النور ٤٨

وَ إِذَا دُعُوا إِلَى‌ اللَّهِ‌ وَ رَسُولِهِ‌ لِيَحْکُمَ‌ بَيْنَهُمْ‌ إِذَا فَرِيقٌ‌ مِنْهُمْ‌ مُعْرِضُونَ‌

ترجمه

و هنگامی که از آنان دعوت شود که بسوی خدا و پیامبرش بیایند تا در میانشان داوری کند، ناگهان گروهی از آنان رویگردان می‌شوند!

|و چون به سوى خدا و پيامبر او خوانده شوند تا ميان آنها داورى كند، ناگاه دسته‌اى از آنها روى بر مى‌تابند

و چون به سوى خدا و پيامبر او خوانده شوند، تا ميان آنان داورى كند، بناگاه دسته‌اى از آنها روى برمى‌تابند.

و هر گاه به سوی خدا و رسول خوانده شوند تا (رسول به حکم خدا) میان آنها قضاوت کند گروهی از ایشان (از این دعوت) اعراض می‌کنند.

و زمانی که آنان را به سوی خدا و پیامبرش می خوانند تا [نسبت به اختلافاتی که دارند] میانشان داوری کند، ناگهان گروهی از آنان روی گردان می شوند.

چون آنها را به خدا و پيامبرش خوانند تا ميانشان حكم كند، بينى كه گروهى اعراض مى‌كنند.

و چون به سوی خداوند و پیامبرش خوانده شوند که [پیامبر] در میان آنان داوری کند، آنگاه است که گروهی از آنان رویگردان می‌شوند

و چون به سوى خدا و پيامبر او خوانده شوند تا ميانشان داورى كند آنگاه گروهى از آنان رويگردان شوند،

هنگامی که ایشان به سوی خدا و پیغمبرش فرا خوانده می‌شوند تا (پیغمبر، برابر چیزی که خدا نازل فرموده است) در میانشان داوری کند، بعضی از آنان (نفاقشان ظاهر می‌شود و از قضاوت او) رویگردان می‌گردند. (زیرا که می‌دانند حق به جانب ایشان نیست و پیغمبر هم دادگرانه عمل می‌فرماید، و حق را به صاحب حق می‌دهد).

و هنگامی که سوی خدا و پیامبرش خوانده شوند -تا میانشان داوری کند- به ناگاه گروهی از آنان رویگردانند.

و گاهی که خوانده شوند بسوی خدا و پیمبرش تا حکم راند میانشان ناگاه گروهی از ایشانند روی‌گردانان‌

النور ٤٧	آیه ٤٨	النور ٤٩
سوره : سوره النور نزول : ١٠ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٣ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«دُعُوا»: دعوت شدند. فرا خواهنده شدند. «إلَی اللهِ»: مراد به سوی قرآن خدا است. «لِیَحْکُمَ»: تا داوری کند. مرجع ضمیر (رسول) است. جائز است که ضمیر به مدعوّ الیه مفهوم از کلام، یعنی (الله) و (رسول) برگردد. در هر صورت پیغمبر قاضی بوده و اطاعت از او، اطاعت از خدا است (نگا: نساء / ). «مُعرِضُونَ»: رویگردانان از حکم پیغمبر.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

أَ لَمْ‌ تَرَ إِلَى‌ الَّذِينَ‌... (۱) وَ إِذَا قِيلَ‌ لَهُمْ‌ تَعَالَوْا... (۱)

