۱۴٬۴۲۳
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۱۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←اذن عام براى دخول به اماكن عمومى .
| خط ۲۰۳: | خط ۲۰۳: | ||
==اذن عام براى دخول به اماكن عمومى . == | ==اذن عام براى دخول به اماكن عمومى . == | ||
«'''لَّيْس | «'''لَّيْس عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَدْخُلُوا بُيُوتاً غَيرَ مَسكُونَةٍ فِيهَا مَتَاعٌ لَّكمْ...'''»: | ||
ظاهر سياق اين است كه | ظاهر سياق اين است كه جملۀ «فِيهَا مَتَاعٌ لَكُم» صفت بعد از صفت، براى كلمۀ «بُيُوتاً» است، نه اين كه جمله اى نو و ابتدايى باشد، و جملۀ «لَيسَ عَلَيكُم جُنَاحٌ» را تعليل كند و ظاهرا كلمۀ «متاع»، به معناى استمتاع و بهره گيرى باشد. | ||
بنابراين، آيه مورد بحث تجويز مى كند داخل شدن در خانه هايى را كه براى استمتاع بنا شده و كسى در آن سكونت طبيعى ندارد، مانند كاروانسراها و حمام ها و آسياب ها و امثال آن. زيرا همين كه براى عموم ساخته شده است، خود اذن عام براى داخل شدن است. | |||
و چه بسا بعضى گفته باشند كه مراد از | و چه بسا بعضى گفته باشند كه مراد از «متاع»، معناى اسمى كلمه است. يعنى اثاث و چيزهايى كه براى خريد و فروش عرضه مى شود. مانند تيمچه ها و بازارها كه صرف ساخته شدنش براى اين كار اذن عام براى دخول است، ولى اين وجه خالى از بُعد نيست، چون لفظ آيه از افاده آن قاصر است. | ||
