روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۳۵۵

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

علي بن محمد عن الفضل الخزاز المدايني مولي خديجه بنت محمد ابي جعفر ع قال :

إِنَّ قَوْماً مِنْ‏ أَهْلِ اَلْمَدِينَةِ مِنَ‏ اَلطَّالِبِيِّينَ‏ كَانُوا يَقُولُونَ بِالْحَقِّ وَ كَانَتِ اَلْوَظَائِفُ تَرِدُ عَلَيْهِمْ فِي وَقْتٍ مَعْلُومٍ فَلَمَّا مَضَى‏ أَبُو مُحَمَّدٍ ع‏ رَجَعَ قَوْمٌ مِنْهُمْ عَنِ اَلْقَوْلِ بِالْوَلَدِ فَوَرَدَتِ‏ اَلْوَظَائِفُ عَلَى مَنْ ثَبَتَ مِنْهُمْ عَلَى اَلْقَوْلِ‏ بِالْوَلَدِ وَ قُطِعَ عَنِ اَلْبَاقِينَ فَلاَ يُذْكَرُونَ فِي اَلذَّاكِرِينَ وَ اَلْحَمْدُ لِلََّهِ رَبِّ اَلْعََالَمِينَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۵۳۵

از فضل خزار مداينى، آزاد كرده خديجه دختر محمد أبى جعفر (امام جواد" ع") گفت كه: مردمى از اهل مدينه از اولاد ابى طالب عقيده به مذهب حق داشتند و حقوق معينى در وقت معين براى آنها مى‏رسيد و چون ابو محمد (امام عسكرى" ع") در گذشت، جمعى از آنها از عقيده به فرزند او امام قائم (ع) برگشتند و آن حقوق و مقررى براى همانهائى رسيد كه بر عقيده امامت فرزند او بر جا مانده بودند و از ديگران قطع شد و نامى در نامبردگان ندارند وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۴۵۶

جماعتى از اهل مدينه كه از اولاد ابى طالب بودند و عقيده حق داشتند (براى امام حسن عسكرى‏ عليه السلام پسرى قائل بودند كه امام دوازدهم است) و حقوق آنها در وقت معينى بايشان ميرسيد، چون امام حسن عسكرى عليه السلام درگذشت، دسته‏ئى از ايشان از عقيده فرزند داشتن امام برگشتند سپس حقوق كسانى كه بر عقيده بفرزند داشتن امام ثابت بودند، رسيد و از ديگران بريده شد و نامشان از ميان برفت.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۷۶۹

على بن محمد، از فضل خزّاز مدائنى- غلام آزاد شده خديجه دختر محمد، يعنى: ابوجعفر عليه السلام- روايت كرده است كه گفت: گروهى از اهل مدينه از فرزندان ابوطالب به حقّ قائل بودند، و به امامت ائمّه اعتقاد داشتند، و در زمان معيّنى وظيفه‏ها بر ايشان وارد مى‏شد و چون امام حسن عسكرى عليه السلام از دنيا رفت، گروهى از ايشان از اعتقاد به فرزند آن‏ حضرت برگشتند، پس وظيفه‏ها وارد شد بر كسانى از ايشان كه بر اعتقاد به فرزند آن حضرت ثابت مانده بودند، و از باقى‏ماندگان قطع شد، پس آنها چنان شدند كه در ميانه ياد كنندگان ياد نمى‏شوند، و كسى نام ايشان را نمى‏برد. و الحمدللَّه ربّ العالمين.