آل عمران ١٨٤: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=پس اگر باورت نداشتند همانا باور نداشتند فرستادگانی را پیش از تو که آمدند به نشانیها و نوشته‌ها و نامه‌ای درخشان‌
|-|معزی=پس اگر باورت نداشتند همانا باور نداشتند فرستادگانی را پیش از تو که آمدند به نشانیها و نوشته‌ها و نامه‌ای درخشان‌
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره آل عمران | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::184|١٨٤]] | قبلی = آل عمران ١٨٣ | بعدی = آل عمران ١٨٥  | کلمه = [[تعداد کلمات::14|١٤]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره آل عمران | نزول = [[نازل شده در سال::15|٣ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::184|١٨٤]] | قبلی = آل عمران ١٨٣ | بعدی = آل عمران ١٨٥  | کلمه = [[تعداد کلمات::14|١٤]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«زُبُر»: جمع زَبُور، کتاب مشتمل بر مواعظ. کتاب آسمانی داود (نگا: نساء / و انبیاء / . «کِتَاب»: مراد جنس کتاب است و شامل تورات و انجیل و صُحُف ابراهیم می‌گردد. عطف آن بر ما قبل خود، عطف عامّ بر خاصّ است. «مُنِیر»: روشنگر راه حق.
«زُبُر»: جمع زَبُور، کتاب مشتمل بر مواعظ. کتاب آسمانی داود (نگا: نساء / و انبیاء / . «کِتَاب»: مراد جنس کتاب است و شامل تورات و انجیل و صُحُف ابراهیم می‌گردد. عطف آن بر ما قبل خود، عطف عامّ بر خاصّ است. «مُنِیر»: روشنگر راه حق.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۳۶


ترجمه

پس (اگر این بهانه‌جویان،) تو را تکذیب کنند، (چیز تازه‌ای نیست؛) رسولان پیش از تو (نیز) تکذیب شدند؛ پیامبرانی که دلایل آشکار، و نوشته‌های متین و محکم، و کتاب روشنی‌بخش آورده بودند.

پس اگر اينها تو را تكذيب كردند [غم مخور]، همانا پيامبرانى قبل از تو تكذيب شدند كه معجزات و نوشته‌ها و كتاب‌هاى روشنگر آورده بودند
پس اگر تو را تكذيب كردند، بدان كه پيامبرانى [هم‌] كه پيش از تو، دلايل روشن و نوشته‌ها و كتاب روشن آورده بودند، تكذيب شدند.
پس اگر تو را تکذیب کردند (غمگین مباش که) پیغمبران پیش از تو هم که معجزات و زبورها و کتاب آسمانی روشن آوردند نیز تکذیب کردند.
اگر [این یهودیان بهانه جو] تو را تکذیب کردند، [غمگین مباش] مسلماً رسولانی هم که پیش از تو دلایل روشن، و نوشته ها [ی مشتمل بر پند و موعظه] و کتاب روشنگر آورده بودند، تکذیب شدند؟
اگر تو را تكذيب كردند، پيامبرانى هم كه پيش از تو با معجزه‌ها و نوشته‌ها و كتاب روشنگر آمده بودند تكذيب شده‌اند.
پس اگر تو را دروغ‌زن انگاشتند، بدان که پیامبرانی هم که پیش از تو بودند و معجزات و نوشته‌ها و کتابهای روشنگر آورده بودند، با انکار و تکذیب مواجه شدند
پس اگر تو را دروغگو شمردند همانا پيامبرانى كه پيش از تو با نشانه‌ها و دلايل هويدا و نبشته‌ها [ى حكمت‌آموز]- يا سخنان استوار- و كتاب روشن و روشن‌كننده آمده بودند نيز دروغگو شمرده شدند.
پس اگر (این بهانه‌جویان) تو را تکذیب کردند (چیز تازه‌ای نیست و غمگین مباش) چه پیغمبران زیادی پیش از تو تکذیب شده‌اند که معجزات و دلائل روشن و کتابهای متقن و مشتمل بر مواعظ و اندرز و کتاب روشنگر (راه نجات) با خود آورده‌اند.
پس اگر تو را تکذیب کردند، بی‌گمان پیامبرانی (هم) پیش از تو، (که با) دلایل روشن و نوشته‌ها و کتاب روشن آورده بودند، تکذیب شدند.
پس اگر باورت نداشتند همانا باور نداشتند فرستادگانی را پیش از تو که آمدند به نشانیها و نوشته‌ها و نامه‌ای درخشان‌


آل عمران ١٨٣ آیه ١٨٤ آل عمران ١٨٥
سوره : سوره آل عمران
نزول : ٣ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٤
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«زُبُر»: جمع زَبُور، کتاب مشتمل بر مواعظ. کتاب آسمانی داود (نگا: نساء / و انبیاء / . «کِتَاب»: مراد جنس کتاب است و شامل تورات و انجیل و صُحُف ابراهیم می‌گردد. عطف آن بر ما قبل خود، عطف عامّ بر خاصّ است. «مُنِیر»: روشنگر راه حق.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱- تکذیب پیامبر (ص) از سوى یهود (فان کذّبوک)

۲- اندوه پیامبر (ص) به جهت تکذیب آن حضرت از سوى یهود* (فان کذّبوک فقد کذّب رسل من قبلک) لحن آیه حکایت از اندوه پیامبر (ص) نسبت به تکذیبش دارد، و برخى جواب شرط را محذوف دانسته اند و چنین گفته اند: ان کذّبوک فلا تحزن. از این رو، جمله «فقد کذّب» را علّت «لا تحزن» گرفته اند.

