النبإ ١٨: تفاوت میان نسخه‌ها
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۰#link174 | آيات ۱۷ - ۴۰، سوره نباء]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۰#link174 | آيات ۱۷ - ۴۰، سوره نباء]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۰#link175 | اوصاف قيامت ، نباء عظيمى كه واقع خواهد شد]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۰#link175 | اوصاف قيامت ، نباء عظيمى كه واقع خواهد شد]] | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۴: | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۱#link185 | ما هستيم آنها كه در قيامت اجازه سخن داشته شفاعت مى كنيم]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۱#link185 | ما هستيم آنها كه در قيامت اجازه سخن داشته شفاعت مى كنيم]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۲۶_بخش۲#link12 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۲۶_بخش۲#link12 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ مِيقاتاً «17» يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجاً «18» وَ فُتِحَتِ السَّماءُ فَكانَتْ أَبْواباً «19» وَ سُيِّرَتِ الْجِبالُ فَكانَتْ سَراباً «20» | |||
همانا روز جدايى، وعده‌گاه (ما با شما) است. روزى كه در صور دميده شود و گروه گروه مى‌آييد. و آسمان گشوده شود و به صورت درهايى باز درآيد. و كوهها روان شوند و چون سراب گردند. | |||
===نکته ها=== | |||
قيامت از جهتى «يوم الجمع» است كه همه در آن اجتماع مى‌كنند و از جهتى «يَوْمَ الْفَصْلِ» ناميده شده، زيرا خوبان از بدان و حق از باطل جدا و به اختلافات فيصله داده مى‌شود. | |||
در روايات مى‌خوانيم كه در قيامت مردم به گروه‌هاى مختلفى تقسيم مى‌شوند و هر گروه به شكلى؛ سخن چين در قيافه ميمون، حرام‌خوار در شكل خوك، رباخوار در قالب وارونه، قاضى ظالم به صورت كور، خودپسند كر و لال، عالم بى عمل در حال جويدن زبان، همسايه آزار بى‌دست و پا، سعايت كننده آويخته بر آتش، هوسباز بدبو، و فخر فروشان به لباس با لباس دوزخى محشور مى‌شوند. «1» | |||
حركت كوهها مقدّمه به هم خوردن آنها و خرد شدن و ذره ذره شدن سنگها و در نهايت، روان شدن به گونه‌اى است كه از دور سراب به نظر آيند. «وَ سُيِّرَتِ الْجِبالُ فَكانَتْ سَراباً» | |||
===پیام ها=== | |||
1- دنيا، مقدّمه قيامت است و اين همه نعمت عبث و بيهوده نيست. «إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ مِيقاتاً» | |||
---- | |||
«1». تفسير نورالثقلين. | |||
جلد 10 - صفحه 363 | |||
2- زمان قيامت از قبل نزد خداوند معلوم است. «كانَ مِيقاتاً» | |||
3- قيامت نيز نظامى دارد «يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ» | |||
4- در قيامت، نظام آسمان و زمين دگرگون مى‌شود. فُتِحَتِ السَّماءُ ... سُيِّرَتِ الْجِبالُ | |||
5- انسان با مرگ، رها و فراموش نمى‌شود. «يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ مِيقاتاً» | |||
6- به پيوندها و روابط دنيوى دلخوش نباشيد كه روزى همه چيز گسسته مى‌شود. «يَوْمَ الْفَصْلِ» | |||
7- ارتباط زمين و آسمان و اهل آنها، در قيامت توسعه مى‌يابد. «فُتِحَتِ السَّماءُ» | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجاً «18» | |||
يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ: روزى كه دميده شود نفخه در صور دوم كه احيا باشد، فَتَأْتُونَ أَفْواجاً: پس بيائيد شما دسته دسته و گروه گروه مختلفه از تبرهاى خود به عرصه گاه محشر، هر گروهى با پيغمبر خود. | |||
تنبيه- طبرسى (رحمه اللّه) در مجمع- از معاذ بن جبل روايت نموده كه در منزل ابو ايوب انصارى در خدمت حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نشسته بوديم. معاذ سؤال نمود از تفسير آيه «يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجاً». | |||
