الصافات ١٧٠: تفاوت میان نسخه‌ها
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۲۰#link166 | آيات ۱۴۹ - ۱۸۲ سوره صافات]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۲۰#link166 | آيات ۱۴۹ - ۱۸۲ سوره صافات]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۲۰#link167 | ردّ اعتقاد مشركين به دختر داشتن خدا و خويشاوندى بين او و جنّ ]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۲۰#link167 | ردّ اعتقاد مشركين به دختر داشتن خدا و خويشاوندى بين او و جنّ ]] | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۱: | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۲۱#link174 | چند روايت در ذيل آيه : و انا لنحن الصافون ...]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۲۱#link174 | چند روايت در ذيل آيه : و انا لنحن الصافون ...]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۹_بخش۶۱#link84 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۹_بخش۶۱#link84 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ «170» | |||
(ولى همين كه قرآن براى آنان آمد) پس به آن كفر ورزيدند و به زودى (نتيجه‌ى كفر خود را) خواهند دانست. | |||
===نکته ها=== | |||
از امام باقر عليه السلام نقل شده كه مشركان مكّه و كفّار قريش به يهود و نصارى نفرين مى‌كردند كه چگونه پيامبران خود را تكذيب كردند و مى‌گفتند: به خدا قسم اگر يكى از كتاب‌هاى آسمانى پيشين نزد ما بود ما به آن ايمان مى‌آورديم. امّا همين كه حضرت محمد صلى الله عليه و آله مبعوث شد به او كفر ورزيدند. «1» | |||
شايد معناى آيه اين باشد كه مشركان پيوسته مى‌گفتند اگر ما خبرى از موحّدان قبلى داشتيم كه آنان در سعادت و خوشى هستند، ما نيز اهل توحيد مى‌شديم. پس اين گونه طفره رفته و كافر شدند. | |||
===پیام ها=== | |||
1- ادّعا بسيار است و مدّعيان فراوان. هنگام عمل، مؤمن از كافر شناخته مى‌شود. | |||
لَوْ أَنَّ عِنْدَنا ... لَكُنَّا عِبادَ اللَّهِ ... فَكَفَرُوا بِهِ | |||
2- در برابر منطق و استدلال نبايد تاريخ گذشته را بهانه كرد. لَوْ أَنَّ عِنْدَنا ذِكْراً مِنَ الْأَوَّلِينَ ... | |||
---- | |||
«1». تفسير نورالثقلين. | |||
جلد 8 - صفحه 70 | |||
3- به فكر عاقبت كار باشيم كه غفلت از آينده، موجب كفر و انكار است. «فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ» | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (170) | |||
فَكَفَرُوا بِهِ: پس كافر شدند به آن، فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ: پس زود باشد كه بدانند عاقبت كفر و شرك خود را كه آن مغلوبيت در دنيا و عقوبت در عقبى است. | |||
جلد 11 - صفحه 169 | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
فَإِنَّكُمْ وَ ما تَعْبُدُونَ (161) ما أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفاتِنِينَ (162) إِلاَّ مَنْ هُوَ صالِ الْجَحِيمِ (163) وَ ما مِنَّا إِلاَّ لَهُ مَقامٌ مَعْلُومٌ (164) وَ إِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ (165) | |||
وَ إِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ (166) وَ إِنْ كانُوا لَيَقُولُونَ (167) لَوْ أَنَّ عِنْدَنا ذِكْراً مِنَ الْأَوَّلِينَ (168) لَكُنَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (169) فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (170) | |||
