بَاءُوا: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(افزودن نمودار دفعات)
(Added word proximity by QBot)
 
خط ۱: خط ۱:
__TOC__
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/بَاءُوا | آیات شامل این کلمه ]]'''
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/بَاءُوا | آیات شامل این کلمه ]]'''


خط ۸: خط ۹:




===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]===
<qcloud>
وَ:100, مِن:69, اللّه:53, بِغَضَب:50, الْمَسْکَنَة:34, عَلَيْهِم:29, ضُرِبَت:29, النّاس:27, ذٰلِک:27, بِأَنّهُم:22, حَبْل:22, الذّلّة:22, کَانُوا:17, يَکْفُرُون:15, بِحَبْل:12, بِآيَات:12, سَأَلْتُم:12, إِلاّ:10, مَا:10
</qcloud>
===تکرار در هر سال نزول===
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::بَاءُوا]]
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::بَاءُوا]]
|?نازل شده در سال
|?نازل شده در سال

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۱۸

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

قاموس قرآن

مساوات. بيضاوى در ذيل آيه 61 بقره گويد بوء در اصل به معنى مساوات است. راغب در مفردات گفته: اصل بواء مساوات اجزاء استأ مجمع البيان ذيل آيه 61 بقره آن را از زجّاج نقل مى‏كند و مى‏گويد از عبادة بت صامت نقل شده كه گفت: خدا انفال را پيغمبرش قرار داد «فقسّمها بينهم على بواء» يعنى بالسويه تقسيم كرد. در نهج البلاغه آمده «فيكون الثواب جراءً العقاب بَواءً» (خطبه 142): تا ثواب پاداش و قصاص برابر باشد. ولى مجمع البيان و المنار وغيره معنى اصلى آن را، رجوع گفته‏اند. نا گفته نماند: معناى مساوات در اين كلمه و مشتقّات آن بسيار مناسب است مثلا در آيه [بقره:61]، اگر گوئيم با غضب خدا برگشتند چندان دلچسب نمى‏شود المنار گويد: اين مثل آن است كه بگوئيم: فلانى جمع كرد و به صفت مغبون برگشت، يعنى نتيجه سعى يهود آن شد كه با غضب خدا برگشتند. فكر مى‏كنم اين بهترين بيان است كه المنار گفته است ولى بنابر آنچه ما اختيار كرديم معنى آيه اين مى‏شود: با غضب خدا قرين شدند كه عبارت اخراى مساوات است [بقره:90]، پس قرين غضب بالاى غضب گشتند. [حج:26]، آنگاه كه مكان بيت را براى ابراهيم مهيّا كرديم. مهيّا كردن ساختن و تسويه است [آل عمران:121]، براى مؤمنين مواضعى به جهت جنگ آماده و تسويه مى‏كنى [حشر:9]، [مائده:29]، من مى‏خواهم تو با گناه من و گناه خودت قرين و با هم باشى تنا از اصحاب آتش گردى. آيه شريفه در قضيّه پسران آدم واقع است و ظاهر آن انتقال سيئات مقتول به قاتل است در محاسن برقى كتاب عقاب الاعمال باب عقاب القتل از امام باقر «عليه السلام» مرورى است «مَنْ قَتَلَ مُؤْمَناً مُتَعَمِّداً اَثْبَتَ اللّه عَلى قاتِلِهِ جَميعَ الذُّنوبِ وَ بَرَّ المقتولَ مِنْها وَ ذلكَ قَوْلُ اللّهِ تَبارَكَ وَ تَعالى اِنّى اُريدُ اَنْ تَبوءَ بِاِثْمى وَ اِثْمِكَ فَتَكونَ مِنْ اَصحابِ النّارِ» يعنى هر مؤمنى را عمداً بكشد خدا همه گناهان او را بر قاتل ثبت و مقتول را از آنها كنار مى‏كند و اين است سخن خدا «ارنّى اُريدُ اَنْ تَبوءَ... الخ». در المنار از ابن عبّاس نقل شده كه «اثمى» را به معنى اثم القتل گرفته يعنى: من مى‏خواهم با گناه خودت و گناه گشتن من، قرين و متلبّس باشى. و در وجه ديگر انتقال سيئات را كه گفتيم آورده است در قابل استفاده است به آنجا رجوع شود و نيز راجع به توضيح و تحقيق مفصّل انتقال اعمال، به كتاب تجسّم عمل يا تبدّل نيرو به مادّه صفحه 345-351 تأليف آقاى محمّد امين رضوى مراجعه شود كه بسيار جالب و مفيد است.


کلمات نزدیک مکانی

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...