المائدة ٢٩

إِنِّي‌ أُرِيدُ أَنْ‌ تَبُوءَ بِإِثْمِي‌ وَ إِثْمِکَ‌ فَتَکُونَ‌ مِنْ‌ أَصْحَابِ‌ النَّارِ وَ ذٰلِکَ‌ جَزَاءُ الظَّالِمِينَ‌

ترجمه

من می‌خواهم تو با گناه من و خودت (از این عمل) بازگردی (و بار هر دو گناه را به دوش کشی)؛ و از دوزخیان گردی. و همین است سزای ستمکاران!

من مى‌خواهم تو بار گناه من و گناه خودت را بر دوش‌كشى تا از دوزخيان گردى، و سزاى ستمكاران همين است

«من مى‌خواهم تو با گناه من و گناه خودت [به سوى خدا] بازگردى، و در نتيجه از اهل آتش باشى، و اين است سزاى ستمگران.»

من خواهم که گناه (کشتن) من و گناه (مخالفت) تو هر دو به تو باز گردد تا تو اهل آتش جهنم شوی، که آن آتش جزای ستمکاران است.

من می خواهم به گناه کشتن من و گناه خودت [که سبب مردود شدن کار نیکت بود، به پیشگاه خدا] بازگردی و در نتیجه از دوزخیان باشی؛ و این است پاداش ستمکاران.

مى‌خواهم كه هم گناه مرا به گردن گيرى و هم گناه خود را تا از دوزخيان گردى كه اين است پاداش ستمكاران.

من می‌خواهم که بار گناه من و گناه خودت را بر دوش کشی و از دوزخیان شوی، و این جزای ستمگران است‌

من مى‌خواهم گناه من و گناه خود را برگيرى تا از دوزخيان باشى، و اين است پاداش ستمكاران.

من می‌خواهم با (کوله‌بار) گناه من و گناه خود (در روز رستاخیز به سوی پروردگار) برگردی و از دوزخیان باشی، و این سزای (عادلانه‌ی خدا برای) ستمگران است.

«من همی خواهم که تو با گناهِ من و گناه خودت (سوی خدا) بازگردی؛ پس از همدمان آتش باشی و همین است سزای ستمگران.»

همانا می‌خواهم که برگیری گناه من و گناه خویش را تا شوی از یاران آتش و این است پاداش ستمگران‌

المائدة ٢٨	آیه ٢٩	المائدة ٣٠
سوره : سوره المائدة نزول : ٢ هجرت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٥ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«تَبُوأَ»: برگردی. «تَبُوأَ بِإِثْمِی وَ إِثْمِکَ»: مراد این است که گناه کشتن مرا بر گناهان اصلی خود بیفزائی.

تفسیر

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱- عزم هابیل بر آلوده نساختن دست خویش به خون برادر و گرفتار نیامدن به پیامدهاى آن (انى ارید ... فتکون من اصحب النار)

۲- تأکید هابیل بر پیشدستى نکردن در قتل برادر، در عین حفظ حق دفاع از خویش در برابر تهاجم وى (انى ارید ان تبوا باثمى) چنانچه مراد از «اثمى»، گناهى باشد که از کشته شدن احتمالى قابیل به دست هابیل صورت گیرد، معلوم مى شود هابیل خاطر نشان ساخته است که من اگرچه قصد کشتن تو را ندارم ولى از خود دفاع مى کنم، هر چند به کشتن ناخواسته تو بینجامد.

۳- قابیل در دیدگاه و سخن هابیل، در صورت اقدام به تهاجم، مسؤول تمامى پیامدهاى سوء عملکرد هر کدام (انى ارید ان تبوا باثمى و اثمک) مراد از «اثمى»، به قرینه «اثمک»، گناهانى است که بر اثر درگیرى آن دو به وجود مى آید. زیرا به شهادت مقام، مراد از گناه قابیل، همان برادرکشى و مقدمات آن است. بنابراین مقصود هابیل این است که من تهاجمى را علیه تو آغاز نمى کنم و هرگز قصد کشتن تو را نخواهم کرد تا در درگیرى احتمالى، تو مهاجم باشى و آغازگر و در نتیجه اگر تو تلف شدى و یامن کشته شدم در هر صورت گناه به گردن تو افتد.

