التوبة ٩: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=فروختند آیتهای خدا را به بهائی کم پس بازداشتند از راه او چه زشت است آنچه بودند میکردند | |-|معزی=فروختند آیتهای خدا را به بهائی کم پس بازداشتند از راه او چه زشت است آنچه بودند میکردند | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره التوبة | نزول = | {{آيه | سوره = سوره التوبة | نزول = [[نازل شده در سال::20|٨ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::9|٩]] | قبلی = التوبة ٨ | بعدی = التوبة ١٠ | کلمه = [[تعداد کلمات::13|١٣]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«إِشْتَرَوْا»: فروختهاند. معاوضه کردهاند (نگا: بقره / ، ، آلعمران / ، مائده / ، . «صَدُّوا»: باز ماندند و به دور افتادند. بازداشتند و به دور نگاه داشتند. این فعل ذو وَجْهَیْن است و در اینجا میتواند هم لازم باشد و هم متعدّی. | «إِشْتَرَوْا»: فروختهاند. معاوضه کردهاند (نگا: بقره / ، ، آلعمران / ، مائده / ، . «صَدُّوا»: باز ماندند و به دور افتادند. بازداشتند و به دور نگاه داشتند. این فعل ذو وَجْهَیْن است و در اینجا میتواند هم لازم باشد و هم متعدّی. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۴۹
ترجمه
التوبة ٨ | آیه ٩ | التوبة ١٠ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«إِشْتَرَوْا»: فروختهاند. معاوضه کردهاند (نگا: بقره / ، ، آلعمران / ، مائده / ، . «صَدُّوا»: باز ماندند و به دور افتادند. بازداشتند و به دور نگاه داشتند. این فعل ذو وَجْهَیْن است و در اینجا میتواند هم لازم باشد و هم متعدّی.
تفسیر
- آيات ۱۶ - ۱، سوره توبه
- اشاره به اختلاف در اينكه سوره توبه سوره اى مستقليا ملحق به سوره انفال مى باشد
- اعلائم برائت در: (( برائة من الله و رسوله ... )) صرف تشريع نيست بلكه انشاء حكم و قضاء بر برائت است
- عهد شكنى مشركين ، مجوز مقابله به مثل به آنان بوده است
- اقوام مفسرين درباره مراد از چهار ماه در آيه : (( فسيحوا فى الارض اربعة اشهر ))
- مراد از (( يوم الحج الاكبر )) در آيه : (( و اذان من الله و رسوله ... )) و اقوال مختلف در اين مورد
- عهد و پيمانى كه با مشركينى كه به پيمان خود وفادار بوده اند منعقد شده تا پايان مدت محترم است
- امر به از ميان برداشتن مشركين پيمان شكن و منقرض ساختن آنان بعد از انقضاء مهلت چهار ماهه، مگر آنكه توبه كنند...
- چنانچه مشركين توبه كردند آنان را رها كنيد
- امر به امان دادن به مشركى كه امان مى طلبد تا به بحث و بررسى درباره دين حق بپردازد
- هشت مطلب كه از بيانات گذشته معلوم مى گردد
- حكم وجوب امان دادن براى استماع كلام خدا، قابل نسخ نيست
- پذيرش دين حق بايد با اختيار باشد و در اصول اعتقادى بايد علم يقينىحاصل شود
- مشركين به هيچ ميثاق طبيعى يا قراردادى در برابر مؤ منين وفادار نيستند هر چند چربزبانى كنند.
- برادر خوانده شدن مؤ منين در قران كريم به نحو مجاز و استعاره نيست بلكه آثارى بر آنمترتب است
- تحريك و تشويق مسلمين به قتال و كارزار با بيان اينكه جهاد صحنه آزمون است و...
- حديث مزبور از مصادر اهل سنت
- اعلام برائت چند حكم ديگر را نيز اعلام نمود
- علاوه بر اين وظيفه اعلان برائت ، على (ع ) در آن سال اميرالحاج نيز بوده است
- پيامبر اسلام (ص ) امير المؤ منين (ع ) را با چهار پيغام براى مشركين روانه مكه مى كند
- سخن مغرضانه ابن كثير كه گفته است مخصوص به حكم برائت است و احكام ديگر راابوبكر و ابوهريره رساندند و...
