روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۲۴۰

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن محمد بن الحسين عن محمد بن اسماعيل عن صالح بن عقبه عن عبد الله بن محمد الجعفي عن ابي جعفر و ابي عبد الله ع قالا :

إِنَ‏ فَاطِمَةَ ع‏ لَمَّا أَنْ كَانَ مِنْ أَمْرِهِمْ مَا كَانَ أَخَذَتْ‏ بِتَلاَبِيبِ‏ عُمَرَ فَجَذَبَتْهُ إِلَيْهَا ثُمَّ قَالَتْ أَمَا وَ اَللَّهِ يَا اِبْنَ اَلْخَطَّابِ‏ لَوْ لاَ أَنِّي أَكْرَهُ أَنْ يُصِيبَ اَلْبَلاَءُ مَنْ لاَ ذَنْبَ لَهُ لَعَلِمْتَ أَنِّي سَأُقْسِمُ عَلَى اَللَّهِ‏ ثُمَّ أَجِدُهُ سَرِيعَ اَلْإِجَابَةِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۳۲۵

امام باقر (ع) و امام صادق (ع) فرمودند: به راستى فاطمه (ع)- چون آن مردم كردند آنچه كردند- (يعنى بى‏اذن وارد خانه او شدند و على (ع) را به مسجد بردند) گريبان عمر را گرفت و به سوى خود كشيد و فرمود: هلا به خدا اى پسر خطاب، اگر به من ناخوش نبود كه بلاء به بى‏گناه برسد، مى‏دانستى كه خدا را قسم مى‏دادم و مى‏فهميدى كه زود مستجاب مى‏كند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۳۵۸

امام باقر و امام صادق عليهما السلام فرمودند: چون آن مردم كردند آنچه كردند، (در خانه‏اش را آتش زدند و على عليه السلام را بمسجد بردند) فاطمه عليها السلام گريبان عمر را گرفت و او را پيش كشيد، و فرمود: همانا بخدا اى پسر خطاب! اگر من از رسيدن بلا به بيگناهان كراهت نداشتم، مى‏فهميدى كه خدا را سوگند مى‏دادم و او را زود اجابت‏كننده مييافتى (يعنى من نفرين ميكردم و بزودى بلا نازل مى‏شد و ترا و بيگناهان را شامل مى‏گشت ولى نميخواهم بيگناهان بآتش تو بسوزند).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۵۸۳

محمد بن يحيى، از محمد بن حسين، از محمد بن اسماعيل، از صالح بن عُقبه، از عبداللَّه بن محمد جُعفى، از امام محمد باقر و امام جعفر صادق عليهما السلام روايت كرده است كه فرمودند: «چون از امر غاصبين حقوق اهل بيت، شد آنچه شد، فاطمه عليها السلام گريبان عمر را گرفت و او را به جانب خود كشيد، پس فرمود كه: اى پسر خطّاب، بدان به خدا سوگند كه اگر نه اين بود كه ناخوش دارم كه بلا به كسى برسد كه او را گناهى نيست، هر آينه مى‏دانستى كه من خدا را سوگند مى‏دادم به طريقه تحكّم و خواهش، آن‏كه البتّه چنانچه مى‏خواهم به عمل آورد و او را چنان مى‏يافتم كه مرا به زودى اجابت فرمايد».