القصص ٧٠: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=و او است خدا نیست خدائی جز او برای او است سپاس در آغاز و انجام و برای او است حکم و به سویش بازگردانیده شوید
|-|معزی=و او است خدا نیست خدائی جز او برای او است سپاس در آغاز و انجام و برای او است حکم و به سویش بازگردانیده شوید
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره القصص | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::70|٧٠]] | قبلی = القصص ٦٩ | بعدی = القصص ٧١  | کلمه = [[تعداد کلمات::19|١٩]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره القصص | نزول = [[نازل شده در سال::12|١٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::70|٧٠]] | قبلی = القصص ٦٩ | بعدی = القصص ٧١  | کلمه = [[تعداد کلمات::19|١٩]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«الأُولی»: این جهان. «الآخِرَة»: آن جهان. «الْحُکْمُ»: فرماندهی. داوری و دادرسی.
«الأُولی»: این جهان. «الآخِرَة»: آن جهان. «الْحُکْمُ»: فرماندهی. داوری و دادرسی.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۱۲


ترجمه

و او خدایی است که معبودی جز او نیست؛ ستایش برای اوست در این جهان و در جهان دیگر؛ حاکمیت (نیز) از آن اوست؛ و همه شما به سوی او بازگردانده می‌شوید!

|و اوست خداوند جز او معبودى نيست، و حمد در دنيا و آخرت از آن اوست، و حاكميت نيز از آن اوست، و به سوى او بازگردانده مى‌شويد
و اوست خدا[يى كه‌] جز او معبودى نيست. در اين [سراى‌] نخستين و در آخرت، ستايش از آنِ اوست، و فرمان، او راست و به سوى او بازگردانيده مى‌شويد.
و اوست خدای یکتا که جز او هیچ خدایی نیست، هم ستایش در اول و آخر عالم (در این جهان و آن جهان) مخصوص او، هم حکم و سلطنت جهان با او و هم رجوع شما به سوی اوست.
و اوست خدا که معبودی جز او نیست، همه ستایش ها در دنیا و آخرت ویژه اوست، و فرمانروایی فقط برای اوست، و تنها به سوی او بازگردانده می شوید.
اوست خداى يكتا. هيچ خدايى به جز او نيست. ستايش خاص اوست، چه در اين جهان و چه در جهان ديگر. و فرمان فرمان اوست. و همگان به او بازگردانده مى‌شويد.
و او خداوند است که خدایی جز او نیست، سپاس او را در آغاز و انجام، و حکم او راست و به سوی او باز گردانده می‌شوید
و اوست خداى يكتا، خدايى جز او نيست، او راست سپاس و ستايش در اين جهان و آن جهان و او راست فرمان، و به سوى او بازگردانيده مى‌شويد.
پروردگار تو الله است و خدائی جز او نیست، و هر گونه سپاس و ستایشی بدو تعلّق دارد چه در این جهان و چه در آن جهان، و فرماندهی و داوری از آن او است، و بازگشت همه‌ی شما به سوی او خواهد بود. (او خالق، و او حاکم، و او قاضی است).
و اوست خدا. جز او معبودی نیست. در دنیا و آخرت، تنها سپاس از آنِ اوست و فرمان تنها او راست و تنها سوی او باز گردانیده می‌شوید.
و او است خدا نیست خدائی جز او برای او است سپاس در آغاز و انجام و برای او است حکم و به سویش بازگردانیده شوید


القصص ٦٩ آیه ٧٠ القصص ٧١
سوره : سوره القصص
نزول : ١٢ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٩
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الأُولی»: این جهان. «الآخِرَة»: آن جهان. «الْحُکْمُ»: فرماندهی. داوری و دادرسی.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - الوهیت و معبود بودن، تنها شایسته ذات پاک خداوند (و هو اللّه) ضمیر «هو» در «هو اللّه» راجع به ذات پاک خداوند است و «ال» در «اللّه» براى تلمیح و اشاره به صفت الوهیت مى باشد. بنابراین «هو اللّه» مرادف با «هو الاءله» است; یعنى، تنها آن ذات پاک و حقیقت محض است که سزاوار الوهیت است و نه غیر او. جمله بعد; یعنى، «و هو اللّه لا إله إلاّهو» تأکید براى همین معنا است.

