هود ٩٨: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=پیشوا شود قوم خویش را روز قیامت پس درآوردشان در آتش و چه زشت آبشخوری است فرود آمده بر آن | |-|معزی=پیشوا شود قوم خویش را روز قیامت پس درآوردشان در آتش و چه زشت آبشخوری است فرود آمده بر آن | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره هود | نزول = | {{آيه | سوره = سوره هود | نزول = [[نازل شده در سال::9|٩ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::98|٩٨]] | قبلی = هود ٩٧ | بعدی = هود ٩٩ | کلمه = [[تعداد کلمات::10|١٠]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«یَقْدُمُ»: پیش می‌افتد. پیشاپیش حرکت می‌کند. «أَوْرَدَهُمْ»: آنان را وارد کرد. فعل ماضی در اینجا به معنی فعل مضارع است. یعنی: ایشان را داخل می‌سازد. «الْوِرْدُ»: آبشخور. ورود. مکان ورود. مصدر به معنی داخل‌شوندگان (نگا: مریم / ). «الْمَوْرُودُ»: جائی که بدان وارد می‌شوند. آبی که بدان وارد می‌شوند. «بِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ»: چه بد آبشخوری که آنان را بدان وارد می‌کنند. چه کسان بدبیار و بدبختی که به آتش دوزخشان داخل می‌کنند. واژه (المورود) را صفت واژه (الوِرد) دانسته و مخصوص به ذمّ (النار) محذوف است. یا این که (المورود) مخصوص به ذمّ است و حذفی در میان نیست. | «یَقْدُمُ»: پیش می‌افتد. پیشاپیش حرکت می‌کند. «أَوْرَدَهُمْ»: آنان را وارد کرد. فعل ماضی در اینجا به معنی فعل مضارع است. یعنی: ایشان را داخل می‌سازد. «الْوِرْدُ»: آبشخور. ورود. مکان ورود. مصدر به معنی داخل‌شوندگان (نگا: مریم / ). «الْمَوْرُودُ»: جائی که بدان وارد می‌شوند. آبی که بدان وارد می‌شوند. «بِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ»: چه بد آبشخوری که آنان را بدان وارد می‌کنند. چه کسان بدبیار و بدبختی که به آتش دوزخشان داخل می‌کنند. واژه (المورود) را صفت واژه (الوِرد) دانسته و مخصوص به ذمّ (النار) محذوف است. یا این که (المورود) مخصوص به ذمّ است و حذفی در میان نیست. | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۵۳
ترجمه
| هود ٩٧ | آیه ٩٨ | هود ٩٩ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«یَقْدُمُ»: پیش می‌افتد. پیشاپیش حرکت می‌کند. «أَوْرَدَهُمْ»: آنان را وارد کرد. فعل ماضی در اینجا به معنی فعل مضارع است. یعنی: ایشان را داخل می‌سازد. «الْوِرْدُ»: آبشخور. ورود. مکان ورود. مصدر به معنی داخل‌شوندگان (نگا: مریم / ). «الْمَوْرُودُ»: جائی که بدان وارد می‌شوند. آبی که بدان وارد می‌شوند. «بِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ»: چه بد آبشخوری که آنان را بدان وارد می‌کنند. چه کسان بدبیار و بدبختی که به آتش دوزخشان داخل می‌کنند. واژه (المورود) را صفت واژه (الوِرد) دانسته و مخصوص به ذمّ (النار) محذوف است. یا این که (المورود) مخصوص به ذمّ است و حذفی در میان نیست.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ... (۰)
قَالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ... (۱) وَ قَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا... (۰) رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنَ... (۰) وَ إِنْ مِنْکُمْ إِلاَّ وَارِدُهَا... (۱)
تفسیر
نکات آیه
۱- فرعون در روز قیامت ، پیشاپیش پیروانش به سوى دوزخ روانه خواهد شد. (یقدم قومه یوم القیمة فأوردهم النار) قدوم (مصدر یقدم) به معناى سبقت گرفتن و در پیشاپیش حرکت کردن است.
۲- فرعون ، در روز قیامت پیروانش را به آتش دوزخ خواهد برد. (فأوردهم النار) ماضى آوردن فعل «أورد» - با اینکه گزارشى از آینده است - اشاره به حتمى بودن ورود آنان به آتش جهنم دارد.
۳- حرکت فرعونیان به سوى دوزخ به رهبرى و پیشاهنگى فرعون ، نمود برنامه هاى ناصواب او در دنیاست. (و ما أمر فرعون برشید. یقدم قومه یوم القیمة فأوردهم النار) جمله «یقدم قومه ...» بیانگر فرجام پیروى از فرعون است و به منزله تفسیرى براى «و ما أمر فرعون برشید» مى باشد.
۴- پیشوایان انسانها در قیامت ، همان پیشوایان آنان در دنیا خواهند بود. (فاتبعوا أمر فرعون ... یقدم قومه یوم القیمة) مطرح ساختن پیشوایى فرعون در صحنه آخرت (یقدم قومه) پس از بیان پیشوایى او در دنیا (فاتبعوا أمر فرعون)، اشاره به این نکته دارد که: انسانها در دنیا از هر کسى پیروى کنند در آخرت نیز همراه او بوده و در پى او حرکت خواهند کرد.
۵- رهبران جوامع بشرى ، نقشى به سزا در سعادت و یا شقاوت اخروى آنان دارند. (فاتبعوا أمر فرعون ... یقدم قومه یوم القیمة فأوردهم النار)
۶- برنامه ها و قوانینى رشید و بالنده اند که مایه سعادت اخروى آدمیان و باعث نجات آنان از آتش دوزخ باشند. (و ما أمر فرعون برشید. یقدم قومه یوم القیمة فأوردهم النار)
۷- آتش دوزخ ، فرجام پیروى نکردن از رسولان الهى است. (و لقد أرسلنا موسى ... إلى فرعون و ملإیه فاتبعوا أمر فرعون ... و بئس الورد المورود)
۸- آتش دوزخ ، بهره و نصیبى نامیمون و جایگاهى شوم (و بئس الورد المورود) کلمه «الورد» (نصیب و بهره) فاعل براى «بئس» است و «ال» در آن براى جنس مى باشد و «المورد» (چیزى که بر آن وارد مى شوند) مخصوص به ذم است و «ال» در آن عهد ذکرى بوده و اشاره به آتش دوزخ دارد. بنابراین «بئس الورد المورود»; یعنى، بد نصیب و بهره اى است آن آتشى که بر آن وارد خواهند شد.
موضوعات مرتبط
- اطاعت: فرجام اطاعت از فرعون ۳
- جهنم: آتش جهنم ۷، ۸; اهمیت نجات از جهنم ۶; پیشتازان جهنم ۱; شومى جهنم ۸; موجبات جهنم ۷
- جهنمیان: ۱، ۲، ۳
- رهبران: رهبران در دنیا ۴; رهبران در قیامت ۴
- رهبرى: اهمیت نقش رهبرى ۵
- سعادت: اهمیت سعادت اخروى ۶; عوامل سعادت اخروى ۵
- شقاوت: عوامل شقاوت اخروى ۵
- عصیان: فرجام عصیان از انبیا ۷
- فرعون: پیشگامى فرعون ۱، ۳; فرعون در جهنم ۱; فرعون در قیامت ۱; فرعون و فرعونیان ۲; نشانه هاى گمراهى فرعون ۳; نقش فرعون ۲
- فرعونیان: فرعونیان در جهنم ۱، ۲، ۳; فرعونیان در قیامت ۱
- قانون: ملاک بالندگى قانون ۶
