لَهْوا

آیات شامل این کلمه

«لهو» (سرگرمى) به هر کارى گفته مى شود که انسان را به خود مشغول داشته و از مسائل اصولى منحرف سازد.

تعبیر به «لَهْو» در سوره «جمعه» اشاره به طبل و سایر آلات لهوى است که، به هنگام ورود قافله تازه به «مدینه» مى زدند، که هم نوعى اخبار و اعلام بود، و هم وسیله اى براى سرگرمى و تبلیغ کالا، همان گونه که در دنیاى امروز نیز در فروشگاه هایى که به سبک غرب است نیز، نمونه آن دیده مى شود. و «لَهْوُ الْحَدِیْثِ» به معناى سخنان بیهوده است.

ریشه کلمه

• لهو (۱۶ بار)

قاموس قرآن

مشغول شدن. چيزى كه مشغول مى‏كند «لَهَا الرَّجُلُ برالشَّىْ‏ءِ: لَعَبَ» اين مشغول شدن توأم با غفلت است. راغب مى‏گويد: لهو آن است كه انسان را از آنچه مهم است به دردش مى‏خورد مشغول نمايد. [انعام:32]. نيست زندگى دنيا مگر بازى و مشغول كننده. الهاء: مشغول كردن. [منافقون:9]. اموال و اولادتان شما را از ياد خدا مشغول و غافل نكند [نور:37]. مردانى كه تجارت و فروختن آنها را از ياد خدا مشغول و غافل نمى‏كند. * [عبس:10-8]. تلهى مشغول شدن و غفلت ورزيدن است يعنى: اما آنكه شتابان پيش تو مى‏آيد و از خدا مى‏ترسد تو از او غافل مى‏شوى و به چيز ديگرى مشغول مى‏گردى. * [انبیاء:3]. آنها به بازى زندگى پرداخته‏اند. دلهايشان به غير حق مشغول است. لهو الحديث‏ [لقمان:6]. يعنى: بعضى از مردم حديث مشغول كننده را مى‏خرد تا مردم را ندانسته از راه خدا گمراه كند و راه خدا را مسخره گيرد، عذاب خوار كننده براى آنهاست. در مجمع فرموده اين آيه درباره نضر بن حرث بن علقمه نازل شد كه براى تجارت به فارس مى‏رفت، اخبار عجم را مى‏آموخت و بر قريش نقل مى‏كرد و مى‏گفت: محمد به شما اخبار عاد و ثمود را نقل مى‏كند من هم داستان رستم، اسفنديار، و اخبار كسرى‏ها را، مردم به داستانسرائى او گوش داده و از شنيدن قرآن دست مى‏كشيدند. در الميزان از تفسير قمى از امام باقر «عليه السلام» نقل شده كه مراد از «مِنَ النَّاسِ مِنْ يَشْتَرى...» نضر بن حارث بن علقمه است. نگارنده گويد: گمان بيشتر آن است كه تمام سوره لقمان از براى اين ماجرا نازل شده است و اين سوره مى‏فهماند كه قرآن حاوى حقائق و راههاى سعادت دنيا و آخرت است و حكاياتى كه در آن نقل شده مثل حكايت لقمان پر از فوائد و نصائح است نه مثل قصه رستم و اسفنديار كه جز لهو الحديث نيست. غناء روايات بسيارى درباره آيه فوق نازل شده كه دلالت دارند براينكه غناء و آواز خوانى از مصاديق لهوالحديث است و حرام مى‏باشد. رجوع شود به روايات در وسائل و غيره . زندگى لهو: [عنكبوت:64]. لفظ «لَهْو و لَعِب» چهاربار درباره زندگى دنيا آمده است درباره لعب بودن آن در «لعب» سخن گفتيم. تعبير «لَهْو» درباره دنيا مشعر بر آن است كه زندگى دنيا انسان را از ياد حق و آخرت غافل مى‏كند چنانكه [منافقون:9]. [نور:37]. اين مطلب را روشن مى‏كند و در بسيارى از آيات هست: [انعام:70]. پس بايد در زندگى مواظب بود.

کلمات نزدیک مکانی

وَ دِينَهُم لَعِبا غَرّتْهُم اتّخَذُوا الّذِين الْحَيَاة أَن الدّنْيَا نَتّخِذ لاَتّخَذْنَاه أَو انْفَضّوا إِن إِلَيْهَا تِجَارَة مِن لَدُنّا رَأَوْا مَا أَرَدْنَا الْکَافِرِين إِذَا تَرَکُوک لاَعِبِين لَو عَلَى تُفْلِحُون کُنّا بَيْنَهُمَا قَائِما حَرّمَهُمَا اللّه ذَکّر قُل بَل ذَر فَاعِلِين لَعَلّکُم يَتّقُون کَثِيرا نَقْذِف فَالْيَوْم بِه عِنْد نَنْسَاهُم کَمَا تُبْسَل

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...