تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۲: تفاوت میان نسخه‌ها

و از اين كه فرمود: «او، بهترين خالق ها است»، فهميده مى شود كه خلقت، تنها مختص به او نيست و همين طور هم هست. چون همان طور كه قبلا هم گفتيم كه «خلقت» به معناى «تقدير» است و «تقدير»، يعنى مقايسه چيزى با چيز ديگر و اين به خداى تعالى اختصاص ندارد. علاوه بر اين، در كلام خود خداى عزّوجلّ، خلقت به غير خدا هم نسبت داده شده، آن جا كه فرموده: «وَ إذ تَخلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيئَةِ الطَّير» و نيز فرموده: «وَ تَخلُقُونَ إفكاً».

«'''ثمَّ إِنَّكُم بَعْدَ ذَلِك لَمَيِّتُونَ'''»:

اين جمله، بيان آخرين مراحل تدبير الهى است و مى رساند كه «مرگ» از مراحلى است كه در مسير تقدير به طور وجوب و حتم بايد باشد و همه بايد آن را طى كنند. و همان طور كه قبلا گذشت، مرگ يكى از حقايق است، همچنان كه فرموده: «كُلُّ نَفسٍ ذَائِقَةُ المَوتِ وَ نَبلُوكُم بِالشَّرِّ وَ الخَيرِ فِتنَةً».

«'''ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ تُبْعَثُونَ'''»:

و اين، همان تماميت تدبير و آخرين نقطه در مسير آدمى است. چون هر كه بدان جا قدم بگذارد، ديگر بيرون شدنى نيست.