ترجمه | |||
پس همانا شما و آنچه را كه ميپرستيد | |||
نيستيد شما براى عبادت آن گمراه كنندگان | |||
مگر كسى را كه او يقينا وارد شونده دوزخ است | |||
و نيست از ما مگر كه | |||
---- | |||
جلد 4 صفحه 452 | |||
براى او مقامى معيّن است | |||
و همانا مائيم صف‌زدگان | |||
و همانا مائيم تسبيح كنندگان | |||
و همانا بودند كه ميگفتند | |||
اگر آنكه بود نزد ما ذكرى از پيشينيان | |||
هر آينه بوديم بندگان خدا كه خالص شدگانند | |||
پس كافر شدند بآن پس زود باشد كه بدانند. | |||
تفسير | |||
خطاب خداوند به بت‌پرستان است بعد از نقل آراء آنها در آيات سابقه كه با اينهمه دروغ و افترا كه بخدا بستيد شما و معبودهاتان نميتوانيد بر خلاف اراده او گمراه كنيد كسيرا مگر آنرا كه مقدّر شده بجهنّم رود يا نميتوانيد براى آنچه عبادت ميكنيد بفتنه و گمراهى بيندازيد كسيرا مگر آنرا كه بايد جهنّمى شود باختيار خود و تقدير خدا و بنابر احتمال اوّل ضمير عليه بخدا راجع است و باحتمال دوم بما تعبدون كه بتها باشند باعتبار لفظ ما و كسانيكه مقدّر شده آنها مطيع باشند مانند ملائكه مقرّند بعبوديّت خدا و ميگويند نيست از ما احدى مگر آنكه مقام معلوم معيّنى در معرفت و عبادت دارد و مأموريّت مخصوصى در تدبير امور عالم بر وفق حكمت چنانچه گفته‌اند ولى قمّى ره از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه نازل شده در شأن ائمه اطهار و اوصياء ابرار و نيز گويند مائيم صف زنندگان در اداء طاعت و امتثال خدمت و مائيم كه تنزيه مينمائيم خدا را از صفاتى كه لايق او نيست چنانچه در روايات اينها از اوصاف ملائكه ذكر شده و از امام صادق عليه السّلام نقل شده كه ما انوارى بوديم در صفوفى حول عرش تسبيح مينموديم پس تسبيح مينمودند اهل آسمانها به تسبيح ما تا هبوط نموديم بسوى زمين پس تسبيح نمودند اهل زمين بتسبيح ما و مائيم صف‌زنندگان و مائيم تسبيح‌كنندگان و جمع بين ظاهر آيه شريفه بملاحظه سبق ذكر ملائكه و روايات خاصّه آنستكه گفته شود مقصود نقل قول ملائكه است كه بتعليم اهل بيت طهارت در عالم انوار اين اظهارات را مينمودند چون ايشانند آموزگاران ملائكه در عالم ملكوت عليا و قمّى ره از امام باقر عليه السّلام نقل نموده در تفسير آيات اخيره قريب به اين معنى را كه قريش ميگفتند اگر نزد ما بود كتابى مانند كتب پيشينيان بخدا قسم هر آينه بوديم ما از بندگان مخلص او و ميگفتند خدا بكشد يهود و نصارى را چگونه پيغمبرانشان را تكذيب نمودند پس كافر شدند بكتاب خدا كه اشرف كتب بود چون آورد آنرا پيغمبر خاتم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كه اشرف انبياء بود و كلمه ان در وان كانوا مخفّفه از مثقّله است بدليل لزوم | |||
---- | |||
جلد 4 صفحه 453 | |||
لام در خبر آن و جمله فجائهم ذكر قبل از فكفروا به محذوف است و جمله فسوف يعلمون تهديد آنها است بعاقبت كفرشان در دنيا و آخرت. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوف‌َ يَعلَمُون‌َ (170) | |||
پس كافر شدند باين قرآن پس زود باشد که بدانند عاقبت كفر خود را. | |||
فَكَفَرُوا بِهِ يعني كتاب و پيغمبر و ذكر آمد براي شما مع ذلک پس كافر شديد باو و دست از شرك و بت پرستي خود برنداشتيد. | |||
