۱۴٬۵۵۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۲۳: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←توضيح برهانى عقلى بر اين كه تحمل وحى، خاص انبياء الهى است
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
و اما آيه مورد بحث، يعنى آيه: «قُل لَو كاَن فِى الأرضِ مَلَائِكَةٌ...»، نكته ديگرى علاوه بر برهان گذشته افاده نموده، چنين مى رساند كه: القاء وحى به سوى بشر، حتما بايد به وسيله فرستادن فرشته از آسمان صورت گيرد. | و اما آيه مورد بحث، يعنى آيه: «قُل لَو كاَن فِى الأرضِ مَلَائِكَةٌ...»، نكته ديگرى علاوه بر برهان گذشته افاده نموده، چنين مى رساند كه: القاء وحى به سوى بشر، حتما بايد به وسيله فرستادن فرشته از آسمان صورت گيرد. | ||
و حاصل مضمون آيه مذكور و آيه قبلی اش، اين است كه تنها مانع پذيرفتن مردم دعوت تو رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» را، اين است كه ايشان پنداشته اند كه رسالت بشر از ناحيه خدا محال است، و در اين پندار خود خطا كرده اند. زيرا مقتضاى زندگى زمينى از يك سو، و عنايت خداى تعالى نسبت به هدايت بندگانش از سوى ديگر، اقتضاء مى كند كه خداوند، فرستاده اى از جنس فرشتگان، به سوى افرادى از بشر گسيل بدارد، و پيام هاى خود را به وسيله آن فرشته، به آن افراد برساند، و اين به حدّى اجتناب ناپذير و لازم است كه حتى اگر فرضا ساكنان زمين هم فرشتگان بودند، باز خداى تعالى، به افرادى از آنان كه رسول خدا بودند، فرشتگانى از آسمان مى فرستاد، تا وحى او را به ايشان ابلاغ نمايد. | و حاصل مضمون آيه مذكور و آيه قبلی اش، اين است كه: | ||
تنها مانع پذيرفتن مردم دعوت تو رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» را، اين است كه ايشان پنداشته اند كه رسالت بشر از ناحيه خدا محال است، و در اين پندار خود خطا كرده اند. زيرا مقتضاى زندگى زمينى از يك سو، و عنايت خداى تعالى نسبت به هدايت بندگانش از سوى ديگر، اقتضاء مى كند كه خداوند، فرستاده اى از جنس فرشتگان، به سوى افرادى از بشر گسيل بدارد، و پيام هاى خود را به وسيله آن فرشته، به آن افراد برساند، و اين به حدّى اجتناب ناپذير و لازم است كه حتى اگر فرضا ساكنان زمين هم فرشتگان بودند، باز خداى تعالى، به افرادى از آنان كه رسول خدا بودند، فرشتگانى از آسمان مى فرستاد، تا وحى او را به ايشان ابلاغ نمايد. | |||
و اين بيان، به طورى كه ملاحظه مى فرمایيد: | و اين بيان، به طورى كه ملاحظه مى فرمایيد: | ||