۳- دلدارى خداوند به پیامبر (ص) به جهت تکذیب آن حضرت از سوى یهود (فان کذّبوک فقد کذّب رسل من قبلک)

۴- ترغیب پیامبر (ص) از سوى خداوند به پایدارى در انجام رسالت، على رغم تکذیب و مخالفت مردم (فان کذّبوک فقد کذّب رسل من قبلک)

۵- یهودیان، در گستره رسالت پیامبر (ص) (فان کذّبوک) از اینکه یهود، پیامبر (ص) را تکذیب کردند، معلوم مى شود که پیامبر (ص) آنان را نیز به پذیرش اسلام دعوت مى کرد.

۶- تکذیب رسالت انبیا، از شیوه هاى رایج براى مخالفت با آنان* (فان کذّبوک فقد کذّب رسل من قبلک)

۷- تکذیب رسالت بسیارى از انبیا، على رغم برخوردارى آنان از دلایل روشن (برهان و معجزه) (فان کذّبوک فقد کذّب رسل من قبلک جاءو بالبیّنات و الزّبر و الکتب المنیر)

۸- تکذیب کنندگان پیامبران، مورد سرزنش و ملامت خداوند (فان کذّبوک ... جاءو بالبیّنات و الزّبر و الکتب المنیر) جمله «جاؤ بالبیّنات»، حال و یا صفت براى «رسل» است یعنى با اینکه انبیا دلایلى روشن براى رسالت خویش داشتند، امّا عده اى با آنان مخالفت کردند و این تعبیر، گویاى مذمّت شدید از آنان است.

۹- رسولان الهى برخوردار از دلایل روشن (برهان و معجزه) و داراى «زُبُر» (کتابهاى مشتمل بر حکمت و موعظه) و نیز آورنده کتابِ روشن و روشنگر (رسل من قبلک جاءو بالبیّنات و الزّبر و الکتب المنیر) «منیر»، به معناى روشنگر و نیز به معناى روشن آمده است.

۱۰- روشنگرى کتب آسمانى در همه ابعاد مورد نیاز (جاءو ... و الکتب المنیر) بر این مبنا که «منیر»، به معناى روشنگر باشد، متعلق آن حذف شده است تا دلالت بر عموم و شمول کند. یعنى هر آنچه مردم از آن کتاب توقع داشته و بدان نیازمند باشند، در آن بیان شده است.

۱۱- قابل فهم بودن کتب آسمانى و حجیّت ظواهر آن (جاءو بالبیّنات و الزّبر و الکتب المنیر) اگر کتب آسمانى قابل فهم نباشد، نه روشن خواهد بود و نه روشنگر، و آنگاه که قابل فهم باشد، ظاهر آن براى مکلّفین حجت است.

روایات و احادیث

۱۲- تکذیب رسالت بسیارى از انبیا، على رغم برخوردارى ایشان از دلایل روشن و کتب آسمانى و احکام حلال و حرام (فان کذّبوک ... جاءو بالبیّنات و الزّبر و الکتب المنیر) امام باقر (ع) درباره آیه فوق فرمود: «فان کذّبوک فقد ... جاؤ بالبیّنات»، هى الآیات «و الزّبر» و هى کتب الانبیاء بالنبوة «و الکتاب المنیر»، الحلال و الحرام.[۱]

موضوعات مرتبط

  • احکام: منابع احکام ۱۲
  • استقامت: تشویق به استقامت ۴
  • اسلام: تاریخ صدر اسلام ۱، ۲، ۳، ۴
  • انبیا: احتجاج انبیا ۷، ۹، ۱۲ ; تکذیب انبیا ۶، ۷، ۸، ۱۲ ; مخالفت با انبیا ۶ ; معجزه انبیا ۷، ۹
  • کتب آسمانى:۱۲ تعالیم کتب آسمانى ۱۲ ۹، ۱۰ ; حجیّت کتب آسمانى ۱۲ ۱۱ ; فهم کتب آسمانى ۱۲ ۱۱
  • محمّد (ص): اندوه محمّد (ص) ۲ ; تشویق محمّد (ص) ۴ ; تکذیب محمّد (ص) ۱، ۲، ۳، ۴ ; دلدارى به محمّد (ص) ۳ ; محدوده مسؤولیت محمّد (ص) ۵
  • مکذّبان: سرزنش مکذّبان ۸
  • یهود:۱، ۲، ۳، ۵

منابع

  1. تفسیر قمى، ج ۱، ص ۱۲۷ ; تفسیر برهان، ج ۱، ص ۳۲۸، ح ۱.