- نقد و رد آن گفته ها
- خود عبارت (لا يودى عنك الا انت او رجل منك ) اشتراك در رسالت را مى رساند
- سخن صاحب المنار در مورد ابلاغ آيات برائت و بدگوئى او از شيعه و كوششى كه براىاثبات افضل بودن ابوبكر به عمل آورده است
- اشكالات وارده بر گفته هاى صاحب المنار
- موضوع امارت حاج با مساءله وحى آسمانى كه احدى حتى رسول خدا (ص ) هم حق مداخله و دخل و تصرف در آن را نداشته است فرق دارد
- اضطراب و اختلاف روايات راجع به اعلان آيات برائت
- خدشه اى كه صاحب المنار خواسته است بر يكى بودن نفس پيامبر (ص ) و على (ع ) كه ازجمله وحى استفاده مى شود وارد كند و جواب او
- اشكال سوم بر سخن صاحب المنار
- اشكال چهارم بر سخن صاحب تفسير المنار
- رواياتى درباره اينكه اعلام كننده آيات برائت على (ع ) بوده است
- در روايات شيعه روز حج اكبر، روز عيد قربان دانسته شده است
- روايتى درباره چهار ماه مهلت دادن به مشركين در ذيل آيات گذشته
- چند روايت در ذيل آيه (( فقاتلوا ائمة الكفر... ))
- چند روايت در ذيل آيه شريفه : (( الا تقاتلون قوما نكثوا ايمانهم ... ))
- بررسى و ريشه يابى انعقاد عقود و معاهدات (به معناى اعم ) بين اشخاص
- نياز اجتماعات به پيمانها و معاهدات
- اعتبار معاهدات در اسلام و لزوم احترام به آنها
- نقض ابتدائى عهد جايز نيست ولى مقابله به مثل تجويز شده است
- مقايسه بين اسلام و جوامع متمدن غير دينى از لحاظ احترام به پيمانها و تعهدات
- در ذيل جمله : (( قاتلوهم يعذبهم الله بايديكم ))
- انتساب افعال به اسباب طولى در قرآن كريم
- استدلال اشاعره به آيه : (( قاتلوهم يعذبهم الله بايديكم ... )) براى اثبات جبر و اينكهافعال انسان و آثار آن فقط مستند به خدا است
- جواب به اشاعره و بيان اشكال عمده مذهب آنان كه اصل عليت مى باشد
- سخن جبرى مذهبان از ماديون و پاسخ بدان
- جواب معتزله به اشاعره و اختيارشان قول به تفويض و استقلال انسان در اعمالش را
- رد مذهب تفويض و بيان اينكه عناوين گناه منسب به داوند نيست
نکات آیه
۱ - قرآن، مجموعه اى از آیات و نشانه هاى خداوند است. (اشتروا بأیت اللّه)
۲ - دنیاطلبى، زمینه ساز مبارزه با دین الهى و بازداشتن مردم از راه خداست. (اشتروا بأیت اللّه ثمناً قلیلا فصدوا عن سبیله)
۳ - متاع دنیا در مقایسه با دین خدا و کتاب او (قرآن)، متاعى اندک است. (اشتروا بأیت اللّه ثمناً قلیلا) خداوند سوداگرى بر سر دین را ثمن قلیل و بهاى ناچیز شمرد (ثمناً قلیلاً) این حقیقت بیانگر این است که متاعهاى دنیوى در مقایسه با ارزش دین بسیار اندک است.
۴ - مشرکان صدر اسلام، مردمانى دنیاطلب بودند. (اشتروا بأیت اللّه ثمناً قلیلا)
۵ - دنیاطلبى مشرکان صدر اسلام، عامل مبارزه آنان با اسلام و قرآن (اشتروا بأیت اللّه ثمناً قلیلا)
۶ - شرک پیشگان صدر اسلام، به خاطر تأمین و حفظ منافعِ مادى خود، مردم را از گرویدن به اسلام و سلوک راه خدا باز مى داشتند. (اشتروا بأیت اللّه ثمناً قلیلا فصدوا عن سبیله) آیه فوق - به قرینه آیات قبل درباره مشرکان است.
۷ - مشرکان صدر اسلام، مردمانى نابکار و بدکردار (إنهم ساء ما کانوا یعملون)
۸ - سوداگرى بر سر آیات الهى و دین حق، از کردارهاى بد آدمى (اشتروا بأیت اللّه ثمناً قلیلا ... إنهم ساء ما کانوا یعملون)
موضوعات مرتبط
- آیات خدا: ۱
- اسلام: عوامل مبارزه با اسلام ۵
- امکانات مادى: بى ارزشى امکانات مادى ۳
- دنیاطلبان: ۴
- دنیاطلبى: آثار دنیاطلبى ۲، ۵
- دین: ارزش دین ۳; زمینه مبارزه با دین ۲; ناپسندى دین فروشى ۸
- سبیل اللّه: زمینه ممانعت از سبیل اللّه ۲; ممانعت از سبیل اللّه ۶
- عمل: عمل ناپسند ۸
- قرآن: ارزش قرآن ۳; عوامل مبارزه با قرآن ۵; ویژگیهاى قرآن ۱
- مشرکان: دنیاطلبى مشرکان صدر اسلام ۴، ۵، ۶; عمل ناپسند مشرکان صدر اسلام ۷; منفعت طلبى مشرکان صدر اسلام ۶