حضرت فرمود: اى معاذ سؤال نمودى از امرى عظيم! پس اشك از چشمان مباركش سيلان نمود. فرمود: محشور شوند ده صنف از امّت من به حالات و صفات مختلفه متميّزه كه مبدّل خواهد شد صورت‌هاى ايشان: 1- محشور شوند به صورت بوزينگان. 2- به صورت خو كان. 3- محشور شوند منكّسون كه روى‌هاى ايشان به روى زمين كشيده مى‌شوند و پاهاى ايشان به جانب سر ايشان معكوسا. 4- كور محشور شوند. 5- محشور شوند لال و كر، 6- محشور شوند در حالتى كه مى‌جوند زبان‌هاى خود را و گوشت بدن خود را مى‌گزند و چرك و خون از دهن‌هاى ايشان جارى است، كه از بوى دهان آنها اهل محشر | |||
جلد 14 - صفحه 16 | |||
متأذّى مى‌شوند. 7- محشور شوند در حالتى كه دست‌ها و پاهاى ايشان قطع شده باشد. 8- محشور شوند برهنه در حالتى كه بر شاخه‌هاى بلندى از آتش بسته شده باشند. 9- محشور شوند در حالتى كه بوى بد ايشان بدتر از مردار است. 10- محشور شوند در حالتى كه لباسهاى آتشين پوشيده باشند. | |||
امّا صنف اوّل بوزينه‌نما كسانى از امّت من باشند كه بين مسلمانان سخن‌چينى كنند. 2- به صورت خوك، كسانى‌اند كه مال حرام خورند. 3- آنان كه منكوسا محشور شوند، خورنده ربا باشند. 4- آنها كه كور محشور شوند، كسانى‌اند كه به ظلم و جور ميان مردمان حكم كنند. 5- آنان كه كر و لال محشور شوند، كسانى‌اند كه به اعمال خود عجب نمايند. 6- صنفى كه زبان خود مى‌جوند، كسانى‌اند كه به علم خود عمل نمى‌نمايند، و علما و قضاتى كه افعال و اعمال ايشان مخالف اقوال ايشان باشد. 7- آنان كه دست و پا بريده‌اند كسانى‌اند اذيت همسايگان نمايند. 8- آنان كه برهنه بر شاخه‌هاى آتشين بسته باشند، كسانى‌اند كه سعايت نمايند براى مسلمانان نزد سلاطين و حكّام. 9- صنفى كه بدبوتر از مردارند، كسانى‌اند كه متمتّع به لذّات و شهوات نفسانيه‌اند و حبس حقوق خدا نمايند. 10- آنان كه لباس آتشين دارند، اهل كبر و خيلاء باشند. «1» | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ مِيقاتاً «17» يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجاً «18» وَ فُتِحَتِ السَّماءُ فَكانَتْ أَبْواباً «19» وَ سُيِّرَتِ الْجِبالُ فَكانَتْ سَراباً «20» إِنَّ جَهَنَّمَ كانَتْ مِرْصاداً «21» | |||
لِلطَّاغِينَ مَآباً «22» لابِثِينَ فِيها أَحْقاباً «23» لا يَذُوقُونَ فِيها بَرْداً وَ لا شَراباً «24» إِلاَّ حَمِيماً وَ غَسَّاقاً «25» جَزاءً وِفاقاً «26» | |||
إِنَّهُمْ كانُوا لا يَرْجُونَ حِساباً «27» وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا كِذَّاباً «28» وَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ أَحْصَيْناهُ كِتاباً «29» فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِيدَكُمْ إِلاَّ عَذاباً (30) | |||
ترجمه | |||
همانا روز جدائى ميباشد وعده گاه | |||
روزى كه دميده ميشود در صور پس ميآئيد دسته دسته | |||
و گشوده شود آسمان پس بوده باشد درها | |||
و روان كرده شوند كوهها پس گردند مانند سراب | |||
همانا جهنّم ميباشد كمينگاه | |||
براى سركشان جاى بازگشت | |||
درنگ كنندگانند در آن روزگارهائى | |||
نميچشند در آن خنكى و نه مشروبى | |||
مگر آب جوشان و چرك جراحتها | |||
كيفرى موافق كردارشان | |||
همانا آنها احتمال نميدهند حسابى را | |||
و تكذيب كردند آيات ما را تكذيب كردنى | |||
و همه چيز را ضبط نموديم آنرا بنوشتن | |||
پس بچشيد پس نمى‌افزائيم هرگز بر شما مگر عذاب را. | |||
تفسير | |||