۲ - معبودى جز ذات پاک خداوند نیست. (لا إله إلاّ هو)

۳ - همه ستایش ها تنها از آنِ خداوند است. (له الحمد) «ال» در «الحمد» جنسیه و مفید استغراق است. بنابراین «له الحمد»; یعنى، «له کلّ حمد». گفتنى است که تقدیم «له» (مسند) بر «الحمد» (مسندالیه) مفید حصر مى باشد.

۴ - خداوند، سرچشمه همه کمال ها و زیبایى ها است. (له الحمد) حمد و ستایش همواره در برابر کمال و زیبایى صورت مى گیرد و به مقتضاى جمله «له الحمد» - که همه ستایش ها از آنِ خداوند شمرده شده است - به دست مى آید که همه کمال ها و زیبایى ها از آن ذات مقدس سرچشمه مى گیرد.

۵ - انحصار خالقیت، اختیار و آگاهى مطلق و یکتایى به خداوند، دلیل انحصار شایستگى ستایش ها به او (ربّک یخلق ما یشاء و یختار ... یعلم ... و هو اللّه لا إله إلاّ هو له الحمد فى الاُولى و الأخرة) از ارتباط میان آیات گذشته - که بیانگر اوصاف خداوند بود - و این آیه برداشت یاد شده به دست مى آید; زیرا ذکر انحصار ستایش ها به خداوند، نتیجه اوصاف یاد شده براى او است.

۶ - حمد و ستایش در دنیا و آخرت، تنها شایسته ذات پاک خداوند است. (له الحمد فى الاُولى و الأخرة)

۷ - حکم و فرمان (تعیین تکلیف براى خلق و امر و نهى به آنان)، تنها در حیطه اختیار خداوند است. (و له الحکم) تقدیم «له» (مسند) بر «الحکم» (مسندالیه) مفید حصر مى باشد; یعنى، «لیس الحکم إلاّ للّه»

۸ - تنها خداوند فرمانرواى مطلق هستى در عرصه دنیا و آخرت است. (له الحمد فى الاُولى و الأخرة و له الحکم) با توجه به جمله پیش، مى توان گفت که مراد «له الحمد فى الاولى و الأخرة» است.

۹ - بازگشت همه انسان ها، تنها به سوى خداوند است. (و إلیه ترجعون)

۱۰ - جهان آخرت، عرصه بازگشت آدمیان به سوى خداوند (له الحمد فى الاُولى و الأخرة ... و إلیه ترجعون)

۱۱ - تخلف از دستورات خداوند، درپى دارنده کیفر الهى در جهان آخرت (و له الحکم و إلیه ترجعون) قید «إلیه ترجعون» پس از «له الحکم» تهدید به کسانى است که از اجراى دستورات و قوانین الهى سرپیچى کنند.

موضوعات مرتبط

  • آخرت: نقش آخرت ۱۰
  • احکام: منشأ تشریع احکام ۷
  • انسان: فرجام انسان ها ۹
  • بازگشت به خدا :۹، ۱۰
  • توحید: آثار توحید در خالقیت ۵; توحید افعالى ۷; توحید عبادى ۱، ۲
  • جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۱، ۲، ۹
  • حقوق: حق تشریع ۷
  • حمد: حمد اخروى خدا ۶; حمد خدا ۳; حمد دنیوى خدا ۶; دلایل حمد خدا ۵
  • خدا: آثار علم خدا ۵; اختصاصات خدا ۱، ۳، ۵، ۶، ۷، ۸; حاکمیت اخروى خدا ۸
  • زیبایى: منشأ زیبایى ۴
  • عبادت: عبادت خدا ۲
  • عصیان: آثار عصیان از خدا ۱۱
  • کمال: منشأ کمال ۴
  • کیفر: عوامل کیفر اخروى ۱۱

منابع