الصافات ٦٧: تفاوت میان نسخهها
از الکتاب
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=سپس ایشان را است بر آن آمیخته از آبی جوشان | |-|معزی=سپس ایشان را است بر آن آمیخته از آبی جوشان | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الصافات | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الصافات | نزول = [[نازل شده در سال::3|٣ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::67|٦٧]] | قبلی = الصافات ٦٦ | بعدی = الصافات ٦٨ | کلمه = [[تعداد کلمات::7|٧]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«لَشَوباً»: شَوب، آلوده. آمیخته. مراد آلوده به زردابه و خونابه است (نگا: ص / ، نبأ / ، حاقّه / ). «حَمِیمٍ»: آب داغ و جوشان. (نگا: انعام / ، یونس / حجّ / ). | «لَشَوباً»: شَوب، آلوده. آمیخته. مراد آلوده به زردابه و خونابه است (نگا: ص / ، نبأ / ، حاقّه / ). «حَمِیمٍ»: آب داغ و جوشان. (نگا: انعام / ، یونس / حجّ / ). |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۱۷
ترجمه
الصافات ٦٦ | آیه ٦٧ | الصافات ٦٨ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«لَشَوباً»: شَوب، آلوده. آمیخته. مراد آلوده به زردابه و خونابه است (نگا: ص / ، نبأ / ، حاقّه / ). «حَمِیمٍ»: آب داغ و جوشان. (نگا: انعام / ، یونس / حجّ / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۱۲ - ۷۰ سوره صافات
- حكايت استهزاء مشركين آيات خدا و دعوت پيامبر را و استبعادشان رستاخير خود و پدرانشانرا
- اشاره به وجه تسميه قيامت به يوم الفصل
- مراد از الذين ظلموا در آيه : احشرواالذين ظلموا...
- ازواج و ماكانوا يعبدون من دون الله
- وجه تعبير به هدايت در فاهدوهم الى صراط الجحيم
- مراد از سؤ ال در وقنوهم انهم مسؤ ولون سؤ ال از چيست ؟
- اعتراض كفار به بزرگان و رهبران خود در قيامت كه شما باعث گمراهى ما بوديد و جوابرؤ ساى كفر به پيروان خود
- تابع و متبوع در عذاب مشتركند
- مقصود از عبادالله المخلصين و اينكه رزق معلوم دارند و...
- توصيف شراب بهشتى و حوريانى كه براى مخلصين آماده مى شود.
- گفتگوى اهل بهشت با يكديگر
- شجره زقوم و وصف آن
- رواياتى درباره مسؤ ول بودن انسان ، و درذيل برخى آيات گذشته
نکات آیه
۱ - آمیزه اى از آب داغ، نوشیدنى دوزخیان ستمگر پس از خوردن غذاى زقّوم (ثمّ إنّ لهم علیها لشوبًا من حمیم) «شوب» مصدر سماعى از فعل «شابه» (آن را مخلوط کرد) است که گاهى بر اسم مفعول (مشوب) اطلاق مى شود (مثل «خلق» و «مخلوق»). در آیه شریفه نیز به همین معنا آمده است. «حمیم» به معناى آب پرحرارت است.
۲ - دوزخیان ستمگر، بر اثر خوردن غذاى «زقّوم» به تشنگى شدید دچار خواهند گشت. (شجرة الزقّوم ... فمالئون منها البطون . ثمّ إنّ لهم علیها لشوبًا من حمیم) برداشت یاد شده از تعبیر «علیها» (به معناى «بعدها»)، استفاده مى شود.
موضوعات مرتبط
- جهنم: آب داغ جهنم ۱; آشامیدنیهاى جهنم ۱
- جهنمیان: تشنگى جهنمیان ۲
- درخت زقوم: ویژگیهاى درخت زقوم ۲
- ظالمان: ظالمان در جهنم ۱، ۲