خداوند متعال بعد از ذكر آيات قدرت و نعمت بى‌منتهاى خود ميفرمايد همانا روز قيامت كه روز جدا شدن حق از باطل است حق است و نبايد در آن اختلاف شود چون قدرت خدا بيش از اينها است و كسيكه مردمى را خلق و وسائل آسايش آنانرا مهيّا نموده دو مرتبه هم ميتواند بنمايد و آنروز ميقات و وقت مقرّر الهى است براى حساب و جزاى بندگان كه دنيا در آنروز بآخر ميرسد و بزندگانى مردم در اينعالم خاتمه داده ميشود و آنروزى است كه اسرافيل در دفعه دوم ميدمد در صور پس شما مردم زنده و فوج فوج و دسته دسته در پيشگاه الهى حاضر ميگرديد در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نقل نموده كه در جواب سؤال از اين آيه فرمود كه ده دسته از امّت من از مسلمانان جدا شوند بعضى بصورت بوزينگان باشند و آنها نمّا مانند و بعضى بصورت خوكان و آنها حرام خوارانند و پاره‌اى نگونسار بمحشر كشيده ميشوند و آنان ربا خوارانند و جمعى كور تردّد مينمايند و آنها جور كنندگانند و فرقه‌اى لال و كرند و آنها كسانى هستند كه | |||
---- | |||
جلد 5 صفحه 333 | |||
عجب به اعمال خود مينمودند و جماعتى ميجوند زبان بيرون افتاده خودشان را و ريم و چرك از دهانشان سرازير است و موجب نفرت اهل محشر ميشوند و آنها دانشمندان و حكم كنندگانى هستند كه اقوالشان با اعمالشان مخالف است و بعضى دست و پا بريده باشند و آنان كسانى هستند كه همسايه آزارى مينمايند و پاره‌اى بدار آتشين آويخته شده‌اند و آنها كسانى هستند كه نزد پادشاهان از مردم سعايت مينمايند و بعضى از مردار بدبوترند و آنها شهوت‌رانان و كسانى هستند كه حقوق الهيّه را ادا نمينمايند و پاره‌اى با جبّه‌هاى چسبنده بر بدن از قطران وارد شوند و آنها اهل تكبّر و بزرگ منشى ميباشند و آسمان شكافته ميگردد و راههائى براى نزول ملائكه در آن باز ميشود و قمّى ره نقل فرموده كه درهاى بهشت باز ميگردد و كوهها از جاى خودشان كنده و پراكنده ميگردند و مانند سراب كه از دور در بيابان بنظر مى‌آيد كه آب است بنظر ميآيند كه كوهند ولى نيستند و جهنّم كمينگاهى است براى اهل معصيت كه مأمورين آن مترصد گرفتن آنانند واحدى از آنها را بحال خودشان واگذار نمينمايند و آن مرجع و مأوى و جايگاه اخير اهل طغيان و تجاوز از حدود الهى است و درنگ كنندگانند در آن روزگارهاى دراز و سالهاى متمادى كه هر روز آن بقدر هزار سال دنيا است چون احقاب جمع حقب است كه بمعناى روزگار و سال و سالها است و اخبار در تعيين آن در يك سال و هشتاد سال و شصت و اند سال و در آنكه مراد دوام يا انقطاع باشد مختلف شده است و ظاهرا اين آيه بهيچ يك دلالت ندارد ولى آيات آتيه مؤيّد دوام است و نمى‌چشند و نيابند در جهنّم چيز خنكى را اگر چه هواى لطيف باشد كه موجب تخفيف حرارت آنها گردد و قمّى ره فرموده مراد از برد خواب است و نمى‌چشند مشروبى از مشروبات را مگر آب جوشان و ريم و چرك جارى از بدن جهنّميان و تفسير آن در سوره ص گذشت اين جزا موافق و مطابق با عقائد و اعمال آنها است و زيادتر از ميزان استحقاق آنها نيست چون آنان در دنيا معتقد بحساب و جزا نبودند و احتمال چنين روزى را نميدادند و تكذيب نمودند آيات قرآنيّه و آيات الهيّه را كه انبيا و اوليا باشند تكذيب نمودنى آشكار و اين بزرگترين گناهان است كه | |||
---- | |||
جلد 5 صفحه 334 | |||
مغفور نخواهد شد و موجب خلود در آتش است و ما هر چيز و هر گناه و مقدار جزاء آنرا در لوح محفوظ ثبت و ضبط نموده‌ايم و بكفّار ميگوئيم پس بچشيد عذاب جهنّم را و بدانيد كه هرگز نخواهيم افزود از براى شما چيزى مگر عذابى بر عذاب شما. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
يَوم‌َ يُنفَخ‌ُ فِي الصُّورِ فَتَأتُون‌َ أَفواجاً «18» | |||
جلد 17 - صفحه 356 | |||
دو نفخه داريم يكي براي خاتمه دنيا و ديگري براي قيام در يوم الحشر چنانچه ميفرمايد: وَ نُفِخ‌َ فِي الصُّورِ فَصَعِق‌َ مَن فِي السَّماوات‌ِ وَ مَن فِي الأَرض‌ِ إِلّا مَن شاءَ اللّه‌ُ ثُم‌َّ نُفِخ‌َ فِيه‌ِ أُخري فَإِذا هُم قِيام‌ٌ يَنظُرُون‌َ زمر آيه 68. | |||
يَوم‌َ روز جزا و پاداشت عمل. | |||
يُنفَخ‌ُ نافخ حضرت اسرافيل که از جمله آن چهار ملك مقرب الهي هستند جبرئيل ميكائيل عزرائيل اسرافيل و هر كدام مأمور بامري هستند، جبرئيل امين وحي الهي است که بر انبياء نازل ميشد و وحي ميآورد و البته مأموريت‌هاي ديگري هم داشت، ميكائيل موكل ارزاق آنهم نه مجرد مأكولات باشد آنچه خداوند روزي بندگان مقرر فرموده، عزرائيل موكل قبض ارواح که ملك الموت نام گذاشته شده که ميفرمايد: قُل يَتَوَفّاكُم مَلَك‌ُ المَوت‌ِ الَّذِي وُكِّل‌َ بِكُم سجده آيه 11، اسرافيل که صاحب صور است: | |||
