الشعراء ١٠٣

إِنَ‌ فِي‌ ذٰلِکَ‌ لَآيَةً وَ مَا کَانَ‌ أَکْثَرُهُمْ‌ مُؤْمِنِينَ‌

ترجمه

در این ماجرا، نشانه (و عبرتی) است؛ ولی بیشتر آنان مؤمن نبودند!

حقا در اين [سرنوشت‌] درس عبرتى است، ولى اكثر آنان مؤمن نبودند

حقاً در اين [سرگذشت درس‌] عبرتى است و[لى‌] بيشترشان مؤمن نبودند.

همانا در این (ندامت گمراهان) آیت عبرتی (برای دیگران) بود و لیک اکثر مردم باز ایمان نیاوردند.

بی تردید در این سرگذشت، عبرتی بزرگ وجود دارد، و [قوم ابراهیم] بیشترشان مؤمن نبودند،

در اين عبرتى است، و بيشترينشان ايمان نياوردند.

بی‌گمان در این مایه عبرتی هست، و بیشترینه آنان مؤمن نبودند

همانا در اين نشانه و عبرتى است و بيشترشان مؤمن نبودند.

بی‌گمان در این (سرگذشت ابراهیم) پند و عبرتی (برای عاقلان قوم تو و سایر فرزانگان) است، ولی (جای تعجّب است) بیشتر آنان ایمان نداشته (و ایمان نمی‌آورند).

همانا در این (سرگذشت) همواره نشانه‌ای است و بیشترشان (از) مؤمنان نبوده‌اند (که یا کافر بودند، و یا قاصر که نه مؤمن و نه کافر بودند).

همانا در این است آیتی و نیستند بیشتر ایشان ایمان‌آرندگان‌

الشعراء ١٠٢	آیه ١٠٣	الشعراء ١٠٤
سوره : سوره الشعراء نزول : ٣ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٩ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«آیَةً»: پند و اندرز. درس عبرت.

تفسیر

• آيات ۶۹ - ۱۰۴، سوره شعرا
• سؤ ال و جواب و مهاجه ابراهيم عليه السّلام با پدر و قوم خود درباره پرستش بتها
• توضيحى در باره حقيقت بت پرستى و اينكه بت بصورت قبله اى براى عبادت خداىسبحان نبوده است
• اعتراض ابراهيم عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود
• ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...)
• اشاره ابراهيم عليه السّلام به نعمتهاى مادى خداوند
• وجه اينكه ابراهيم عليه السّلام فرمود به مغفرت خدا طمع دارم ، و مراد از خطيئه اى كهبه خود نسبت دارد
• مقصود از ((حكم )) و الحاق به صالحين كه ابراهيم عليه السّلام (از پروردگار خودتقاضا كرد (رب هب لى حكما والحقتى بالصالحين )
• مراد از ((لسان صدق در آخرين )) در دعاى ابراهيم عليه السّلام : ((واجعل لى لسان صدق فى الاخرين ))
• بيان اينكه سود نداشتن مال و فرزندان در قيامت نتيجه انحلال اجتماع مدنى و بطلان اسباب اعتبارى در آن روز است
• وجوه مختلف در باره مفاد و نوع استثناء ((الا من اتى اللّه بقلب سليم )) در آيه : يوم لاينفع ...))
• فرجام بد مشركان و جنود ابليس در قيامت
• بحث روايتى (رواياتى درباره ((لسان صدوق فى الاخرين ))، استغفار ابراهيم عليهالسّلام براى پدر، قلب سليم ، شفاعت و...)
• دو روايت در ذيل ((و اغفر لابى )) و تصويرحال فرزند مؤ من و پدر مشرك در قيامت
• بيزارى مجرمين در روز قيامت از يكديگر
• دو روايت در ذيل ((فما لنا من شافئين ...)) و نااميدى كافران از شفاعت روز جزا
• آيات ۶۹ - ۱۰۴، سوره شعرا
• سؤ ال و جواب و مهاجه ابراهيم عليه السّلام با پدر و قوم خود درباره پرستش بتها
• توضيحى در باره حقيقت بت پرستى و اينكه بت بصورت قبله اى براى عبادت خداىسبحان نبوده است
• اعتراض ابراهيم عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود
• ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...)
• اشاره ابراهيم عليه السّلام به نعمتهاى مادى خداوند
• وجه اينكه ابراهيم عليه السّلام فرمود به مغفرت خدا طمع دارم ، و مراد از خطيئه اى كهبه خود نسبت دارد
• مقصود از ((حكم )) و الحاق به صالحين كه ابراهيم عليه السّلام (از پروردگار خودتقاضا كرد (رب هب لى حكما والحقتى بالصالحين )
• مراد از ((لسان صدق در آخرين )) در دعاى ابراهيم عليه السّلام : ((واجعل لى لسان صدق فى الاخرين ))
• بيان اينكه سود نداشتن مال و فرزندان در قيامت نتيجه انحلال اجتماع مدنى و بطلان اسباب اعتبارى در آن روز است
• وجوه مختلف در باره مفاد و نوع استثناء ((الا من اتى اللّه بقلب سليم )) در آيه : يوم لاينفع ...))
• فرجام بد مشركان و جنود ابليس در قيامت
• بحث روايتى (رواياتى درباره ((لسان صدوق فى الاخرين ))، استغفار ابراهيم عليهالسّلام براى پدر، قلب سليم ، شفاعت و...)
• دو روايت در ذيل ((و اغفر لابى )) و تصويرحال فرزند مؤ من و پدر مشرك در قيامت
• بيزارى مجرمين در روز قيامت از يكديگر
• دو روايت در ذيل ((فما لنا من شافئين ...)) و نااميدى كافران از شفاعت روز جزا

