الأنبياء ٤: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=گفت پروردگار من میداند سخن را در آسمان و زمین و او است شنوای دانا | |-|معزی=گفت پروردگار من میداند سخن را در آسمان و زمین و او است شنوای دانا | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الأنبياء | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الأنبياء | نزول = [[نازل شده در سال::5|٥ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::4|٤]] | قبلی = الأنبياء ٣ | بعدی = الأنبياء ٥ | کلمه = [[تعداد کلمات::12|١٢]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«قَالَ»: پیغمبر گفت. | «قَالَ»: پیغمبر گفت. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۰۴
ترجمه
الأنبياء ٣ | آیه ٤ | الأنبياء ٥ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«قَالَ»: پیغمبر گفت.
تفسیر
- آيات ۱ - ۱۵ سوره انبياء
- غرض و مفاد كلى سوره مباركه انبياء
- معناى نزديك شدن حساب -قيامت -به مردم (اقترب للناس حسابهم )
- وجوهى كه درباره جمع بين غفلت (كه متضمن عدم توجه است ) و اعراض (كه مستلزم توجه است ) در جمله : ((و هم فى غفلة معرضون (( گفته شده است
- گفتارى پيرامون معناى حدوث و قدم كلام (در ذيل آيه :((و ما ياءتيهم من ذكر من ربهم محدث ...((
- تجزيه و تحليل حقيقت و واقعيت ((كلام -سخن (( و بيان اينكه قديم بودن كلام متصورنيست
- آيا كلام از جهت كلام بودن ، فعل متكم است يا صفت او يا هيچكدام ؟
- اشاره به معنايى ديگر براى كلام از جهت اينكه مكنونات ضماير را كشف مى كند
- بيان اينكه بحث درباره حدوث و قدم قرآن بى مورد بوده است
- نقل سخنان و افترائات مكذبان پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله ) در تكذيب و انكار آنحضرت (صلى الله عليه و آله )
- ترقى درجه به درجه افترائات كفار عليه پيامبر اسلام (ص )
- پاسخ خداوند به احتجاج مشركين بر نفى نبوت به بشر بودن پيامبر(ص )
- انحلال آيه شريفه به دو حجت حلى و نقضى
- مقصود از ((ذكر(( و ((اهل ذكر(( در (فسئلوااهل الذكر)
- بحث روايتى (حديثى از امام رضا عليه السلام درباره حادث و قديم بودن كلام خدا
- مقصود از اهل الذكر در آيه (فسئلوا اهل الذكر)اهل بيت عليهم السلام است
نکات آیه
۱- آگاهى پروردگار به تمامى سخنان اهل زمین و آسمان (قال ربّى یعلم القول فى السماء والأرض )
۲- وجود سخن و کلام در میان موجودات آسمانى (قال ربّى یعلم القول فى السماء )
۳- خداوند، پیامبر(ص) را از جلسات سرّى و گفت وگوهاى محرمانه مشرکان ستم پیشه آگاه ساخت. (أسرّوا النجوى ... قال ربّى یعلم القول فى السماء )
۴- هشدار خداوند به مشرکان ستم پیشه در باره توطئه هاى پنهانى و گفت وگوهاى محرمانه آنان علیه پیامبر(ص) و اسلام (أسرّوا النجوى الذین ظلموا ... قال ربّى یعلم القول فى السماء والأرض) تذکر به مشرکان نجواگر و توطئه کننده، مبنى بر آگاهى خداوند از هر نوع سخنى در آسمان و زمین، هشدارى است به آنان در باره سرانجام شومِ توطئه هایشان.
۵- علم و شنوایى مطلق، در انحصار خداوند است. (و هو السمیع العلیم ) از نظر ادبى، هرگاه مبتدا معرفه و خبر داراى الف و لام باشد، مفید حصر خواهد بود. آیه شریفه از این موارد است.
۶- توجه به علم همه جانبه خداوند به گفتار و اعمال موجودات جهان، بازدارنده آدمى از حق ستیزى و گناه (أسرّوا النجوى ... قال ربّى یعلم القول فى السماء والأرض و هو السمیع العلیم) خداوند در پاسخ به توطئه ها و سخنان سرّى مشرکان علیه اسلام، به پیامبر(ص) فرمان داد که علم همه جانبه الهى را به آنان گوشزد کند. این حقیقت مى تواند بیانگر برداشت یاد شده باشد.
۷- خداوند، «سمیع» (شنوا) و «علیم» (دانا) است. (و هو السمیع العلیم )
موضوعات مرتبط
- آسمان: سخن اهل آسمان ۱; موجودات با شعور آسمان ۲
- اسلام: تاریخ صدر اسلام ۴; توطئه علیه اسلام ۴
- اسماء و صفات: سمیع ۷; علیم ۷
- انسان: سخن انسان ۱
- حق: موانع حق ستیزى ۶
- خدا: افشاگریهاى خدا ۳; شنوایى خدا ۵; علم خدا ۱، ۵
- ذکر: آثار ذکر علم غیب خدا ۶
- گناه: موانع گناه ۶
- محمد(ص): توطئه علیه محمد(ص) ۴; منشأ علم محمد(ص) ۳
- مشرکان: افشاى مشرکان صدراسلام ۳; توطئه هاى مشرکان ۴; جلسات مخفى مشرکان صدراسلام ۳، ۴; هشدار به مشرکان صدراسلام ۴
- موجودات: تکلم موجودات ۶; تکلم موجودات آسمانى ۲; عمل موجودات ۶