فَسَوف‌َ يَعلَمُون‌َ که بچه عقوباتي گرفتار ميشوند هم در دنيا بقتل و اسيري و ذلت و خواري و هم در آخرت بعقوبات ابدي دائمي. | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
] | |||
(آیه 170)- این آیه می‌گوید این آرزوی آنها هم اکنون جامه عمل به خود پوشیده و بزرگترین کتاب آسمانی خدا «قرآن مجید» بر آنان نازل شده، اما این دروغ پردازان پر ادعا «به آن کافر شدند (و از در مخالفت و انکار و دشمنی درآمدند) | |||
ج4، ص168 | |||
ولی به زودی (نتیجه کار خود را) خواهند دانست» (فَکَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ). | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
نسخهٔ ۲۳ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۵:۲۳
ترجمه
| الصافات ١٦٩ | آیه ١٧٠ | الصافات ١٧١ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«بِهِ»: به آن کتاب آسمانی که قرآن است.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۱۴۹ - ۱۸۲ سوره صافات
- ردّ اعتقاد مشركين به دختر داشتن خدا و خويشاوندى بين او و جنّ
- رد اعتماد مشركين مبنى بر اينكه جن اولاد خداوند هستند
- توضيحى درباره استثناى عباد مخلصين در آيه : سبحان الله عما يصفون الا عباداللهالمخلصين
- و اينكه چرا خدا از وصف واصفان جز وصف عباد مخلصين منزه است
- بيان مفاد آيه : فانكم و ما تعبدون ما انتم عليه بفاتنين الا منهوصال الجحيم
- ردّ و ابطال پندار مشركين درباره اينكه ملائكه دختران خدايند، با بيان موقف و موقعيتملائكه در عالم خلقت واعمال صادره از ايشان
- مقصود از اينكه انبياء عليهم السلام منصور هستند و جند خدا غالبند
- چند روايت در ذيل آيه : و انا لنحن الصافون ...
تفسیر نور (محسن قرائتی)
فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ «170»
(ولى همين كه قرآن براى آنان آمد) پس به آن كفر ورزيدند و به زودى (نتيجه‌ى كفر خود را) خواهند دانست.
نکته ها
از امام باقر عليه السلام نقل شده كه مشركان مكّه و كفّار قريش به يهود و نصارى نفرين مى‌كردند كه چگونه پيامبران خود را تكذيب كردند و مى‌گفتند: به خدا قسم اگر يكى از كتاب‌هاى آسمانى پيشين نزد ما بود ما به آن ايمان مى‌آورديم. امّا همين كه حضرت محمد صلى الله عليه و آله مبعوث شد به او كفر ورزيدند. «1»
شايد معناى آيه اين باشد كه مشركان پيوسته مى‌گفتند اگر ما خبرى از موحّدان قبلى داشتيم كه آنان در سعادت و خوشى هستند، ما نيز اهل توحيد مى‌شديم. پس اين گونه طفره رفته و كافر شدند.
پیام ها
1- ادّعا بسيار است و مدّعيان فراوان. هنگام عمل، مؤمن از كافر شناخته مى‌شود.
لَوْ أَنَّ عِنْدَنا ... لَكُنَّا عِبادَ اللَّهِ ... فَكَفَرُوا بِهِ
2- در برابر منطق و استدلال نبايد تاريخ گذشته را بهانه كرد. لَوْ أَنَّ عِنْدَنا ذِكْراً مِنَ الْأَوَّلِينَ ...
«1». تفسير نورالثقلين.
جلد 8 - صفحه 70
3- به فكر عاقبت كار باشيم كه غفلت از آينده، موجب كفر و انكار است. «فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ»
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (170)
فَكَفَرُوا بِهِ: پس كافر شدند به آن، فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ: پس زود باشد كه بدانند عاقبت كفر و شرك خود را كه آن مغلوبيت در دنيا و عقوبت در عقبى است.