تفسیر

• آيات ۴۷ - ۵۷، سوره نور
• ايمان به خدا و پيامبر (صلى اللّه عليه و آله ) و اطاعت خدا و رسول (صلى اللّه عليه و آله ) واجب و ملازم يكديگرند
• بيان اينكه نفاق انگيزه اعراض پاره اى از مؤ منان ظاهرى از حكم و حكميت رسول اللّه (صلى اللّه عليه و آله ) بوده است
• بر خلاف منافقان ، مؤ منان در برابر حكميت و حكم خدا ورسول (صلى اللّه عليه و آله ) تسليم بوده مى گويند: ((سمعنا و اطعنا...))
• منافقان سوگندهاى شديد ياد مى كنند كه از تو اطاعت مى كنند، بگو قسم مخوريد...
• رسول را وظيفه اى و شما را وظيفه اى است ، نافرمانى شما به او زيانى نمى رساند وپيروى از او مايه هدايت خود شما است
• وعده جميل الهى به مؤ منينى كه عمل صالح انجام مى دهند
• مراد از استخلاف مؤ منين صالح العمل در زمين و مقصود از مستخلفينقبل از ايشان در آيه : ((وعد اللّه الذين آمنوا منكم و عملوا الصالحات ...))
• مراد از تمكين دين در ((وليمكنن لهم دينهم الذى ارتضى لهم )) و بيان مفردات ديگر آيه
• اختلاف شديد مفسرين پيرامون مورد نزول اين آيه و مفاد آن
• بيان حق مطلب در معنا و مفاد آيه و مورد نزول آن
• توضيح اينكه وعده استخلاف در آيه ، جز با اجتماعى كه با ظهور مهدى (ع ) بر پا مىشود با هيچ مجتمعى قابل انطباق نيست
• رواياتى در شاءن نزول آيات مربوط به منافقين
• رواياتى درباره شاءن نزول و مفاد آيه : ((وعد اللّه الذين آمنوا منكم و عملوا الصالحاتليستخلقنكم فى الارض ...))
• حديثى از اميرالمؤ منين عليه السّلام در نهج البلاغه كه در آن به آيه (وعد اللّه الذينآمنوا...) در عزت و نصرت مؤ منين استدلال كرده اند
• وقت استدلال صاحب روح المعانى به حديث فوق در تطبيق آيه با زمان خلفاء

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - دسته اى از منافقان صدراسلام، هنگام فراخوانده شدن براى داورى رسول خدا(ص) میان آنان، از پذیرش آن خوددارى مى کردند. (و إذا دعوا إلى اللّه و رسوله لیحکم بینهم إذا فریق منهم معرضون)

۲ - منافقان صدراسلام، دو دسته بودند: گروهى به صراحت از فرمان هاى خدا و رسول او سرپیچى مى کردند و دسته اى چنین نبودند. (و یقولون ... و أطعنا ثمّ یتولّى فریق منهم ... و إذا دعوا إلى اللّه و رسوله ... لیحکم بینهم إذا فریق منهم معرضون)

۳ - نپذیرفتن داورى پیامبر(ص)، از نشانه هاى نفاق و اوصاف منافقان است. (و إذا دعوا إلى اللّه و رسوله لیحکم بینهم إذا فریق منهم معرضون)

۴ - داورى پیامبر(ص)، بر مبناى فرمان ها و دستورات خدا بود. (و إذا دعوا إلى اللّه و رسوله لیحکم بینهم) آیه شریفه، پیش از آن که منافقان را موظف سازد که به داورى پیامبر(ص) تن دهند، آنان را به پذیرش حکم خدا فرا خوانده است. این فراخوانى مى تواند بیانگر این حقیقت باشد که حکم خدا، محور داورى ها است و پیامبر(ص) هم موظف بود براساس آن قضاوت کند.

۵ - قضاوت میان مردم، از مسؤولیت ها و منصب هاى پیامبر(ص) بود. (و إذا دعوا إلى اللّه و رسوله لیحکم بینهم)

۶ - پذیرش داورى پیامبر(ص) و رهبران الهى، نشانه ایمان راستین به خدا و رسول او و فرمان برى از ایشان و التزام عملى به دین است. (و یقولون ءامنّا باللّه و بالرسول و أطعنا ثمّ یتولّى ... و ما أُولئک بالمؤمنین . و إذا دعوا ... لیحکم بینهم إذا فریق منهم معرضون)

موضوعات مرتبط

• اسلام: تاریخ صدراسلام ۱، ۲
• اطاعت: نشانه هاى اطاعت از خدا ۶; نشانه هاى اطاعت از محمد(ص) ۶
• ایمان: نشانه هاى ایمان به خدا ۶; نشانه هاى ایمان به محمد(ص) ۶
• خدا: اوامر خدا ۴
• دیندارى: نشانه هاى دیندارى ۶
• رهبران دینى: آثار قبول قضاوت رهبران دینى ۶
• محمد(ص): آثار قبول قضاوت محمد(ص) ۶; اعراض از قضاوت محمد(ص) ۱، ۳; تکلیف محمد(ص) ۵; دعوت به قضاوت محمد(ص) ۱; قضاوت محمد(ص) ۵; مقامات محمد(ص) ۵; ملاک قضاوت محمد(ص) ۴
• منافقان: اقسام منافقان ۲; دعوت از منافقان صدراسلام ۱; صفات منافقان ۳; منافقان صدراسلام ۲
• نفاق: نشانه هاى نفاق ۳