فِي الصُّورِ صور در لغت بمعني بوق و شيپور است که اعلام ميكند و صداي ناگهاني يك مرتبه روحها قالب تهي ميكنند که معناي صعق است و صاعقه عذاب مهلك و آتش است که از رعد بيرون ميآيد اينکه نفخه اولي است، و اما آيه نفخه ثانيه را ميفرمايد مثل آدم خواب که بالاي سر او صداي مهيبي بيايد بقول ما از خواب ميپرد و زابرا ميشود که ميفرمايد و اينکه صور بقدري قوي است که كره زمين را تكان ميدهد که ميفرمايد: إِنَّ زَلزَلَةَ السّاعَةِ شَي‌ءٌ عَظِيم‌ٌ يَوم‌َ تَرَونَها تَذهَل‌ُ كُل‌ُّ مُرضِعَةٍ عَمّا أَرضَعَت وَ تَضَع‌ُ كُل‌ُّ ذات‌ِ حَمل‌ٍ حَملَها وَ تَرَي النّاس‌َ سُكاري وَ ما هُم بِسُكاري وَ لكِن‌َّ عَذاب‌َ اللّه‌ِ شَدِيدٌ حج آيه 1 و 2. | |||
فَتَأتُون‌َ أَفواجاً جمع فوج است و فوج جمع كثير است جماعت که ما بدسته تعبير ميكنيم مثل دسته‌ها که از محلات و قصبات ميآيند فرداي قيامت هم فوج فوج وارد صحراي محشر ميشوند هر فوجي با پيشواي خود که ميفرمايد: يَوم‌َ نَدعُوا كُلَّ أُناس‌ٍ بِإِمامِهِم بني اسرائيل آيه 71. نمرود با اتباعش، شداد با اصحابش، فرعون با قومش، هر طايفه با رئيس آنها، اصحاب ثلاثه با ثلاثه، بني اميه و بني العباس با | |||
جلد 17 - صفحه 357 | |||
رؤساء خود، شيعه با ائمه اطهار: فَمَن أُوتِي‌َ كِتابَه‌ُ بِيَمِينِه‌ِ فَأُولئِك‌َ يَقرَؤُن‌َ كِتابَهُم وَ لا يُظلَمُون‌َ فَتِيلًا وَ مَن كانَ فِي هذِه‌ِ أَعمي فَهُوَ فِي الآخِرَةِ أَعمي وَ أَضَل‌ُّ سَبِيلًا بني اسرائيل آيه 72. | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
] | |||
(آیه 18)- سپس به شرح بعضی از ویژگیها و حوادث آن روز بزرگ پرداخته، می‌گوید: «روزی که در صور دمیده می‌شود، و شما فوج فوج به (محشر) می‌آیید» (یوم ینفخ فی الصور فتأتون افواجا). | |||
از آیات قرآن به خوبی استفاده می‌شود که دو حادثه عظیم به عنوان «نفخ صور» واقع می‌شود، در حادثه اول نظام جهان هستی به هم می‌ریزد، و تمام اهل زمین و همه کسانی که در آسمانها هستند می‌میرند، و در حادثه دوم، جهان نوسازی می‌شود، و مردگان به حیات جدید باز می‌گردند و رستاخیز بزرگ انجام می‌گیرد. | |||
و این آیه اشاره به نفخ دوم است. | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
نسخهٔ ۲۳ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۷:۲۹
ترجمه
| النبإ ١٧ | آیه ١٨ | النبإ ١٩ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«یَوْمَ»: بدل از (یَوْمَ الْفَصْلِ) یا (مِیقَاتاً) است، یا مفعولٌ‌به برای فعل محذوف (أَعْنِی) است. «الصُّورِ»: بوق. شیپور. آنچه در این آیه آمده است اشاره به دمیدن در صُور برای دومین بار است که نفخه حیات مجدّد و رستاخیز مردگان است. «أَفْوَاجاً»: جمع فَوْج، گروهها و دسته‌ها. قیامت، موضعها و موقعیّتهای گوناگونی دارد. در جائی مردم گروه گروه همراه با پیشوایان خود رهسپار میدان محشر می‌گردند (نگا: اسراء / ) و در جائی هرکدام همراه با یک نفر مأمور و یک گواه در پای دادگاه عدل الهی حاضر می‌شوند (نگا: مریم / ، ق / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۱۷ - ۴۰، سوره نباء
- اوصاف قيامت ، نباء عظيمى كه واقع خواهد شد
- توضيحى پيرامون به راه انداخته شدن كوه ها و سراب شدنشان (و سيرتالجبال فكانت سراباء)
- معناى ((احقاب )) كه درباره ماندن طاغيان در جهنم فرمود: ((لا بثين فيها احقابا))
- اشاره به مطابقت جزا با اعمال ، اعمالى كه ثبت و ضبط شده اند
- پاداش نيك متقين : نعمت هاى بهشتى
- بيان مقصود از اينكه فرمود: ((لا يملكون منه خطابا...))
- مراد از ((روح )) در: ((يوم يقوم الروح و الملئكه ....))
- منظور از كسانى كه در قيامت ((لا يتكلمون )) و مراد از استثناء: ((الا من اذن له الرحمن...))
