روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۰۶۴

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن ابن محبوب عن هشام بن سالم عن ابي خالد الكابلي عن ابي جعفر ع قال :

وَجَدْنَا فِي‏ كِتَابِ‏ عَلِيٍّ ع‏ إِنَّ اَلْأَرْضَ‏ لِلََّهِ يُورِثُهََا مَنْ يَشََاءُ مِنْ عِبََادِهِ وَ اَلْعََاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ‏ أَنَا وَ أَهْلُ بَيْتِيَ‏ اَلَّذِينَ أَوْرَثَنَا اَللَّهُ اَلْأَرْضَ وَ نَحْنُ اَلْمُتَّقُونَ وَ اَلْأَرْضُ كُلُّهَا لَنَا فَمَنْ أَحْيَا أَرْضاً مِنَ‏ اَلْمُسْلِمِينَ‏ فَلْيَعْمُرْهَا وَ لْيُؤَدِّ خَرَاجَهَا إِلَى اَلْإِمَامِ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي وَ لَهُ مَا أَكَلَ مِنْهَا فَإِنْ تَرَكَهَا أَوْ أَخْرَبَهَا وَ أَخَذَهَا رَجُلٌ مِنَ‏ اَلْمُسْلِمِينَ‏ مِنْ بَعْدِهِ فَعَمَرَهَا وَ أَحْيَاهَا فَهُوَ أَحَقُّ بِهَا مِنَ اَلَّذِي تَرَكَهَا يُؤَدِّي خَرَاجَهَا إِلَى اَلْإِمَامِ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي وَ لَهُ مَا أَكَلَ مِنْهَا حَتَّى‏ يَظْهَرَ اَلْقَائِمُ‏ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي بِالسَّيْفِ فَيَحْوِيَهَا وَ يَمْنَعَهَا وَ يُخْرِجَهُمْ مِنْهَا كَمَا حَوَاهَا رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ وَ مَنَعَهَا إِلاَّ مَا كَانَ فِي أَيْدِي‏ شِيعَتِنَا فَإِنَّهُ يُقَاطِعُهُمْ عَلَى مَا فِي أَيْدِيهِمْ‏ وَ يَتْرُكُ اَلْأَرْضَ فِي أَيْدِيهِمْ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۱۴۹

امام باقر (ع) فرمود: ما در كتاب على يافتيم كه زمين از آن خدا است و آن را به بندگان خود كه خواهد به ارث دهد و سرانجام از آن پرهيزكاران است، من و خاندان من هستيم آن كسانى كه خدا زمين را به ما ارث داده (يعنى از گذشتگان) و ما هستيم پرهيزكاران و همه زمين از آن ما است، هر كه از مسلمانان زمينى را احياء كند بايد آن را آباد دارد و خراج آن را به امام از خاندان من بپردازد و هر چه از آن خرج خود كند حق او است و اگر از آن دست كشيد و يا آن را بائر و خراب كرد و مرد مسلمان ديگرى پس از وى آن را به دست گرفت و آباد كرد و زنده نمود او بدان احق است از آن كه دست از آن كشيده و آن را رها كرده، و او بايد خراج آن را به امام از خاندان من بپردازد و هر چه از آن خرج بخورد حق او است تا امام قائم از اهل بيت من با شمشير و قدرت عيان شود و آن را تصرف كند و از خود دارد و آنها را از آن بيرون كند چنانچه رسول خدا (ص) آنها را تصرف كرد و براى خود داشت، جز آنچه در دست شيعيان ما باشد كه امام با آنها قرار دادى بندد نسبت بدان چه در دست آنها است و زمين را در دست آنها واگذارد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۲۶۶

امام باقر عليه السلام فرمود: در كتاب على عليه السلام (كه پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله املا كرده و على عليه السلام نوشته‏ است) ديديم كه: «زمين متعلق بخداست و بهر كس از بندگان خويش بخواهد وامى‏گذارد و سرانجام نيك از پرهيزگارانست- ۱۲۸ سوره ۷-» من و خاندانم كسانى هستيم كه خدا زمين را بما واگذار كرده و مائيم پرهيزگاران و همه زمين از آن ماست.

(گويا سپس خود امام باقر عليه السلام فرمود) هر يك از مسلمين كه زمينى را زنده كند، بايد آن را آباد دارد و خراجش را بامام از خاندان من بپردازد، و هر چه از آن زمين استفاده كند و بخورد، حق اوست و اگر زمين را واگذارد و خراب كند و مرد ديگرى از مسلمين پس از وى، آن را آباد سازد و زنده كند او نسبت بآن زمين از كسى كه آن را واگذاشته سزاوارتر است، و بايد خراجش را بامام از خاندان من بپردازد و هر چه از آن زمين استفاده كند حق اوست، تا زمانى كه قائم از خاندان من با شمشير ظاهر شود، آنگاه او زمين‏ها را تصرف كند و از متصرفين جلوگيرى نمايد و آنها را از آنجا اخراج كند- همچنان كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله زمين‏ها را تصرف كرد و از متصرفين جلوگيرى نمود- مگر زمينهائى كه در دست شيعيان ما باشد كه حضرت قائم عليه السلام نسبت بآنچه دست ايشانست با خود آنها مقاطعه بندد و زمين را در دست ايشان باقى گذارد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۳۹۵

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از ابن محبوب، از هشام بن سالم، از ابو خالد كابلى، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «در كتاب على عليه السلام اين را يافتيم كه: «إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُها مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ» «۱»، و حضرت در آن كتاب فرموده كه: من و اهل بيت من، آنانيم كه خدا زمين را به ما ميراث داد، و ماييم پرهيزكاران و همه زمين مال ماست. پس، هر كه از مسلمانان، زمينى را احيا كند، بايد كه آن را معمور و آباد نمايد و خراج آن را به امامى كه از اهل بيت من باشد، برساند، و از براى اوست آنچه از خورده باشد. پس، اگر آن را واگذارد، يا ويران كند و مردى از مسلمانان آن را بگيرد بعد از او، و آن را آباد كند و احيا نمايد، پس او سزاوارتر است به آن زمين از آن‏كه آن را وا گذاشته، و خراج آن را به امامى كه از اهل بيت من باشد، مى‏رساند، و از براى اوست آنچه از آن خورده باشد، تا حضرت قائم از اهل بيت عليه السلام من ظهور كند با شمشير و آن را جمع‏آورى نمايد و منع كند آن را از مخالفان و ايشان را از آن بيرون كند؛ چنانچه رسول خدا صلى الله عليه و آله آن را جمع آورى نمود و منع كرد آن را از مخالفان، مگر آنچه در دست شيعيان ما باشد، كه آن حضرت با ايشان مقاطعه مى‏كند و قراردادى بنا مى‏گذارد بر آنچه در دست ايشان است و زمين را در دست ايشان وا مى‏گذارد». __________________________________________________

(۱). اعراف، ۱۲۸. يعنى به درستى كه زمين از براى خدا و ملك اوست، ميراث مى‏دهد يعنى آن را مى‏بخشد بدون‏عوض به هر كه مى‏خواهد از بندگان خود و سرانجام نيكو و عاقبت كار از براى پرهيزكاران است (مترجم)