التوبة ٣٢: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=خواهند فرو نشانند پرتو خدا را با دهانهای خود و نخواهد خدا مگر به انجام رساند پرتو خویش را و اگرچه ناخوش دارند کافران | |-|معزی=خواهند فرو نشانند پرتو خدا را با دهانهای خود و نخواهد خدا مگر به انجام رساند پرتو خویش را و اگرچه ناخوش دارند کافران | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره التوبة | نزول = | {{آيه | سوره = سوره التوبة | نزول = [[نازل شده در سال::20|٨ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::32|٣٢]] | قبلی = التوبة ٣١ | بعدی = التوبة ٣٣ | کلمه = [[تعداد کلمات::17|١٧]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«یُطْفِئُوا»: از مصدر إِطْفاء، به معنی خاموشکردن. «نُورَاللهِ»: مراد آئین اسلام، یا قرآن است (نگا: نساء / و تغابن / . «یَأْبَی»: خودداری میکند. سرباز میزند. | «یُطْفِئُوا»: از مصدر إِطْفاء، به معنی خاموشکردن. «نُورَاللهِ»: مراد آئین اسلام، یا قرآن است (نگا: نساء / و تغابن / . «یَأْبَی»: خودداری میکند. سرباز میزند. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۴۹
ترجمه
التوبة ٣١ | آیه ٣٢ | التوبة ٣٣ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«یُطْفِئُوا»: از مصدر إِطْفاء، به معنی خاموشکردن. «نُورَاللهِ»: مراد آئین اسلام، یا قرآن است (نگا: نساء / و تغابن / . «یَأْبَی»: خودداری میکند. سرباز میزند.
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۳۵ - ۲۹، سوره توبه
- مراد از رسول در توصيف اهل كتاب به اينكه (( آنچه را كه خدا و رسول او حرام كرده اند حرام نمى دانند )) پيامبر اسلام (ص ) مى باشد
- واداشتن اهل كتاب به پرداخت جزيه مطابق با عدالت و انصاف است
- مراد از حق بودن دين ، و معناى توصيف اهل كتاب به عدم تدين به دين حق
- معناى (( جزيه )) و مقصود از صغار اهل كتاب در: (( ...و هم صاغرون ))
- معرفى (( عزير )) و بيان اينكه مراد يهود از اينكه گفتند (( عزير پسر خداست )) چه بوده است
- گفتار مسيحيان مبنى بر اينكه عيسى پسر خداست مشابه گفتار كفار در امم گذشته است
- معناى (( احبار )) و (( رهبان )) و اشاره به اينكه برخلاف نصارا، يهود جدا و واقعا معتقد به فرزندى عزير براى خدا نبوده اند
- اطاعت بدون قيد و شرط و بالاستقلال همان عبادت و پرستش است و مختص به خداى سبحان مى باشد
- لطافت تعبير از حال اهل كتاب به : (( يريدون ان يطفؤ وا نور الله بافواههم ))
- اراده الهى بر انتشار دين اسلام در عالم بشريت تعلق گرفته است .
- اشاره به اهميت اقتصاديات در نظام بشرى و وجه اينكه از ميان گناهان احبار و رهبان (( اكل مال به باطل )) ذكر شده است
- مواردى از تعديات مالى كشيشان
- حكم حرمت كنز و احتكار ذهب و فضه مخصوص به اهل كتاب نيست و معناى انفاق در راه خدا انفاق در مصالح و ضروريات دينى و اجتماعى است
- رواياتى در مورد قتال با اهلكتاب و رواياتى در مورد اينكه مجوس اهل كتاب هستند
- چند روايت در مورد معناى اينكه يهود و نصارا احبار و رهبان را ارباب گرفتند
- چند روايت در ذيل جمله : (( ليظهره على الدين كله )) و تفسير آن به ظهور حضرت مهدى(ع )
- رواياتى در ذيل آيه : (( والذين يكنزون تاذهب والفضة ... )) و استناد مستمر ابوذر به اين آيه شريفه در برابر عثمان و معاويه و گنجينه داران
- بررسى موضع ابوذر و بيان اينكه گفتار او نتيجه اجتهادش نبوده بلكه ماءخوذ از رسول الله (ص ) بوده است
- بيان فساد و ضعف دو روايتى كه در صدد مخدوش ساختن ابوذر است
- مفاسدى كه بر اندوختن و احتكار پول مترتب است
- در مواردى كه انفاق ، مستحب يا مباح است چرا بخل ورزيدن جائر نباشد؟
- نقش مبرات و مستحبات مالى در حفظ اساس حيات مجتمع دينى و ايجاد نظام اسلامى
نکات آیه
۱ - تلاش بى امان یهود و نصارا، با هدف خاموش کردن نور الهى (قرآن)، با سخنان و تبلیغات خود (یریدون أن یطفئوا نور اللّه بأفوههم) ضمیرهاى جمع در «یریدون»، «یطفئوا» و «بأفواههم» به یهود و نصارا (الذین أوتوا الکتاب) بازمى گردد. قید «بأفواههم» (با سخنان خویش) مى رساند که: اهل کتاب براى انحراف افکار عمومى علیه قرآن و اسلام، دست به تبلیغات نادرست مى زدند.
۲ - موضع گیریها و تبلیغات سوء یهود و نصارا، علیه اسلام به مثابه پفى ناچیز در مقابل نور فروزنده و جاودان الهى (یریدون أن یطفئوا نور اللّه بأفوههم)
۳ - احبار (عالمان یهود) و راهبان (عالمان نصارا) سردمداران مبارزه با قرآن و اسلام (اتخذوا أحبارهم و رهبنهم أرباباً ... یریدون أن یطفئوا نور اللّه بأفوههم) برداشت فوق بر این اساس است که ضمیر «هم» در «یریدون»، «یطفئوا» و «بأفواههم» به احبار و راهبان بازگردد، که در این صورت آیه شریفه بیانگر یکى از مصداقهاى «اتخذوا أحبارهم و رهبانهم أرباباً» خواهد بود ; بدین معنا که احبار و راهبان علیه قرآن و اسلام سخنان نادرست مى گفتند و یهود و نصارا از آنان تبعیت کورکورانه و اطاعت محض داشتند.
