محمد ٨: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=و آنان که کفر ورزیدند پس وای بر ایشان (زشت بادشان) و گم کرد کارهای آنان را | |-|معزی=و آنان که کفر ورزیدند پس وای بر ایشان (زشت بادشان) و گم کرد کارهای آنان را | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره محمد | نزول = | {{آيه | سوره = سوره محمد | نزول = [[نازل شده در سال::13|١ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::8|٨]] | قبلی = محمد ٧ | بعدی = محمد ٩ | کلمه = [[تعداد کلمات::8|٨]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«الَّذِینَ»: مبتدا و خبر آن محذوف است. تقدیر چنین است: الِّذِینَ کَفَرُوا، أتْعَسَهُمُ اللهُ. یا مفعول به مقدم است. «تَعْساً»: هلاک و نابودی. مفعول مطلق فعل محذوف (أَتْعَسَ) است. «أَضَلَّ»: (نگا: محمد / . عطف بر فعل محذوف (أَتْعَسَ) است. جمله دعائی است. یا این که (فَتَعْساً لَّهُمْ) انشائی، و (أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ) اخباری است، و معنی آیه چنین می‌شود: کافران، مرگ بر آنان باد، و خداوند اعمال (نیک) ایشان را باطل و بیسود می‌گرداند. | «الَّذِینَ»: مبتدا و خبر آن محذوف است. تقدیر چنین است: الِّذِینَ کَفَرُوا، أتْعَسَهُمُ اللهُ. یا مفعول به مقدم است. «تَعْساً»: هلاک و نابودی. مفعول مطلق فعل محذوف (أَتْعَسَ) است. «أَضَلَّ»: (نگا: محمد / . عطف بر فعل محذوف (أَتْعَسَ) است. جمله دعائی است. یا این که (فَتَعْساً لَّهُمْ) انشائی، و (أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ) اخباری است، و معنی آیه چنین می‌شود: کافران، مرگ بر آنان باد، و خداوند اعمال (نیک) ایشان را باطل و بیسود می‌گرداند. | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۲۳
ترجمه
| محمد ٧ | آیه ٨ | محمد ٩ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«الَّذِینَ»: مبتدا و خبر آن محذوف است. تقدیر چنین است: الِّذِینَ کَفَرُوا، أتْعَسَهُمُ اللهُ. یا مفعول به مقدم است. «تَعْساً»: هلاک و نابودی. مفعول مطلق فعل محذوف (أَتْعَسَ) است. «أَضَلَّ»: (نگا: محمد / . عطف بر فعل محذوف (أَتْعَسَ) است. جمله دعائی است. یا این که (فَتَعْساً لَّهُمْ) انشائی، و (أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ) اخباری است، و معنی آیه چنین می‌شود: کافران، مرگ بر آنان باد، و خداوند اعمال (نیک) ایشان را باطل و بیسود می‌گرداند.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۷ - ۱۵ سوره محمد
- معناى اينكه فرمود: اگر خدا را يارى كنيد خدا ياريتان مى كند
- توضيح اينكه در تعليل نصرت مؤ منين و هلاكت كفار فرمود: خدا مولاى مؤ منان است وكافران مولايى ندارند
- وصف بهشتى كه متقين بدان وعده داده شده اند ۳۵۱
- (چند روايت در ذيل آيه : ((ذلك بانهم كرهوا ماانزل الله )) و بعضى آيات گذشته ديگر)
نکات آیه
۱- کافران، مورد نفرین خداوند و گرفتار ذلّت و خوارى (و الذین کفروا فتعسًا لهم) واژه «تعساً» (به معناى لغزیدن و به رو در افتادن) نشانگر ذلّت و خوارى است.
۲- فرجام نهایى کافران، به رو افتادن در خاکِ مذلت و از دست دادن تلاش ها است. (و الذین کفروا فتعسًا لهم و أضلّ أعملهم) بنابراین که جمله «فتعساً لهم» خبریه باشد و با توجه به این که «تعس» به معناى به رو در افتادن است - که حاکى از نهایت ذلت است - مطلب بالا استفاده مى شود.
۳- ذلت و ناکامى نهایى کافران، نویدى به مؤمنان مجاهد (و الذین کفروا فتعسًا لهم و أضلّ أعملهم) با توجه به ارتباط آیات - که جهت گیرى اصلى آن، دعوت از مؤمنان به جهاد در راه خدا علیه کافران است - از جمله «فتعساً...» مطلب بالا استفاده مى شود.
۴- کفر، موجب سقوط انسان و از بین رفتن اعمال نیک وى * (و الذین کفروا فتعساً لهم و أضلّ أعملهم) برداشت بالا بدان احتمال است که «أضلّ أعمالهم» نظر به حبط عمل داشته باشد; یعنى، اگر کافران عمل نیکى هم داشته باشند، پس از مرگ به کار آنان نخواهد آمد.
موضوعات مرتبط
- انحطاط: عوامل انحطاط ۴
- بشارت: بشارت ذلت کافران ۳
- شخصیت: آسیب شناسى شخصیت ۴
- عمل: عوامل حبط عمل ۴
- کافران: حبط عمل کافران ۲; ذلت کافران ۱، ۲; فرجام کافران ۲; نفرین بر کافران ۱
- کفر: آثار کفر ۴
- مؤمنان: بشارت به مؤمنان ۳
- مجاهدان: بشارت به مجاهدان ۳
- نفرین خدا: مشمولان نفرین خدا ۱