- گفتارى درباره معناى روح و مراتب آن در قرآن
- رواياتى درباره معناى ((احقاب ))، مراد از ((روح ))، و... درذيل آيات گذشته
- ما هستيم آنها كه در قيامت اجازه سخن داشته شفاعت مى كنيم
تفسیر نور (محسن قرائتی)
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ مِيقاتاً «17» يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجاً «18» وَ فُتِحَتِ السَّماءُ فَكانَتْ أَبْواباً «19» وَ سُيِّرَتِ الْجِبالُ فَكانَتْ سَراباً «20»
همانا روز جدايى، وعده‌گاه (ما با شما) است. روزى كه در صور دميده شود و گروه گروه مى‌آييد. و آسمان گشوده شود و به صورت درهايى باز درآيد. و كوهها روان شوند و چون سراب گردند.
نکته ها
قيامت از جهتى «يوم الجمع» است كه همه در آن اجتماع مى‌كنند و از جهتى «يَوْمَ الْفَصْلِ» ناميده شده، زيرا خوبان از بدان و حق از باطل جدا و به اختلافات فيصله داده مى‌شود.
در روايات مى‌خوانيم كه در قيامت مردم به گروه‌هاى مختلفى تقسيم مى‌شوند و هر گروه به شكلى؛ سخن چين در قيافه ميمون، حرام‌خوار در شكل خوك، رباخوار در قالب وارونه، قاضى ظالم به صورت كور، خودپسند كر و لال، عالم بى عمل در حال جويدن زبان، همسايه آزار بى‌دست و پا، سعايت كننده آويخته بر آتش، هوسباز بدبو، و فخر فروشان به لباس با لباس دوزخى محشور مى‌شوند. «1»
حركت كوهها مقدّمه به هم خوردن آنها و خرد شدن و ذره ذره شدن سنگها و در نهايت، روان شدن به گونه‌اى است كه از دور سراب به نظر آيند. «وَ سُيِّرَتِ الْجِبالُ فَكانَتْ سَراباً»
پیام ها
1- دنيا، مقدّمه قيامت است و اين همه نعمت عبث و بيهوده نيست. «إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ مِيقاتاً»
«1». تفسير نورالثقلين.
جلد 10 - صفحه 363
2- زمان قيامت از قبل نزد خداوند معلوم است. «كانَ مِيقاتاً»
3- قيامت نيز نظامى دارد «يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ»
4- در قيامت، نظام آسمان و زمين دگرگون مى‌شود. فُتِحَتِ السَّماءُ ... سُيِّرَتِ الْجِبالُ
5- انسان با مرگ، رها و فراموش نمى‌شود. «يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ مِيقاتاً»
6- به پيوندها و روابط دنيوى دلخوش نباشيد كه روزى همه چيز گسسته مى‌شود. «يَوْمَ الْفَصْلِ»
7- ارتباط زمين و آسمان و اهل آنها، در قيامت توسعه مى‌يابد. «فُتِحَتِ السَّماءُ»
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجاً «18»
يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ: روزى كه دميده شود نفخه در صور دوم كه احيا باشد، فَتَأْتُونَ أَفْواجاً: پس بيائيد شما دسته دسته و گروه گروه مختلفه از تبرهاى خود به عرصه گاه محشر، هر گروهى با پيغمبر خود.
تنبيه- طبرسى (رحمه اللّه) در مجمع- از معاذ بن جبل روايت نموده كه در منزل ابو ايوب انصارى در خدمت حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نشسته بوديم. معاذ سؤال نمود از تفسير آيه «يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجاً».
حضرت فرمود: اى معاذ سؤال نمودى از امرى عظيم! پس اشك از چشمان مباركش سيلان نمود. فرمود: محشور شوند ده صنف از امّت من به حالات و صفات مختلفه متميّزه كه مبدّل خواهد شد صورت‌هاى ايشان: 1- محشور شوند به صورت بوزينگان. 2- به صورت خو كان. 3- محشور شوند منكّسون كه روى‌هاى ايشان به روى زمين كشيده مى‌شوند و پاهاى ايشان به جانب سر ايشان معكوسا. 4- كور محشور شوند. 5- محشور شوند لال و كر، 6- محشور شوند در حالتى كه مى‌جوند زبان‌هاى خود را و گوشت بدن خود را مى‌گزند و چرك و خون از دهن‌هاى ايشان جارى است، كه از بوى دهان آنها اهل محشر
جلد 14 - صفحه 16
متأذّى مى‌شوند. 7- محشور شوند در حالتى كه دست‌ها و پاهاى ايشان قطع شده باشد. 8- محشور شوند برهنه در حالتى كه بر شاخه‌هاى بلندى از آتش بسته شده باشند. 9- محشور شوند در حالتى كه بوى بد ايشان بدتر از مردار است. 10- محشور شوند در حالتى كه لباسهاى آتشين پوشيده باشند.
