تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۲۴: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۲۱۰: خط ۲۱۰:
<span id='link204'><span>
<span id='link204'><span>


==شياطين جن در تسخير و خدمت سليمان «ع» ==
==شياطين جنّ، در تسخير و خدمت سليمان «ع» ==
«'''وَ الشيَاطِينَ كلَّ بَنَّاءٍ وَ غَوَّاصٍ'''»:
«'''وَ الشيَاطِينَ كُلَّ بَنَّاءٍ وَ غَوَّاصٍ'''»:


يعنى ما شيطان هاى جنى را براى سليمان (عليه السلام ) مسخر كرديم ، تا هر يك از آنها كه كار بنايى را مى دانسته ، برايش بنايى كند و هر يك از آنها كه غواصى را مى دانسته برايش در درياها غواصى كند، و لؤ لؤ و ساير منافع دريايى را برايش استخراج كند.
يعنى: ما شيطان هاى جنّى را براى سليمان «عليه السلام» مسخّر كرديم، تا هر يك از آن ها كه كار بنايى را مى دانسته، برايش بنايى كند و هر يك از آن ها كه غواصى را مى دانسته، برايش در درياها غواصى كند، و لؤلؤ و ساير منافع دريايى را برايش استخراج كند.


«'''وَ ءَاخَرِينَ مُقَرَّنِينَ فى الاَصفَادِ'''»:
«'''وَ ءَاخَرِينَ مُقَرَّنِينَ فى الاَصفَادِ'''»:


كلمه ((اصفاد(( جمع ((صفد(( است ، كه به معناى غل آهنى است ، و معناى جمله اين است كه : ما ساير طبقات جن را براى او مسخر كرديم ، تا همه را غل و زنجير كند و از شرشان راحت باشد.
كلمه «أصفَاد»، جمع «صفد» است، كه به معناى غُل آهنى است، و معناى جمله، اين است كه: ما ساير طبقات جنّ را براى او مسخّر كرديم، تا همه را غُل و زنجير كند و از شرّشان راحت باشد.
هَذَا عَطاؤُنَا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِك بِغَيرِ حِسابٍ


يعنى اين سلطنت كه به تو داديم عطاى ما به تو بود، عطايى بى حساب ، و ظاهرا مراد از بى حساب بودن آن ، اين است كه : عطاى ما حساب و اندازه ندارد كه اگر تو از آن زياد بذل و بخشش كنى ، كم شود. پس هر چه مى خواهى بذل و بخشش بكن ، و لذا فرمود: ((فامنن او امسك : ميخواهى بذل بكن و نخواستى نكن (( يعنى هر دو يكسان است ، چه بخشش بكنى و چه نكنى ، تاثيرى در كم شدن عطاى ما ندارد.
«'''هَذَا عَطاؤُنَا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِك بِغَيرِ حِسابٍ'''»:


ولى بعضى از مفسرين گفته اند: ((مراد از بى حساب بودن عطا، اين است كه : روز قيامت از تو حساب نمى كشيم (( بعضى ديگر گفته اند: ((مراد اين است كه : عطاى ما به تو از باب تفضل بوده ، نه از باب اينكه خواسته باشيم پاداش به تو داده باشيم ((. و معانى ديگرى هم براى آن كرده اند.
يعنى: اين سلطنت كه به تو داديم، عطاى ما به تو بود، عطايى بى حساب. و ظاهرا مراد از بى حساب بودن آن، اين است كه: عطاى ما، حساب و اندازه ندارد كه اگر تو از آن زياد بذل و بخشش كنى، كم شود. پس هرچه مى خواهى، بذل و بخشش بكن، و لذا فرمود: «فَامنُن أو أمسِك: می خواهى بذل بكن و نخواستى نكن». يعنى هر دو يكسان است. چه بخشش بكنى و چه نكنى، تأثيرى در كم شدن عطاى ما ندارد.
 
ولى بعضى از مفسران گفته اند: «مراد از بى حساب بودن عطا، اين است كه: روز قيامت، از تو حساب نمى كشيم». بعضى ديگر گفته اند: «مراد اين است كه: عطاى ما به تو، از باب تفضل بوده، نه از باب اين كه خواسته باشيم پاداش به تو داده باشيم». و معانى ديگرى هم براى آن كرده اند.


«'''وَ إِنَّ لَهُ عِندَنَا لَزُلْفَى وَ حُسنَ مَئَابٍ'''»:
«'''وَ إِنَّ لَهُ عِندَنَا لَزُلْفَى وَ حُسنَ مَئَابٍ'''»:


معناى اين جمله، در سابق گذشت .
معناى اين جمله، در سابق گذشت.


بحث روايتى
<span id='link205'><span>
<span id='link205'><span>