تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۴۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
| خط ۵: | خط ۵: | ||
<span id='link334'><span> | <span id='link334'><span> | ||
== | ==بحث روايتى == | ||
در صحيفه سجاديه است كه : پروردگارا تو خودت فرمودى | در صحيفه سجاديه است كه: پروردگارا! تو خودت فرمودى «أُدعُونِى أستَجِب لَكُم إنّ الّذِينَ يَستَكبِرُونَ عَن عِبَادَتِى سَيَدخُلُونَ جَهَنّمَ دَاخِرِين»، و در اين كلام شريفت، دعا و خواندن خود را عبادت، و ترك آن را استكبار خواندى، و تاركان را به دخول در جهنم با خوارى تهديد فرمودى. | ||
و در | |||
و در كافى، به سند خود، از حمّاد بن عيسى، از امام صادق «عليه السلام» روايت آورده كه گفت: از آن جناب شنيدم كه فرمود: دعا كن و مگو مقدّرات تقدير شده و دعا تغييرش نمى دهد، | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۲۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۲۰ </center> | ||
براى | براى اين كه دعا، خود عبادت است، و خداى عزّوجلّ مى فرمايد: «إنّ الّذِينَ يَستَكبِرُونَ عَن عِبَادَتِى سَيَدخُلُونَ جَهَنّمَ دَاخِرِين». و نيز فرموده: «أُدعُونِى أستَجِب لَكُم». | ||
و در كتاب | مؤلف: اين كه امام فرمود: «دعا، خود عبادت است» و به آيه شريفه استشهاد كرد، در حقيقت، احتجاجى است كه بر فرمايش قبلش كرده كه فرمود: «دعا كن»، و اما استشهادش به آيه «أُدعُونِى أستَجِب لَكُم»، احتجاج به آن گفتار دومش است كه فرمود: «مگو چنين و چنان»، و به همين جهت در بيان خود، ذيل آيه را بر صدرش مقدّم آورد. | ||
و در كتاب | |||
و در كتاب خصال، از معاوية بن عمار، از امام صادق «عليه السلام» روايت آورده كه فرمود: | |||
اى معاويه! به كسى كه سه چيز داده شده باشد، از سه چيز محروم نمى شود: | |||
كسى كه توفيق و حال دعايش داده باشند، از اجابت محرومش نمى كنند. | |||
و كسى كه توفيق شكر نعمتش داده باشند، از زياد كردن نعمتش دريغ نمى كنند. | |||
و كسى كه توكلش داده باشند، از كفايت امور او مضايقه نمى كنند. | |||
چون خداى عزّوجلّ، در كتاب عزيزش مى فرمايد: «وَ مَن يَتَوَكّل عَلَى اللّهِ فَهُوَ حَسبُهُ: كسى كه بر خدا توكل كند، او كفايت كنندۀ امور وى است». و نيز مى فرمايد: «لَئِن شَكَرتُم لَأزِيدَنّكُم: اگر شكر بگذاريد، نعمتتان را زيادت كنم». و نيز فرموده: «أُدعُونِى أستَجِب لَكُم: مرا بخوانيد، تا اجابتتان كنم». | |||
و در كتاب توحيد، به سندى كه به امام موسى بن جعفر «عليه السلام» دارد، از آن جناب روايت كرده كه فرمود: جمعى به امام صادق «عليه السلام» گفتند: چرا ما خدا را مى خوانيم، ولى دعايمان مستجاب نمى شود؟ فرمود: براى اين كه كسى را مى خوانيد كه نمى شناسيدش. | |||
مؤلف: ما، در ذيل آيه «أُجِيبَ دَعوَةَ الدّاعِ إذَا دَعَان»، در جلد دوم اين كتاب، تعدادى از روايات دعا را ايراد كرديم. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۲۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۲۱ </center> | ||
<span id='link335'><span> | <span id='link335'><span> | ||
==آيات ۶۱ - ۶۸ سوره مؤمن == | ==آيات ۶۱ - ۶۸ سوره مؤمن == | ||
اللَّهُ الَّذِى جَعَلَ لَكُمُ الَّيْلَ لِتَسكُنُوا فِيهِ وَ النَّهَارَ مُبْصِراً إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضلٍ عَلى النَّاسِ وَ لَكِنَّ أَكثرَ النَّاسِ لا يَشكُرُونَ(۶۱) | اللَّهُ الَّذِى جَعَلَ لَكُمُ الَّيْلَ لِتَسكُنُوا فِيهِ وَ النَّهَارَ مُبْصِراً إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضلٍ عَلى النَّاسِ وَ لَكِنَّ أَكثرَ النَّاسِ لا يَشكُرُونَ(۶۱) | ||