امّا صنف اوّل بوزينه‌نما كسانى از امّت من باشند كه بين مسلمانان سخن‌چينى كنند. 2- به صورت خوك، كسانى‌اند كه مال حرام خورند. 3- آنان كه منكوسا محشور شوند، خورنده ربا باشند. 4- آنها كه كور محشور شوند، كسانى‌اند كه به ظلم و جور ميان مردمان حكم كنند. 5- آنان كه كر و لال محشور شوند، كسانى‌اند كه به اعمال خود عجب نمايند. 6- صنفى كه زبان خود مى‌جوند، كسانى‌اند كه به علم خود عمل نمى‌نمايند، و علما و قضاتى كه افعال و اعمال ايشان مخالف اقوال ايشان باشد. 7- آنان كه دست و پا بريده‌اند كسانى‌اند اذيت همسايگان نمايند. 8- آنان كه برهنه بر شاخه‌هاى آتشين بسته باشند، كسانى‌اند كه سعايت نمايند براى مسلمانان نزد سلاطين و حكّام. 9- صنفى كه بدبوتر از مردارند، كسانى‌اند كه متمتّع به لذّات و شهوات نفسانيه‌اند و حبس حقوق خدا نمايند. 10- آنان كه لباس آتشين دارند، اهل كبر و خيلاء باشند. «1»
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ مِيقاتاً «17» يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجاً «18» وَ فُتِحَتِ السَّماءُ فَكانَتْ أَبْواباً «19» وَ سُيِّرَتِ الْجِبالُ فَكانَتْ سَراباً «20» إِنَّ جَهَنَّمَ كانَتْ مِرْصاداً «21»
لِلطَّاغِينَ مَآباً «22» لابِثِينَ فِيها أَحْقاباً «23» لا يَذُوقُونَ فِيها بَرْداً وَ لا شَراباً «24» إِلاَّ حَمِيماً وَ غَسَّاقاً «25» جَزاءً وِفاقاً «26»
إِنَّهُمْ كانُوا لا يَرْجُونَ حِساباً «27» وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا كِذَّاباً «28» وَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ أَحْصَيْناهُ كِتاباً «29» فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِيدَكُمْ إِلاَّ عَذاباً (30)
ترجمه
همانا روز جدائى ميباشد وعده گاه
روزى كه دميده ميشود در صور پس ميآئيد دسته دسته
و گشوده شود آسمان پس بوده باشد درها
و روان كرده شوند كوهها پس گردند مانند سراب
همانا جهنّم ميباشد كمينگاه
براى سركشان جاى بازگشت
درنگ كنندگانند در آن روزگارهائى
نميچشند در آن خنكى و نه مشروبى
مگر آب جوشان و چرك جراحتها
كيفرى موافق كردارشان
همانا آنها احتمال نميدهند حسابى را
و تكذيب كردند آيات ما را تكذيب كردنى
و همه چيز را ضبط نموديم آنرا بنوشتن
پس بچشيد پس نمى‌افزائيم هرگز بر شما مگر عذاب را.
تفسير
خداوند متعال بعد از ذكر آيات قدرت و نعمت بى‌منتهاى خود ميفرمايد همانا روز قيامت كه روز جدا شدن حق از باطل است حق است و نبايد در آن اختلاف شود چون قدرت خدا بيش از اينها است و كسيكه مردمى را خلق و وسائل آسايش آنانرا مهيّا نموده دو مرتبه هم ميتواند بنمايد و آنروز ميقات و وقت مقرّر الهى است براى حساب و جزاى بندگان كه دنيا در آنروز بآخر ميرسد و بزندگانى مردم در اينعالم خاتمه داده ميشود و آنروزى است كه اسرافيل در دفعه دوم ميدمد در صور پس شما مردم زنده و فوج فوج و دسته دسته در پيشگاه الهى حاضر ميگرديد در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نقل نموده كه در جواب سؤال از اين آيه فرمود كه ده دسته از امّت من از مسلمانان جدا شوند بعضى بصورت بوزينگان باشند و آنها نمّا مانند و بعضى بصورت خوكان و آنها حرام خوارانند و پاره‌اى نگونسار بمحشر كشيده ميشوند و آنان ربا خوارانند و جمعى كور تردّد مينمايند و آنها جور كنندگانند و فرقه‌اى لال و كرند و آنها كسانى هستند كه
جلد 5 صفحه 333
