مُنْکِرُون

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

• نکر (۳۷ بار)

قاموس قرآن

(بروزن فرس وقفل) نشناختن گويند«نَكِرَالْاَمْرِ: جَهِلَهُ» كار را ندانست. «نَكِرَ الرَّجُلَ:لَمْ يَعْرِفْهُ» يعنى او را نشناخت، انكار نيز بدان معنى است در مصباح آمده: «اَنْكَرْتُهُ اِنْكاراً» يعنى او را نشناختم. انكار به معنى عيب گرفتن و نهى كردن نيز آمده است. [نحل:83]. نگارنده گويد: انكار نوعى عدم قبول است. [هود:70]. يعنى چون ابراهيم ديد دست فرشته‏ها به طعام نمى‏رسد دانست كه فرشته‏اند وطعام نمى‏خورند، از آنها احساس ترس كرد. [يوسف:58]. برادران يوسف آمده و بر او وارد شدند يوسف آنها را شناخت حال آنكه او را نمى‏شناختند. * نُكْر (بروزن قفل) كار دشواريكه غيرمعروف است. [طلاق:8]. از آن شهر حساب گرفتيم حسابى شديد و عذابش كرديم عذابى سخت، عذابى كه غيرمعروف بود و به نظر نمى‏آمد. [كهف:74]. آيا نفس پاكى را كشتى بى آنكه كسى را كشته باشد حقا كه كار عجيب و غيرمعروفى كردى؟! * نُكُر: (به ضم - ن - ك) نيز مانند «نُكْر» است كه گذشت. [قمر:6]. از آنهاروى گردان‏و منتظر روزى باش كه خواننده آنها را به چيز سخت و ناشناخته مى‏خواند(كه شخص آن را نديده است) * نكير: به معنى انكار است. [شورى:47]. يعنى در آن روز براى شما نه پناهگاهى هست و نه انكارى. نمى‏توانيد آنچه را كه كرده‏ايد انكار كنيد زيرا همه چيز روشن و آشكار شده [طارق:9-10]. * [حج:44]. مراد از نكير وانكار خدا در اين آيه و نظير آن ،عقوبت است . * «مُنْكَر:(به صيغه مفعول) ناشناخته «مقابل معروف» كارمنكر و امر منكر آن است كه بقول راغب: عقل سليم آن را قبيح و ناپسند مى‏داند يا عقل در باره آن توقف كرده و شرع به قبح آن حكم مى‏كند. منظور از آن در قرآن معصيت است. [آل عمران:104]. باشد از شما امتى كه به خير دعوت مى‏كنندو به معروف و كارهاى پسنديده (اعم از واجب و مستحب) امر و از معصيت نهى مى‏كنند. شايد «من» در «منكم» براى بيان باشد نه تبعيض.

کلمات نزدیک مکانی

وَ لَه أَم لَمّا لَقَد يَقُولُون بِه فَأَنْتُم آتَيْنَا هُم فَهُم جَهّزَهُم جِنّة أَ بِجَهَازِهِم رَسُولَهُم إِبْرَاهِيم يَعْرِفُوا رُشْدَه فَعَرَفَهُم أَنْزَلْنَاه قَال بَل ائْتُونِي مِن لَم عَلَيْه مُبَارَک جَاءَهُم بِالْحَق الْأَوّلِين ذِکْر فَدَخَلُوا قَبْل بِأَخ يُوسُف هٰذَا لَکُم آبَاءَهُم إِخْوَة جَاء

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...