۱۴٬۴۷۳
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۴۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بحث روايتى
| خط ۲۳۲: | خط ۲۳۲: | ||
==بحث روايتى== | ==بحث روايتى== | ||
در الدر المنثور است كه طبرانى - در كتاب اوسط - و ابن عساكر از جرير بن عبداللّه، از رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» روايت كرده اند كه در معناى آيه شريفه: «وَ سَبّح بِحَمدِ رَبّكَ قَبلَ طُلُوعِ الشّمسِ وَ قَبلَ الغُرُوب» فرمود: قبل از طلوع شمس، نماز صبح، و قبل از غروب شمس، نماز عصر است. | |||
در | و در مجمع البيان است كه از امام صادق «عليه السلام» روايت شده كه در پاسخ شخصى كه پرسيد: منظور از آيه «وَ سَبّح بِحَمدِ رَبّكَ قَبلَ طُلُوعِ الشّمسِ وَ قَبلَ الغُرُوب» چيست؟ | ||
فرمود: صبح كه شد، ده مرتبه مى گويى: «لا إله إلّا اللّه وَحدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ لَهُ المُلكُ وَ لَهُ الحَمدُ وَ هُوَ عَلى كُلّ شَئٍ قَدِير»، و همين ده مرتبه را در عصر هم مى گويى. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۵۴۳ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۵۴۳ </center> | ||
مؤلف : امام اين معنا را از اطلاق تسبيح در آيه استفاده كرده اند، | مؤلف: امام اين معنا را از اطلاق تسبيح در آيه استفاده كرده اند، هرچند كه موردش، خاصّ نماز صبح و عصر باشد. پس منافاتى بين اين دو روايت نيست، چون مورد، مخصّص نمى شود. | ||
و در | و در كافى، به سند خود، از حريز، از زراره، از امام باقر «عليه السلام» روايت كرده كه گفت: به حضورش عرضه داشتم معناى جملۀ «وَ أدبَارَ السُّجُود» چيست؟ فرمود: چند ركعت بعد از مغرب است. | ||
مؤلف : اين روايت را قمى | مؤلف: اين روايت را قمى هم، در تفسير خود، به سندى كه به ابن ابى بصير دارد، از حضرت رضا «عليه السلام» نقل كرده، و عبارت آن چنين است: چهار ركعت بعد از مغرب است. | ||
و در الدر المنثور است كه مسدد در مسند خود، و ابن منذر و ابن | و در الدر المنثور است كه مسدد در مسند خود، و ابن منذر و ابن مردويه، از على بن ابى طالب «عليه السلام» روايت كرده اند كه فرمود: از رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم»، معناى «أدبَارَ السُّجُود» را پرسيدم. فرمود: منظور دو ركعت بعد از مغرب است، و منظور از «أدبَارَ النّجُوم»، دو ركعت قبل از نماز صبح است. | ||
مؤلف: نظير اين روايت از ابن عباس و | مؤلف: نظير اين روايت از ابن عباس و عُمَر، از رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» نقل شده. و در مجمع البيان، آن را مستند به حسن بن على «عليهما السلام» نيز كرده، كه آن جناب، از رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» نقل كرده است. | ||
و در تفسير | و در تفسير قمى، در ذيل آيه: «فَذَكّر بِالقُرآنِ مَن يَخَافُ وَعِيد» آمده كه امام فرمود: يعنى اى محمّد! با آن وعده هاى عذابى كه در قرآن داده ايم، ايشان را تذكر بده. | ||