عجب به اعمال خود مينمودند و جماعتى ميجوند زبان بيرون افتاده خودشان را و ريم و چرك از دهانشان سرازير است و موجب نفرت اهل محشر ميشوند و آنها دانشمندان و حكم كنندگانى هستند كه اقوالشان با اعمالشان مخالف است و بعضى دست و پا بريده باشند و آنان كسانى هستند كه همسايه آزارى مينمايند و پاره‌اى بدار آتشين آويخته شده‌اند و آنها كسانى هستند كه نزد پادشاهان از مردم سعايت مينمايند و بعضى از مردار بدبوترند و آنها شهوت‌رانان و كسانى هستند كه حقوق الهيّه را ادا نمينمايند و پاره‌اى با جبّه‌هاى چسبنده بر بدن از قطران وارد شوند و آنها اهل تكبّر و بزرگ منشى ميباشند و آسمان شكافته ميگردد و راههائى براى نزول ملائكه در آن باز ميشود و قمّى ره نقل فرموده كه درهاى بهشت باز ميگردد و كوهها از جاى خودشان كنده و پراكنده ميگردند و مانند سراب كه از دور در بيابان بنظر مى‌آيد كه آب است بنظر ميآيند كه كوهند ولى نيستند و جهنّم كمينگاهى است براى اهل معصيت كه مأمورين آن مترصد گرفتن آنانند واحدى از آنها را بحال خودشان واگذار نمينمايند و آن مرجع و مأوى و جايگاه اخير اهل طغيان و تجاوز از حدود الهى است و درنگ كنندگانند در آن روزگارهاى دراز و سالهاى متمادى كه هر روز آن بقدر هزار سال دنيا است چون احقاب جمع حقب است كه بمعناى روزگار و سال و سالها است و اخبار در تعيين آن در يك سال و هشتاد سال و شصت و اند سال و در آنكه مراد دوام يا انقطاع باشد مختلف شده است و ظاهرا اين آيه بهيچ يك دلالت ندارد ولى آيات آتيه مؤيّد دوام است و نمى‌چشند و نيابند در جهنّم چيز خنكى را اگر چه هواى لطيف باشد كه موجب تخفيف حرارت آنها گردد و قمّى ره فرموده مراد از برد خواب است و نمى‌چشند مشروبى از مشروبات را مگر آب جوشان و ريم و چرك جارى از بدن جهنّميان و تفسير آن در سوره ص گذشت اين جزا موافق و مطابق با عقائد و اعمال آنها است و زيادتر از ميزان استحقاق آنها نيست چون آنان در دنيا معتقد بحساب و جزا نبودند و احتمال چنين روزى را نميدادند و تكذيب نمودند آيات قرآنيّه و آيات الهيّه را كه انبيا و اوليا باشند تكذيب نمودنى آشكار و اين بزرگترين گناهان است كه
جلد 5 صفحه 334
مغفور نخواهد شد و موجب خلود در آتش است و ما هر چيز و هر گناه و مقدار جزاء آنرا در لوح محفوظ ثبت و ضبط نموده‌ايم و بكفّار ميگوئيم پس بچشيد عذاب جهنّم را و بدانيد كه هرگز نخواهيم افزود از براى شما چيزى مگر عذابى بر عذاب شما.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
يَوم‌َ يُنفَخ‌ُ فِي الصُّورِ فَتَأتُون‌َ أَفواجاً «18»
جلد 17 - صفحه 356
دو نفخه داريم يكي براي خاتمه دنيا و ديگري براي قيام در يوم الحشر چنانچه ميفرمايد: وَ نُفِخ‌َ فِي الصُّورِ فَصَعِق‌َ مَن فِي السَّماوات‌ِ وَ مَن فِي الأَرض‌ِ إِلّا مَن شاءَ اللّه‌ُ ثُم‌َّ نُفِخ‌َ فِيه‌ِ أُخري فَإِذا هُم قِيام‌ٌ يَنظُرُون‌َ زمر آيه 68.
يَوم‌َ روز جزا و پاداشت عمل.
يُنفَخ‌ُ نافخ حضرت اسرافيل که از جمله آن چهار ملك مقرب الهي هستند جبرئيل ميكائيل عزرائيل اسرافيل و هر كدام مأمور بامري هستند، جبرئيل امين وحي الهي است که بر انبياء نازل ميشد و وحي ميآورد و البته مأموريت‌هاي ديگري هم داشت، ميكائيل موكل ارزاق آنهم نه مجرد مأكولات باشد آنچه خداوند روزي بندگان مقرر فرموده، عزرائيل موكل قبض ارواح که ملك الموت نام گذاشته شده که ميفرمايد: قُل يَتَوَفّاكُم مَلَك‌ُ المَوت‌ِ الَّذِي وُكِّل‌َ بِكُم سجده آيه 11، اسرافيل که صاحب صور است:
فِي الصُّورِ صور در لغت بمعني بوق و شيپور است که اعلام ميكند و صداي ناگهاني يك مرتبه روحها قالب تهي ميكنند که معناي صعق است و صاعقه عذاب مهلك و آتش است که از رعد بيرون ميآيد اينکه نفخه اولي است، و اما آيه نفخه ثانيه را ميفرمايد مثل آدم خواب که بالاي سر او صداي مهيبي بيايد بقول ما از خواب ميپرد و زابرا ميشود که ميفرمايد و اينکه صور بقدري قوي است که كره زمين را تكان ميدهد که ميفرمايد: إِنَّ زَلزَلَةَ السّاعَةِ شَي‌ءٌ عَظِيم‌ٌ يَوم‌َ تَرَونَها تَذهَل‌ُ كُل‌ُّ مُرضِعَةٍ عَمّا أَرضَعَت وَ تَضَع‌ُ كُل‌ُّ ذات‌ِ حَمل‌ٍ حَملَها وَ تَرَي النّاس‌َ سُكاري وَ ما هُم بِسُكاري وَ لكِن‌َّ عَذاب‌َ اللّه‌ِ شَدِيدٌ حج آيه 1 و 2.
