت و ميگفت: خدا داناتر است كه رسالت خويش را كجا قرار دهد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۳۱۷

على بن ابراهيم، از پدرش، از على بن معبد، از عبداللَّه بن سِنان، از پدرش روايت كرده است كه در نزد حضرت امام محمد باقر عليه السلام حضور داشتم كه مردى از خوارج بر آن حضرت داخل شد و عرض كرد كه: يا ابا جعفر، چه چيز را عبادت مى‏كنى؟ فرمود كه: «خدا را عبادت مى‏كنم». عرض كرد كه: او را ديده‏اى؟ فرمود كه: «بلكه چشم‏ها او را نديده به وضعى كه ديده‏ها او را مشاهده نمايد، يا مشاهده‏اى كه ديدن باشد، وليكن دل‏ها او را به حقايق و اركان ايمان ديده، و خدا، به قياس، شناخته نمى‏شود و به حواس، درك او نمى‏توان نمود، و به مردم شباهت ندارد، بلكه وصف او را با آيات مى‏كنند، و او را به علامات مى‏شناسند، و در حكم خويش ستم نمى‏كنند. اين است خدا، كه خدايى نيست مگر او». سِنان گفت كه: آن مرد خارجى بيرون رفت و مى‏گفت كه: «اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ» «۱»، يعنى: «خدا داناتر است به موضعى كه پيغام‏ها يا پيغام خويش را در آن قرار مى‏دهد» (يعنى آن جناب از همه كس بهتر مى‏داند كه كى قابليت و صلاحيت دارد كه محل رسالت و شاهد نبوت باشد. پس او را بر مى‏گزيند، و مخصوص به آن مى‏سازد). __________________________________________________

(۱). انعام، ۱۲۴.