۴ - اطاعت محض و تبعیت کورکورانه یهود و نصارا از احبار و راهبانشان، در راستاى مبارزه با قرآن و اسلام (اتخذوا أحبارهم و رهبنهم أرباباً ... یریدون أن یطفئوا نور اللّه بأفوههم)
۵ - قرآن، نور خداست. (یریدون أن یطفئوا نور اللّه)
۶ - ناتوانى یهود و نصارا از مغلوب ساختن و نابود کردن اسلام، در پرتو تبلیغات بى امان خویش (یریدون أن یطفئوا نور اللّه بأفوههم و یأبى اللّه إلا أن یتم نوره)
۷ - اسلام، همواره در معرض کینه و عداوت یهود و نصارا (یریدون أن یطفئوا نور اللّه بأفوههم) با توجّه به اینکه جمله «یریدون ... » مفید استمرار است برداشت فوق استفاده مى گردد.
۸ - اراده خدا بر گسترش اسلام و تعالیم قرآن در سراسر گیتى (و یأبى اللّه إلا أن یتم نوره)
۹ - قرآن و اسلام، کتاب و آیینى جاودان و ماندگار (و یأبى اللّه إلا أن یتم نوره)
۱۰ - هر گونه تدبیر و تلاش در راستاى مبارزه با اسلام، مغلوب اراده خداوند بوده و محکوم به شکست است. (یریدون أن یطفئوا نور اللّه ... و یأبى اللّه ... و لو کره الکفرون)
۱۱ - مخالفت با قرآن و اسلام، کفر است. (یریدون أن یطفئوا نور اللّه ... و یأبى اللّه إلا أن یتم نوره و لو کره الکفرون)
۱۲ - یهود و نصارا، مردمانى کفرپیشه (یریدون أن یطفئوا نور اللّه ... و یأبى اللّه ... و لو کره الکفرون)
۱۳ - یهود و نصارا، ناخشنود از گسترش اسلام (و یأبى اللّه إلا أن یتم نوره و لو کره الکفرون)
روایات و احادیث
۱۴ - از على (ع) روایت شده است که فرمود: «صعد رسول اللّه (ص) المنبر فقال: ان اللّه نظر إلى أهل الأرض ... فاختارنى منهم ثم نظر ثانیة فاختار علیاً ... و هو نور الأرض بعدى ... ثم تلا رسول اللّه (ص): یریدون لیطفئوا نور اللّه بأفواههم ... ;[۱] رسول خدا (ص) بالاى منبر رفته و فرمودند: خدا به اهل زمین توجّه کرد پس مرا از بین آنان انتخاب فرمود، سپس توجّه دیگرى کرد و على (ع) را انتخاب نمود ... و او بعد از من، نور زمین است ... آن گاه رسول خدا (ص) این آیه را تلاوت فرمود: مى خواهند نور خدا را با دهانهاى خویش خاموش کنند ... ».
موضوعات مرتبط
- اسلام: پیروزى اسلام ۶ ; تبلیغ علیه اسلام ۲ ; جاودانگى اسلام ۹ ; دشمنان اسلام ۲، ۳، ۴، ۷ ; شکست مبارزه با اسلام ۱۰ ; گسترش اسلام ۸ ; مبارزه با اسلام ۴ ; مخالفت با اسلام ۱۱
- اطاعت: طاعت از علماى مسیحیت ۴ ; اطاعت از علماى یهود ۴
- امام على (ع): برگزیدگى امام على (ع) ۱۴
- خدا: اراده خدا ۸، ۱۰ ; اطفاى نور خدا ۱ ; جاودانگى نور خدا ۲ ; نور خدا ۵، ۱۴
- دین: دین جاودان ۹
- علماى مسیحیت: دشمنى علماى مسیحیت ۳
- علماى یهود: دشمنى علماى یهود ۳
- قرآن: تبلیغ علیه قرآن ۱ ; جاودانگى قرآن ۹ ; دشمنان قرآن ۱، ۳، ۴ ; فضیلت قرآن ۵ ; گسترش تعالیم قرآن ۸ ; مبارزه با قرآن ۴ ; مخالفت با قرآن ۱۱ ; نور بودن قرآن ۵ ; ویژگیهاى قرآن ۵
- کافران: ۱۲
- کفر: موارد کفر ۱۱
- مسیحیان: تبعیت مسیحیان از علماى مسیحیت ۴ ; تبلیغ مسیحیان ۱، ۲ ; دشمنى مسیحیان ۱، ۲، ۴، ۷ ; عجز مسیحیان ۶ ; کفر مسیحیان ۱۲ ; مسیحیان و اسلام ۲، ۴، ۱۳ ; مسیحیان و گسترش اسلام ۱۳ ; ناخشنودى مسیحیان ۱۳
- یهود: تبعیت یهود از علماى یهود ۴ ; تبلیغ یهود ۱، ۲ ; دشمنى یهود ۱، ۲، ۴، ۷ ; عجز یهود ۶ ; کفر یهود ۱۲ ; ناخشنودى یهود ۱۳ ; یهود و اسلام ۲، ۴، ۱۳ ; یهود و قرآن ۱ ; یهود و گسترش اسلام ۱۳
منابع
- ↑ بحارالانوار، ج ۲۳، ص ۳۲۰، ح ۳۷.