جلد 11 - صفحه 169
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
فَإِنَّكُمْ وَ ما تَعْبُدُونَ (161) ما أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفاتِنِينَ (162) إِلاَّ مَنْ هُوَ صالِ الْجَحِيمِ (163) وَ ما مِنَّا إِلاَّ لَهُ مَقامٌ مَعْلُومٌ (164) وَ إِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ (165)
وَ إِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ (166) وَ إِنْ كانُوا لَيَقُولُونَ (167) لَوْ أَنَّ عِنْدَنا ذِكْراً مِنَ الْأَوَّلِينَ (168) لَكُنَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (169) فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (170)
ترجمه
پس همانا شما و آنچه را كه ميپرستيد
نيستيد شما براى عبادت آن گمراه كنندگان
مگر كسى را كه او يقينا وارد شونده دوزخ است
و نيست از ما مگر كه
جلد 4 صفحه 452
براى او مقامى معيّن است
و همانا مائيم صف‌زدگان
و همانا مائيم تسبيح كنندگان
و همانا بودند كه ميگفتند
اگر آنكه بود نزد ما ذكرى از پيشينيان
هر آينه بوديم بندگان خدا كه خالص شدگانند
پس كافر شدند بآن پس زود باشد كه بدانند.
تفسير
خطاب خداوند به بت‌پرستان است بعد از نقل آراء آنها در آيات سابقه كه با اينهمه دروغ و افترا كه بخدا بستيد شما و معبودهاتان نميتوانيد بر خلاف اراده او گمراه كنيد كسيرا مگر آنرا كه مقدّر شده بجهنّم رود يا نميتوانيد براى آنچه عبادت ميكنيد بفتنه و گمراهى بيندازيد كسيرا مگر آنرا كه بايد جهنّمى شود باختيار خود و تقدير خدا و بنابر احتمال اوّل ضمير عليه بخدا راجع است و باحتمال دوم بما تعبدون كه بتها باشند باعتبار لفظ ما و كسانيكه مقدّر شده آنها مطيع باشند مانند ملائكه مقرّند بعبوديّت خدا و ميگويند نيست از ما احدى مگر آنكه مقام معلوم معيّنى در معرفت و عبادت دارد و مأموريّت مخصوصى در تدبير امور عالم بر وفق حكمت چنانچه گفته‌اند ولى قمّى ره از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه نازل شده در شأن ائمه اطهار و اوصياء ابرار و نيز گويند مائيم صف زنندگان در اداء طاعت و امتثال خدمت و مائيم كه تنزيه مينمائيم خدا را از صفاتى كه لايق او نيست چنانچه در روايات اينها از اوصاف ملائكه ذكر شده و از امام صادق عليه السّلام نقل شده كه ما انوارى بوديم در صفوفى حول عرش تسبيح مينموديم پس تسبيح مينمودند اهل آسمانها به تسبيح ما تا هبوط نموديم بسوى زمين پس تسبيح نمودند اهل زمين بتسبيح ما و مائيم صف‌زنندگان و مائيم تسبيح‌كنندگان و جمع بين ظاهر آيه شريفه بملاحظه سبق ذكر ملائكه و روايات خاصّه آنستكه گفته شود مقصود نقل قول ملائكه است كه بتعليم اهل بيت طهارت در عالم انوار اين اظهارات را مينمودند چون ايشانند آموزگاران ملائكه در عالم ملكوت عليا و قمّى ره از امام باقر عليه السّلام نقل نموده در تفسير آيات اخيره قريب به اين معنى را كه قريش ميگفتند اگر نزد ما بود كتابى مانند كتب پيشينيان بخدا قسم هر آينه بوديم ما از بندگان مخلص او و ميگفتند خدا بكشد يهود و نصارى را چگونه پيغمبرانشان را تكذيب نمودند پس كافر شدند بكتاب خدا كه اشرف كتب بود چون آورد آنرا پيغمبر خاتم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كه اشرف انبياء بود و كلمه ان در وان كانوا مخفّفه از مثقّله است بدليل لزوم
جلد 4 صفحه 453
لام در خبر آن و جمله فجائهم ذكر قبل از فكفروا به محذوف است و جمله فسوف يعلمون تهديد آنها است بعاقبت كفرشان در دنيا و آخرت.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوف‌َ يَعلَمُون‌َ (170)
پس كافر شدند باين قرآن پس زود باشد که بدانند عاقبت كفر خود را.
فَكَفَرُوا بِهِ يعني كتاب و پيغمبر و ذكر آمد براي شما مع ذلک پس كافر شديد باو و دست از شرك و بت پرستي خود برنداشتيد.
