الشعراء ٨٠: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=و گاهی که بیمار شوم پس او بهبودیم دهد | |-|معزی=و گاهی که بیمار شوم پس او بهبودیم دهد | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الشعراء | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الشعراء | نزول = [[نازل شده در سال::3|٣ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::80|٨٠]] | قبلی = الشعراء ٧٩ | بعدی = الشعراء ٨١ | کلمه = [[تعداد کلمات::5|٥]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«یَشْفِینِ»: مراد این است که شافی تنها خدا است و دکتر و دوا وسیله است. انسان مؤمن به پزشک مراجعه می‌کند و دارو می‌خورد، ولی هیچ کدام را شفا دهنده نمی‌داند و بلکه معتقد است که اگر خدا خواست دوا و درمان مؤثّر واقع می‌شوند. نان و آب وسیله سیر کردنند، ولی سیرکننده خدا است. | «یَشْفِینِ»: مراد این است که شافی تنها خدا است و دکتر و دوا وسیله است. انسان مؤمن به پزشک مراجعه می‌کند و دارو می‌خورد، ولی هیچ کدام را شفا دهنده نمی‌داند و بلکه معتقد است که اگر خدا خواست دوا و درمان مؤثّر واقع می‌شوند. نان و آب وسیله سیر کردنند، ولی سیرکننده خدا است. | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۰۹
ترجمه
| الشعراء ٧٩ | آیه ٨٠ | الشعراء ٨١ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«یَشْفِینِ»: مراد این است که شافی تنها خدا است و دکتر و دوا وسیله است. انسان مؤمن به پزشک مراجعه می‌کند و دارو می‌خورد، ولی هیچ کدام را شفا دهنده نمی‌داند و بلکه معتقد است که اگر خدا خواست دوا و درمان مؤثّر واقع می‌شوند. نان و آب وسیله سیر کردنند، ولی سیرکننده خدا است.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
إِنَ وَلِيِّيَ اللَّهُ الَّذِي... (۰) صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ... (۰) وَ أَنَّا لاَ نَدْرِي أَ شَرٌّ أُرِيدَ... (۰) لَکُمْ دِينُکُمْ وَ لِيَ دِينِ (۰)
تفسیر
- آيات ۶۹ - ۱۰۴، سوره شعرا
- سؤ ال و جواب و مهاجه ابراهيم عليه السّلام با پدر و قوم خود درباره پرستش بتها
- توضيحى در باره حقيقت بت پرستى و اينكه بت بصورت قبله اى براى عبادت خداىسبحان نبوده است
- اعتراض ابراهيم عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود
- ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...)
- اشاره ابراهيم عليه السّلام به نعمتهاى مادى خداوند
- وجه اينكه ابراهيم عليه السّلام فرمود به مغفرت خدا طمع دارم ، و مراد از خطيئه اى كهبه خود نسبت دارد
- مقصود از ((حكم )) و الحاق به صالحين كه ابراهيم عليه السّلام (از پروردگار خودتقاضا كرد (رب هب لى حكما والحقتى بالصالحين )
- مراد از ((لسان صدق در آخرين )) در دعاى ابراهيم عليه السّلام : ((واجعل لى لسان صدق فى الاخرين ))
- بيان اينكه سود نداشتن مال و فرزندان در قيامت نتيجه انحلال اجتماع مدنى و بطلان اسباب اعتبارى در آن روز است
- وجوه مختلف در باره مفاد و نوع استثناء ((الا من اتى اللّه بقلب سليم )) در آيه : يوم لاينفع ...))
- فرجام بد مشركان و جنود ابليس در قيامت
- بحث روايتى (رواياتى درباره ((لسان صدوق فى الاخرين ))، استغفار ابراهيم عليهالسّلام براى پدر، قلب سليم ، شفاعت و...)
- دو روايت در ذيل ((و اغفر لابى )) و تصويرحال فرزند مؤ من و پدر مشرك در قيامت
- بيزارى مجرمين در روز قيامت از يكديگر
- دو روايت در ذيل ((فما لنا من شافئين ...)) و نااميدى كافران از شفاعت روز جزا
- آيات ۶۹ - ۱۰۴، سوره شعرا
- سؤ ال و جواب و مهاجه ابراهيم عليه السّلام با پدر و قوم خود درباره پرستش بتها
- توضيحى در باره حقيقت بت پرستى و اينكه بت بصورت قبله اى براى عبادت خداىسبحان نبوده است
- اعتراض ابراهيم عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود
- ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...)
