تفسیر:المیزان جلد۱۶ بخش۱۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
==عاقبت بت پرستى: عابد و معبود يكديگر را تكفير مى كنند == | ==عاقبت بت پرستى: عابد و معبود يكديگر را تكفير مى كنند == | ||
بعد از | بعد از جملۀ «إنَّمَا اتَّخَذتُم...» فرمود: «ثُمَّ يَومَ القِيَامَةِ يَكفُرُ بَعضُكُم بِبَعضٍ وَ يَلعَنُ بَعضُكُم بَعضاً»، و به اين وسيله سرانجام بت پرستى را به علت مودت - كه باطن و واقعيت آن است - بيان نمود، تا بدانند آن علاقه هاى اجتماعى كه وادارشان كرد به اين كه تن به بت پرستى دهند، به زودى واقعيت خود را نشان داده، در روزى كه باطن هر چيز بيرون مى افتد، به صورت دشمنى و نفرت از يكديگر جلوه مى كند. | ||
آرى، مشركان به خاطر رسيدن به اين متاع قليل و اين سود بى ارزش، به شرك متوسل شدند، كه بزرگترين ظلم ها و هلاك كننده ترين گناهان است، و آن وقت بر اين بت پرستى اتفاق كردند، ليكن به زودى حقيقت عملشان برايشان ظاهر مى شود، و وبال آن، گردن گيرشان مى گردد، و در نتيجه از يكديگر بيزار مى شوند، و جرم را به گردن يكديگر مى اندازند. | |||
و مراد از | و مراد از اين كه فرمود: «به يكديگر كفر مى ورزند»، اين است كه: اين عابد و معبودها، يكديگر را تكفير مى كنند. خدايان دروغى به ايشان كفر مى ورزند. يعنى از ايشان بيزارى مى جويند، همچنان كه قرآن كريم، در جاى ديگر فرموده: «سَيَكفُرُونَ بِعِبَادَتِهِم وَ يَكُونُونَ عَلَيهِم ضِدّاً». و نيز فرمود: «وَ يَومَ القِيَامَةِ يَكفُرُونَ بِشِركِكُم». | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۱۸۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۱۸۰ </center> | ||
و اين معنا را درباره هر متبوعى نسبت به تابع خود بيان | و اين معنا را درباره هر متبوعى نسبت به تابع خود بيان كرده، و فرموده: «إذ تَبَرَّءَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا مِنَ الَّذِينَ اتُّبِعُوا وَ رَأوُا العَذَابَ وَ تَقَطَّعَت بِهِمُ الأسبَاب». و مراد از لعن يكديگر، اين است كه: اين عده، آن عده را لعن مى كنند، همچنان كه باز قرآن كريم مى فرمايد: «كُلَّمَا دَخَلَت أُمَّةٌ لَعَنَت أُختَهَا». | ||
آنگاه دنبال جمله فوق فرمود: | آنگاه دنبال جمله فوق فرمود: «وَ مَأوَاكُمُ النَّارَ وَ مَا لَكُم مِن نَاصِرِين». و اين جمله، اشاره است به اين كه وبال اعمالشان به ايشان مى رسد، و كيفر خود را - كه همان آتش است و هلاكى ابدى را دنبال دارد - مى بينند، و هيچ ناصرى كه ياريشان كند، و از آنان دفاع نمايد، ندارند. | ||
پس ايشان كه در دنيا متوسل به مودت شدند، تا از يارى يكديگر و تعاون اجتماعى و پشتيبانى از هم بهره مند شوند، به همين خاطر شرك ورزيدند، روز قيامت دشمن يكديگر خواهند شد، و بر ضد يكديگر قيام خواهند نمود، و سرانجامشان، بيزارى و ترك يارى يكديگر خواهد شد. | |||
<span id='link106'><span> | <span id='link106'><span> | ||