فَتَأتُون‌َ أَفواجاً جمع فوج است و فوج جمع كثير است جماعت که ما بدسته تعبير ميكنيم مثل دسته‌ها که از محلات و قصبات ميآيند فرداي قيامت هم فوج فوج وارد صحراي محشر ميشوند هر فوجي با پيشواي خود که ميفرمايد: يَوم‌َ نَدعُوا كُلَّ أُناس‌ٍ بِإِمامِهِم بني اسرائيل آيه 71. نمرود با اتباعش، شداد با اصحابش، فرعون با قومش، هر طايفه با رئيس آنها، اصحاب ثلاثه با ثلاثه، بني اميه و بني العباس با
جلد 17 - صفحه 357
رؤساء خود، شيعه با ائمه اطهار: فَمَن أُوتِي‌َ كِتابَه‌ُ بِيَمِينِه‌ِ فَأُولئِك‌َ يَقرَؤُن‌َ كِتابَهُم وَ لا يُظلَمُون‌َ فَتِيلًا وَ مَن كانَ فِي هذِه‌ِ أَعمي فَهُوَ فِي الآخِرَةِ أَعمي وَ أَضَل‌ُّ سَبِيلًا بني اسرائيل آيه 72.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 18)- سپس به شرح بعضی از ویژگیها و حوادث آن روز بزرگ پرداخته، می‌گوید: «روزی که در صور دمیده می‌شود، و شما فوج فوج به (محشر) می‌آیید» (یوم ینفخ فی الصور فتأتون افواجا).
از آیات قرآن به خوبی استفاده می‌شود که دو حادثه عظیم به عنوان «نفخ صور» واقع می‌شود، در حادثه اول نظام جهان هستی به هم می‌ریزد، و تمام اهل زمین و همه کسانی که در آسمانها هستند می‌میرند، و در حادثه دوم، جهان نوسازی می‌شود، و مردگان به حیات جدید باز می‌گردند و رستاخیز بزرگ انجام می‌گیرد.
و این آیه اشاره به نفخ دوم است.
نکات آیه
۱ - دمیده شدن در صور، پیش درآمدى براى حضور مردم در صحنه قیامت است. (یوم ینفخ فى الصور فتأتون أفواجًا) «صور»; به معناى، شاخى است که در آن دمیده مى شود(قاموس). صحنه قیامت و گرد آورى مردم در آن - به هر وسیله اى باشد - به صحنه اى تشبیه شده است که در آن جا در بوق دمیده مى شود تا همگان حاضر گردند.
۲ - قیامت، روز دمیده شدن جان در پیکرها است.* (یوم ینفخ فى الصور) برخى «صور» را جمع «صورة» دانسته و مى گویند: خداوند، ابتدا کالبدها را صورت دهى کرده به آنها شکل مى دهد; آن گاه در آنها جان مى دمد. این معنا براى نفخ صور در قیامت قابل تصور است; ولى در نفخ صورى که براى پایان دنیا و میراندن انسان ها است، مورد ندارد.
۳ - حضور انسان ها در صحنه قیامت، به صورت گروهى و دسته دسته است. (فتأتون أفواجًا) «فوج» (مفرد «أفواج») به معناى جماعتى از مردم است. (لسان العرب)
۴ - حضور انسان در قیامت، پس از نفخ صور، فورى و بى درنگ است. (یوم ینفخ فى الصور فتأتون أفواجًا) حرف «فاء» علاوه بر تفریع، دلالت بر تعقیب دارد; یعنى، بیانگر این است که بین نفخ صور و آمدن مردم، فاصله اى نخواهد بود.
روایات و احادیث
۵ - «قال معاذ یا رسول اللّه أرأیت قول اللّه تعالى «یوم ینفخ فى الصور فتأتون أفواجاً...» فقال: یا معاذ سألت عن عظیم من الأمر ثمّ قال: یحشر عشرة أصناف من اُمّتى أشتاتاً قد میّزهم اللّه من المسلمین و بدّل صورهم بعضهم على صورة القردة و بعضهم على صورة الخنازیر و...;[۱] معاذ به رسول خدا(ص) گفت: مرا خبر ده از سخن خداى تعالى که فرموده: «یوم ینفخ فى الصور فتأتون أفواجاً...»، آن حضرت فرمود: اى معاذ: از امرى بزرگ سؤال کردى ... سپس فرمود: ده گروه از امت من به صورت پراکنده محشور مى شوند که خداوند آنان را از مسلمانان جدا ساخته و صورت هاى آنان را به [اشکال دیگر] تبدیل نموده است. برخى از آنان به صورت بوزینه، برخى به صورت خوک و... مى باشند».
موضوعات مرتبط
- انسان: حشر اخروى انسان ها ۳; سرعت حشر اخروى انسان ها ۴
- قیامت: نشانه هاى قیامت ۱; نفخ روح در قیامت ۲; ویژگیهاى قیامت ۲، ۳
- مسلمانان: حشر اخروى مسلمانان ۵
- نفخ صور: آثار نفخ صور ۱، ۴
منابع
- ↑ مجمع البیان، ج ۱۰، ص ۶۴۲; نورالثقلین، ج ۵- ، ص ۴۹۳، ح ۲۰.
