الرحمن ١٦: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=پس آیا به کدامین نعمتهای پروردگار شما (ای دو کس) تکذیب می‌کنید | |-|معزی=پس آیا به کدامین نعمتهای پروردگار شما (ای دو کس) تکذیب می‌کنید | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الرحمن | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الرحمن | نزول = [[نازل شده در سال::2|٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::16|١٦]] | قبلی = الرحمن ١٥ | بعدی = الرحمن ١٧ | کلمه = [[تعداد کلمات::4|٤]] | حرف = }} | ||
__TOC__ | __TOC__ | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۲۶
ترجمه
| الرحمن ١٥ | آیه ١٦ | الرحمن ١٧ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
تفسیر
- آيا ۱ - ۳۰، سوره الرحمن
- غرض و مفاد سوره مباركه الرحمن
- معناى ((الرحمن )) و اشاره به وجه اينكه در آغاز شمارش نعمت هاى مادى و معنوى ، تعليمقرآن را ذكر فرمود
- مقصود از اينكه خداوند به انسان ((بيان آموخت و اهميت بيان در زندگى بشر
- چند قول ديگر در معناى آيات : ((خلق الانسان ، علمه البيان ))
- مراد از سجده گياه و درخت براى خدا و وجه اينكه آيات دوم و سوم سوره عطف نشده اند
- منظور از رفع سماء و وضع ميزان
- مراد از ((ميزان )) در آيه (الا تطغوا فى الميزان و...)
- مخاطب در آيه : ((فباءى الاء ربكما تكذبان )) جن و انس است
- وجه اينكه در ضمن شمارش نعم الهى از شدائد و نقمت هاى قيامت خبر داده شده است
- مقصود از مشرقين و مغربين و معناى آيه : ((مرج البحرين يلتقيان ...))
- مراد از فناى هر كه بر زمين است و وجه اينكه آن را از جمله نعمتهاى الهى شمرده است
- مقصود از وجه خدا و بقاى آن ، و معناى ((ذوالجلال و الاكرام ))
- منظور از سؤ ال هر كه در آسمان و زمين است از خدا، و معناى اينكه خدا در هر روز در شاءنىاست
- (رواياتى در ذيلبرخى آيات گذشته )
- دو دريا على و فاطمه عليه السلام و لؤ لؤ و مرجان حسن و حسين عليه السلام اند
نکات آیه
۱ - جلوه هاى ربوبیت الهى در آفرینش انسان از «خاک» و جن از «آتش»، غیر قابل انکار و تکذیب ناپذیر است. (خلق الإنسن ... و خلق الجانّ ... فبأىّ ءالآء ربّکما تکذّبان)
۲ - تبدیل گلى خشکیده به موجودى چون «انسان» و شعله آتش به موجود زنده اى چون «جن»، نمود ربوبیت یگانه خداوند (خلق الإنسن من صلصل کالفخار... فبأىّ ءالآء ربّکما تکذّبان)
۳ - پیدایش خصلت هاى ویژه انسانى از مشتى خاک و پیدایش موجود زنده داراى درک و شعورمندى چون جن از شعله آتش، نعمت هایى شایان تأمل و قدرشناسى * (خلق الإنسن من صلصل ... فبأىّ ءالآء ربّکما تکذّبان)
۴ - خداوند، خواهان تفکر جن و انس در مبدأ آفرینش خویش به منظور پى بردن به پروردگار هستى (خلق الإنسن ... فبأىّ ءالآء ربّکما تکذّبان) تثنیه آمدن «کما» و«تکذّبان»، ظاهراً به خاطر توجه خطاب به جن و انس است.
۵ - سرزنش تکذیب گران و کافران جن و انس از سوى خداوند، به خاطر نیندیشیدن آنان در اهمیت آفرینش خود از خاک و آتش (خلق الإنسن من صلصل ... فبأىّ ءالآء ربّکما تکذّبان)
موضوعات مرتبط
- انسان: انسان از خاک ۱، ۲، ۳; عنصر خلقت انسان ۱، ۲، ۳
- تعقل: سرزنش عدم تعقل ۵
- توحید: دلایل توحید ربوبى ۲
- جن: جن از آتش ۱، ۲، ۳; سرزنش جنیان کافر ۵; شعور جن۳; عنصر خلقت جن ۱، ۲، ۳
- خدا: تکذیب ناپذیرى ربوبیت خدا ۱; توصیه هاى خدا ۴; دلایل خدا شناسى ۴; سرزنشهاى خدا ۵; نعمتهاى خدا ۳
- ذکر: آثار ذکر مبدأ آفرینش ۴
- شکر: شکر نعمت ۳
- غفلت: غفلت از کیفیت خلقت انسان ۵; غفلت از کیفیت خلقت جن ۵
- کافران: سرزنش کافران ۵
- موجودات: موجودات با شعور ۳
