يونس ٦٦: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=همانا خدای را است آنکه در آسمانها و آنکه در زمین است و پیروی نکنند آنان که خوانند جز خدا شریکانی پیروی نکنند جز پندار را و نیستند جز گمانآوران | |-|معزی=همانا خدای را است آنکه در آسمانها و آنکه در زمین است و پیروی نکنند آنان که خوانند جز خدا شریکانی پیروی نکنند جز پندار را و نیستند جز گمانآوران | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره يونس | نزول = | {{آيه | سوره = سوره يونس | نزول = [[نازل شده در سال::16|٤ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::66|٦٦]] | قبلی = يونس ٦٥ | بعدی = يونس ٦٧ | کلمه = [[تعداد کلمات::28|٢٨]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«مَایَتَّبِعُ»: پیروی نمیکنند. چهچیز را پیروی میکنند؟ واژه (ما) میتواند حرف نفی یا اسم استفهام باشد. اگر حرف نفی بشمار آید، واژه (شُرَکَآء) میتواند مفعول (مَایَتَّبِعُ) بوده و مفعول (یَدْعُونَ) محذوف باشد، و برعکس. «یَدْعُونَ»: عبادت میکنند (نگا: نساء / . «یَخْرُصُونَ»: تخمین میزنند. از روی حدس و گمان کار میکنند. دروغ میگویند. | «مَایَتَّبِعُ»: پیروی نمیکنند. چهچیز را پیروی میکنند؟ واژه (ما) میتواند حرف نفی یا اسم استفهام باشد. اگر حرف نفی بشمار آید، واژه (شُرَکَآء) میتواند مفعول (مَایَتَّبِعُ) بوده و مفعول (یَدْعُونَ) محذوف باشد، و برعکس. «یَدْعُونَ»: عبادت میکنند (نگا: نساء / . «یَخْرُصُونَ»: تخمین میزنند. از روی حدس و گمان کار میکنند. دروغ میگویند. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۵۱
ترجمه
يونس ٦٥ | آیه ٦٦ | يونس ٦٧ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«مَایَتَّبِعُ»: پیروی نمیکنند. چهچیز را پیروی میکنند؟ واژه (ما) میتواند حرف نفی یا اسم استفهام باشد. اگر حرف نفی بشمار آید، واژه (شُرَکَآء) میتواند مفعول (مَایَتَّبِعُ) بوده و مفعول (یَدْعُونَ) محذوف باشد، و برعکس. «یَدْعُونَ»: عبادت میکنند (نگا: نساء / . «یَخْرُصُونَ»: تخمین میزنند. از روی حدس و گمان کار میکنند. دروغ میگویند.
تفسیر
- آيات ۷۰ - ۵۷، سوره يونس
- توضيح معناى مفردات آيه شريفه : ((موعظه ))، ((شفاء لما فى الصدور))، ((هدى)) و ((رحمت ))
- اشاره به معناى ((رحمان )) و ((رحيم )) و مراد از اينكه قرآن براى مؤ منين رحمت است
- توصيف قرآن به بيان جامعى است براى همه آثار طيب و نيكوى قرآن كريم
- مراد از فضل خدا و رحمت خدا در آيه شريفه :((قل بفضل اللّه و برحمته ...))
- وجه اينكه از دادن روزى به ((انزال )) روزى تعبير شده ، با اينكه رزق آدميان در زميناست
- بيان اينكه هر حكمى بايد به اذن خدا باشد. و حكم مختص به خدا است . و طرح دو شبههدر اين زمينه و پاسخ به آن دو شبهه
- حكم خدا منطبق بر فطرت ، هماهنگ با نظام خلقت و همسوى حركت انسان به سوى هدفكمالى او است
- سلطنت و احاطه تام الهى بر اعمال بشر، شهادت و عملى استكامل و فراگيرنده همه اعمال از همه خلايق حتى پيامبر خدا(ص )
- معناى ((ولايت )) و مراد از ولايت خدا
- اشاره به مراتب ايمان و بيان اينكه خداى تعالى ولى مؤ منين است كه از مرتبه بالاىايمان برخوردارند
- توجيه و توضيحى در مورد اينكه خداى ، ترس و اندوهى ندارند و بيان اينكه اطلاق جمله: ((لاخوف عليهم و لا هم يحزنون )) شامل نفى ترس و اندوه هم در دنيا و هم در آخرت مىشود
- بررسى سخن يكى از مفسرين درباره نفى ترس و اندوه اولياى خدا و رد آن گفته
- تسلى دادن به پيامبر (ص ) كه از سخنان جاهلانه مشركين نرنجد زيرا ((عزت از آنخداست )) و ((خدا سميع و عليم است ))
- استدلال براى محال بودن فرزند داشتن خداى تعالى ، در برابر مشركين كه گفتند:((اتخذ اللّه ولدا))
- بحث روايتى ۱۴۰
- چند روايت در مورد مراد از فضل و رحمت خدا در:((قل بفضل اللّه و برحمته ...))