- اشاره ابراهيم عليه السّلام به نعمتهاى مادى خداوند
- وجه اينكه ابراهيم عليه السّلام فرمود به مغفرت خدا طمع دارم ، و مراد از خطيئه اى كهبه خود نسبت دارد
- مقصود از ((حكم )) و الحاق به صالحين كه ابراهيم عليه السّلام (از پروردگار خودتقاضا كرد (رب هب لى حكما والحقتى بالصالحين )
- مراد از ((لسان صدق در آخرين )) در دعاى ابراهيم عليه السّلام : ((واجعل لى لسان صدق فى الاخرين ))
- بيان اينكه سود نداشتن مال و فرزندان در قيامت نتيجه انحلال اجتماع مدنى و بطلان اسباب اعتبارى در آن روز است
- وجوه مختلف در باره مفاد و نوع استثناء ((الا من اتى اللّه بقلب سليم )) در آيه : يوم لاينفع ...))
- فرجام بد مشركان و جنود ابليس در قيامت
- بحث روايتى (رواياتى درباره ((لسان صدوق فى الاخرين ))، استغفار ابراهيم عليهالسّلام براى پدر، قلب سليم ، شفاعت و...)
- دو روايت در ذيل ((و اغفر لابى )) و تصويرحال فرزند مؤ من و پدر مشرك در قيامت
- بيزارى مجرمين در روز قيامت از يكديگر
- دو روايت در ذيل ((فما لنا من شافئين ...)) و نااميدى كافران از شفاعت روز جزا
نکات آیه
۱ - شفاى انسان، پس از بیمارى به دست خدا است. (و إذا مرضت فهو یشفین)
۲ - تأثیر عوامل طبیعت در سلامتى انسان، به تدبیر و هدایت تکوینى خداوند (و إذا مرضت فهو یشفین) انسان براى درمان بیمارى خود، نیازمند مصرف دارو است. بنابراین نسبت داده شدن شفاى مریض به خداوند، بیانگر آن است که نقش دارو در درمان انسان، به اراده و تدبیر خدا بستگى دارد.
۳ - تذکر ابراهیم(ع) به نقش نداشتن بت ها در بیمارى و شفایابى انسان (و إذا مرضت فهو یشفین) تعبیر «فهو یشفین» تأکید بر این حقیقت است که تنها خدا در بهبود و شفاى انسان مؤثر است. و چون مخاطب این تأکید بت پرستانند، در حقیقت تأکید ابراهیم(ع) بر سلب هرگونه تأثیر بت ها در سلامتى انسان است.
۴ - نسبت ندادن شرور، به خداوند و انتساب رحمت ها و نعمت ها، به او ادب حضرت ابراهیم نسبت به خداوند (و إذا مرضت فهو یشفین) برداشت یاد شده با توجه به این نکته است که ابراهیم(ع) مریضى را به خود و شفا را به خدا نسبت داده است.
۵ - استفاده ابراهیم(ع) از ضرورى ترین و ملموس ترین نیازهاى بشرى، براى متوجه ساختن قوم خویش به خدا (و الذى هو یطعمنى و یسقین . و إذا مرضت فهو یشفین)
۶ - نیازهاى ضرورى و مداوم زندگى، از عوامل گرایش قوم ابراهیم به بت پرستى * (و الذى هو یطعمنى و یسقین . و إذا مرضت فهو یشفین) تأکید ابراهیم(ع) بر نقش خداوند در روزى دادن به انسان ها (یطعمنى) و فرو فرستادن باران (یسقین) و شفا بخشى به انسان (یشفین)، مى تواند از آن جهت باشد که قوم او، به انگیزه همین امور به بت ها رو آورده بودند.
موضوعات مرتبط
- ابراهیم(ع): ادب ابراهیم(ع) ۴; تذکرابراهیم(ع) ۳; روش تبلیغ ابراهیم(ع) ۵
- انسان: نقش انسان ۴
- بتها: عجز بتها ۳; بتها و شفابخشى ۳
- بیمارى: منشأ شفاى بیمارى ۱
- تبلیغ: ارائه نمونه عینى در تبلیغ ۵
- خدا: شفابخشى خدا ۱; نقش تدبیر خدا ۲; نقش خدا ۴; هدایتگرى خدا ۲
- رحمت: منشأ رحمت ۴
- سلامتى: عوامل مؤثر در سلامتى ۲
- شرور: منشأ شرور ۴
- عوامل طبیعى: نقش عوامل طبیعى ۲
- قوم ابراهیم: تاریخ قوم ابراهیم ۶; عوامل بت پرستى قوم ابراهیم ۶; نیازهاى قوم ابراهیم ۶
- نعمت: منشأ نعمت ۴
- نیاز: آثار نیاز ۶
- هدایت: هدایت تکوینى ۲