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - سرگذشت ابراهیم و قوم او، نشانه الهى و درس عبرتى بزرگ براى همه انسان ها (و اتل علیهم نبأ إبرهیم ... إنّ فى ذلک لأیة) به کارگیرى اسم اشاره بعید (ذلک) و نکره آوردن «آیة»، بیانگر آن است که ماجراى میان ابراهیم(ع) و قومش، از رخدادهاى بسیار مهم تاریخ و در بردارنده آموزه هاى گرانسنگى براى انسان ها است. گفتنى است که واژه «آیة» در این جا معادل «عبرة» مى باشد.

۲ - مطالعه در فرجام شوم گمراهان شرک پیشه در جهان آخرت، در بردارنده درسى بزرگ براى مردمان (یوم لاینفع مال و لابنون ... إنّ فى ذلک لأیة) برداشت یاد شده بر این اساس است که «ذلک» اشاره به مضمون آیات پیشین نیز داشته باشد. گفتنى است که آیات قبل در زمینه فرجام شوم گمراهان و مشرکان بود.

۳ - اکثریت قوم ابراهیم، حق ناپذیر و مصمم بر کفر (و ما کان أکثرهم مؤمنین)

۴ - وجود اقلیتى مؤمن و موحد در میان قوم ابراهیم (و ما کان أکثرهم مؤمنین) ضمیر«هم» در آیه، به قوم ابراهیم بازمى گردد.

۵ - رسوخ روحیه حق ناپذیرى، در بیشتر کفرپیشگان صدراسلام (و ما کان أکثرهم مؤمنین) گرچه ضمیر «هم» در «أکثرهم» به قوم ابراهیم بازمى گردد; اما در عین حال این آیه تعریض به مشرکان صدراسلام نیز دارد.

موضوعات مرتبط

• ابراهیم(ع): عبرت از قصه ابراهیم(ع) ۱
• عبرت: عوامل عبرت ۱، ۲
• قوم ابراهیم: اقلیت قوم ابراهیم ۴; اکثریت قوم ابراهیم ۳; تاریخ قوم ابراهیم ۳; حق ناپذیرى قوم ابراهیم ۳; عبرت از قوم ابراهیم ۱; کفر قوم ابراهیم ۳; کمى مؤمنان قوم ابراهیم ۴; کمى موحدان قوم ابراهیم ۴
• کافران: اکثریت کافران صدراسلام ۵; حق ناپذیرى کافران صدراسلام ۵
• گمراهان: عبرت از فرجام گمراهان ۲; فرجام اخروى گمراهان ۲
• مشرکان: عبرت از فرجام مشرکان ۲; فرجام اخروى مشرکان ۲