فَسَوف‌َ يَعلَمُون‌َ که بچه عقوباتي گرفتار ميشوند هم در دنيا بقتل و اسيري و ذلت و خواري و هم در آخرت بعقوبات ابدي دائمي.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 170)- این آیه می‌گوید این آرزوی آنها هم اکنون جامه عمل به خود پوشیده و بزرگترین کتاب آسمانی خدا «قرآن مجید» بر آنان نازل شده، اما این دروغ پردازان پر ادعا «به آن کافر شدند (و از در مخالفت و انکار و دشمنی درآمدند)
ج4، ص168
ولی به زودی (نتیجه کار خود را) خواهند دانست» (فَکَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ).
نکات آیه
۱ - مشرکان، به رغم ادعاى آمادگى براى ایمان آوردن به کتاب آسمانى، به قرآن کفر ورزیدند. (لو أنّ عندنا ذکرًا من الأوّلین . لکنّا عباد اللّه المخلصین . فکفروا به)
۲ - مشرکان در ادعاى آمادگى براى ایمان آوردن به کتاب آسمانى، غیر صادق و دروغگو بودند. (لو أنّ عندنا ذکرًا من الأوّلین ... فکفروا به)
۳ - مشرکانِ مخالف قرآن در صدراسلام، به کیفر و عذاب الهى تهدید شدند. (فکفروا به فسوف یعلمون) جمله «فسوف یعلمون» جمله اى است تهدید آمیز علیه مشرکانِ مخالف قرآن. در این که این تهدید مربوط به چه مسأله اى است و متعلق علم در (یعلمون) چیست، دو دیدگاه وجود دارد: ۱- عذاب استیصال، ۲- پى آمدهاى ناگوار اجتماعى و فردى کفر و شکست خوردن جبهه کفر در آینده نزدیک. برداشت یاد شده مبتنى بردیدگاه نخست است.
۴ - اعلام خداوند مبنى بر شکست خوردن مشرکان مخالف قرآن و گرفتار شدن آنان به پى آمدهاى سوء کفرشان در آینده نزدیک (فکفروا به فسوف یعلمون)
روایات و احادیث
۵ - «عن أبى جعفر(ع) فى قوله «و إن کانوا لیقولون . لو أنّ عندنا ذکراً من الأوّلین . لکنّا عباد اللّه المخلصین» فهم کفّار قریش کانوا یقولون: قاتل اللّه الیهود و النصارى کیف کذبوا أنبیاءهم! أما و اللّه لو کان عندنا ذکراً من الأوّلین لکنّا عباد اللّه المخلصین یقول اللّه: «فکفروا به» حین جاءهم محمّد(ص)...;[۱] از امام باقر(ع) درباره سخن خداوند «و إن کانوا لیقولون لو أنّ عندنا ذکراً من الأوّلین لکنّا عباد اللّه المخلصین» روایت شده که فرمود: آنان کفار قریش بودند که مى گفتند: نفرین بر یهود و نصارا! چگونه پیامبران خود را تکذیب کردند. به خدا قسم! اگر یکى از کتاب هاى آسمانى پیشینیان نزد ما بود، به آنها ایمان مى آوردیم و از بندگان خالص خدا مى شدیم; اما هنگامى که حضرت محمد(ص) بر آنان مبعوث شد به آن حضرت کفر ورزیدند».
موضوعات مرتبط
- اسلام: تاریخ صدر اسلام ۵
- خدا: پیشگویى خدا ۴
- قرآن: تهدید مکذبان قرآن ۳; شکست مکذبان قرآن ۴; مکذبان قرآن ۱
- قریش: کافران قریش ۵
- کفر: آثار کفر ۴
- محمد(ص): مکذبان محمد(ص) ۵
- مشرکان: تهدید مشرکان صدراسلام ۳; دروغگویى مشرکان ۲; شکست مشرکان ۴; کفر مشرکان ۱; لجاجت مشرکان ۱
منابع
- ↑ تفسیر قمى، ج ۲، ص ۲۲۷; نورالثقلین، ج ۴، ص ۴۴۰، ح ۱۲۸.