- رواياتى درباره معناى ولايت خدا و وصف اولياءاللّه
- چند روايت در تفسير ((بشرى )) داشتن اولياء اللّه در دنيا و آخرت (لهم البشرى فىالحيوة الدنيا و فى الاخرة )
- چند روايت درباره رؤ يا و اقسام آن
نکات آیه
۱ - تمامى عقلاى موجود در همه عوالم هستى، از بستر زمین تا اوج آسمانها، همگى ملک بى شریک خدا هستند. (ألا إن للّه من فى السموت و من فى الأرض)
۲ - مالکیت مطلقه خداوند بر جهان هستى، نشانه انحصار عزّت در اوست. (إن العزة للّه جمیعاً ... ألا إن للّه من فى السموت و من فى الأرض)
۳ - مالکیت مطلق خداوند بر جهان هستى، دلیل توحید در ربوبیت و توحید در عبودیت اوست. (ألا إن للّه من فى السموت و من فى الأرض و ما یتبع الذین یدعون من دون اللّه شرکاء)
۴ - وجود موجوداتى با شعور و عاقل در آسمانها (من فى السموت)
۵ - جهان آفرینش، داراى آسمانهاى متعدد (من فى السموت و من فى الأرض)
۶ - مشرکان، به درگاه بتها نیایش کرده، دست نیاز به سوى آنها برمى داشتند. (و ما یتبع الذین یدعون من دون اللّه شرکاء)
۷ - مشرکان، معبودهاى متعددى را مى پرستیدند. (الذین یدعون من دون اللّه شرکاء)
۸ - اندیشه شرک در ربوبیت خداوند، اندیشه اى واهى و مبتنى بر ظن و گمان است. (و ما یتبع الذین یدعون من دون اللّه شرکاء إن یتبعون إلا الظن)
۹ - در جهان آفرینش هیچ مخلوقى، مالک و رب مخلوقى دیگر، و یا مملوک و مربوب مخلوقى دیگر نیست. (ألا إن للّه من فى السموت و من فى الأرض و ما یتبع الذین یدعون من دون اللّه شرکاء إن یتبعون إلا الظن)
۱۰ - پندار وجود شریک براى خداوند، پندارى است نامنطبق با واقع و دروغ محض. (و ما یتبع الذین یدعون من دون اللّه شرکاء ... و إن هم إلا یخرصون)
۱۱ - پیروى از ظن و تخمین در امور اعتقادى، مذموم و ممنوع است. (إن یتبعون إلا الظن و إن هم إلا یخرصون)
موضوعات مرتبط
- آسمان: تعدد آسمان ۵ ; موجودات با شعور آسمان ها ۴
- آفرینش: ربوبیت در آفرینش ۹ ; مالک آفرینش ۱ ; مالکیت در آفرینش ۹
- توحید: دلایل توحید ربوبى ۳ ; دلایل توحید عبادى ۳
- خدا: آثار مالکیت خدا ۳ ; مالکیت خدا ۱، ۲ ; مالکیت خدا و توحید ۳ ; نشانه هاى اختصاصات خدا ۲ ; نشانه هاى عزّت خدا ۲
- شرک: بىمنطقى شرک ۱۰ ; بىمنطقى شرک ربوبى ۸
- ظن: سرزنش تبعیت از ظن ۱۱ ; ممنوعیت تبعیت از ظن ۱۱
- عقیده: ظن در عقیده ۱۱
- مالکیت: نفى مالکیت غیر خدا ۹
- مشرکان: بت پرستى مشرکان ۶ ; شرک عبادى مشرکان ۷ ; مشرکان و بتها ۶