۴- آغازگر درگیرى و تهاجم ناروا، مسؤول خسارتهاى عملکرد خویش و طرف مقابل (ان تبوا باثمى و اثمک)

۵- گناهان به وجود آمده در درگیریهاى ناروا، بر عهده آغازگر آن است، هر چند به دست طرف مقابل صورت گیرد. (انى ارید ان تبوا باثمى و اثمک)

۶- هشدار هابیل به قابیل درباره بزرگى گناه آدمکشى و سنگینى عقوبت آن در قیامت (ان تبوا باثمى و اثمک فتکون من اصحب النار)

۷- خداوند، گناهان مقتول به ناحق را به پاى قاتل او ثبت خواهد کرد. (انى ارید ان تبوا باثمى و اثمک) برداشت فوق مبتنى بر این است که مراد از «اثمى»، مطلق گناهان باشد. برداشت فوق را فرمایش منقول از امام باقر (ع) تأیید مى کند که فرمود: من قتل مؤمناً متعمداً اثبت اللّه علیه جمیع الذنوب و برى المقتول منها و ذلک قول اللّه تعالى «انى ارید ان تبوا باثمى و اثمک فتکون من اصحب النار».(۱)

۸- گناه آدمى، همواره ملازم وى (ان تبوا باثمى و اثمک)

۱- . ثواب الاعمال و عقاب الاعمال (مترجم)، ص ۶۳۶، ح ۹، باب عقاب من قتل نفساً متعمداً; نورالثقلین، ج ۱، ص ۶۱۳، ح ۱۳۳.

۹- گناهان آدمى، قابل انتقال به ذمه فردى دیگر (انى ارید ان تبوا باثمى و اثمک) «تبوأ» به معناى «ترجع» است. یعنى «تو بر فرض کشتن من باز مى گردى در حالى که گناهان مرا نیز به دوش مى کشى» و لازمه آن، گناهان هابیل بر گردن قابیل است.

۱۰- هابیل، معتقد به معاد و معارف دین و داراى یقین به بهشت و دوزخ و آگاه به کیفر و پاداش اعمال (انى اخاف اللّه رب العلمین ... تبوأ باثمى و اثمک فتکون من اصحب النار)

۱۱- آتش همواره دوزخ، جزاى ستمگران و کیفرى مناسب براى آنان (فتکون من اصحب النار و ذلک جزؤا الظلمین) «جزاء» در لغت به معنى کیفر و پاداشى است که کافى باشد.

۱۲- قتل و برادر کشى، ظلم و موجب ورود به آتش دوزخ (قال لاقتلنک قال ... و ذلک جزؤا الظلمین)

۱۳- خوف از خداوند و یا معاد، مانع ظلم و گناه و گرفتار آمدن به عذاب دوزخ (انى اخاف اللّه رب العلمین. انى ارید ان تبوا باثمى ... فتکون من اصحب النار)

موضوعات مرتبط

• ایمان: به بهشت ۱۰ ; ایمان به تعالیم دین ۱۰ ; ایمان به جهنّم ۱۰ ; ایمان به معاد ۱۰
• برادر: قتل برادر ۱۲
• تجاوز: آغازگر تجاوز ۴، ۵ ; کیفر تجاوز ۴، ۵
• ترس: آثار ترس از خدا ۱۳
• جهنّم: آتش جهنّم ۱۱ ; موانع جهنّم ۱۳ ; موجبات جهنّم ۱۲
• جهنّمیان: جاودانگى جهنّمیان ۱۱ ; کیفر جهنّمیان ۱۱
• دفاع: حق دفاع ۲
• ذکر: آثار ذکر معاد ۱۳
• ظالمان: کیفر ظالمان ۱۱
• ظلم: موارد ظلم ۱۲ ; موانع ظلم ۱۳
• عمل: پاداش عمل ۱۰ ; ثبت عمل ۷ ; کیفر عمل ۱۰
• فرزندان آدم (ع): قصه فرزندان آدم (ع) ۲
• قابیل: قصه قابیل ۳ ; هشدار به قابیل ۶
• قاتل: گناه قاتل ۷ ; هشدار به قاتل ۶
• قتل: آثار قتل ۱ ; اجتناب از قتل ۲ ; ظلم قتل ۱۲ ; قتل ناحق ۷ ; کیفر اخروى قتل ۶ ; گناه قتل ۶
• گناه: آثار گناه ۸ ; انتقال گناه ۹ ; گناه کبیره ۶ ; موانع گناه ۱۳
• مسؤول عمل ناپسند:۳، ۴، ۵
• مقتول: گناه مقتول ۷
• هابیل: عقیده هابیل ۳، ۱۰ ; قصه هابیل ۱، ۲، ۳ ; هابیل و قابیل ۱، ۲ ; هشدار هابیل ۶