۱۴٬۴۴۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۳۶: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←تسليم اضطرارى مشركان در قيامت، در برابر خدا، سودى به حالشان ندارد
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
<span id='link320'><span> | <span id='link320'><span> | ||
==تسليم اضطرارى مشركان در قيامت، در برابر خدا، سودى به حالشان ندارد == | ==تسليم اضطرارى مشركان در قيامت، در برابر خدا، سودى به حالشان ندارد == | ||
و مشركان، در دنيا تسليم در برابر حق نشدند، هرچند بدان يقين داشتند، تا آن كه به خانه آخرت منتقل شده و در موقف حساب قرار گرفتند. به عيان ديدند كه خدا «حقّ مبين» است، و عذاب شقاوت از هر سو احاطه شان نموده، آن وقت | و مشركان، در دنيا تسليم در برابر حق نشدند، هرچند بدان يقين داشتند، تا آن كه به خانه آخرت منتقل شده و در موقف حساب قرار گرفتند. به عيان ديدند كه خدا «حقّ مبين» است، و عذاب شقاوت از هر سو احاطه شان نموده، آن وقت در برابر حق تسلیم شدند. ولى اين تسليمى است از روى اضطرار، كه سودى به حالشان ندارد، و آيه «یَومَئِذٍ يُوَفِّيهِمُ اللهُ دِينَهُمُ الحَقّ وَ يَعلَمُونَ أنَّ اللهَ هُوَ الحَقُّ المُبِينُ»، به همين علم و تسليم اضطرارى اشاره مى كند. صدر آيه از اسلامشان خبر مى دهد كه دين حق است، به شهادت آيه «إنَّ الدِّينِ عِندَ اللهِ الإسلَام»، و ذيل آيه، از انكشاف حق براى آنان و ظهور حقيقت برايشان خبر مى دهد. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۴۶۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۴۶۴ </center> | ||
و آيه اى كه پيرامونش بحث مى كنيم، يعنى آيه «وَ ألقَوا إلَى اللهِ يَومَئِذٍ السَّلَمَ وَ ضَلَّ عَنهُم مَا كَانُوا يَفتَرُونَ»، اولش به اسلام ايشان اشاره مى كند و ذيلش به اين كه اين اسلامشان اضطرارى و بى فايده است. چون در دنيا هم براى خدا الوهيت قائل بودند و هم براى شركاء شان، آنگاه تسليم در برابر الوهيت شركايشان را بر تسليم در برابر الوهيت خدا ترجيح دادند، تا آن كه در آخرت، حق برايشان ظاهر گشته، همان شركاء، شرك ايشان را تكذيب كردند. آنگاه آنچه مى پنداشتند باطل گشته، اثرى از آن خيالات برايشان نمى ماند و در نتيجه جز تسليم در برابر خدا، چاره ديگرى برايشان نمانده، از روى بيچارگى تسليم او گشته، و از روى كراهت منقادش مى شوند. | و آيه اى كه پيرامونش بحث مى كنيم، يعنى آيه «وَ ألقَوا إلَى اللهِ يَومَئِذٍ السَّلَمَ وَ ضَلَّ عَنهُم مَا كَانُوا يَفتَرُونَ»، اولش به اسلام ايشان اشاره مى كند و ذيلش به اين كه اين اسلامشان اضطرارى و بى فايده است. چون در دنيا هم براى خدا الوهيت قائل بودند و هم براى شركاء شان، آنگاه تسليم در برابر الوهيت شركايشان را بر تسليم در برابر الوهيت خدا ترجيح دادند، تا آن كه در آخرت، حق برايشان ظاهر گشته، همان شركاء، شرك ايشان را تكذيب كردند. آنگاه آنچه مى پنداشتند باطل گشته، اثرى از آن خيالات برايشان نمى ماند و در نتيجه جز تسليم در برابر خدا، چاره ديگرى برايشان نمانده، از روى بيچارگى تسليم او گشته، و از روى كراهت منقادش مى شوند. | ||
<span id='link321'><span> | <span id='link321'><span> | ||
==كافران مفسد عذابى بيش از ديگر كفار خواهند داشت == | ==كافران مفسد عذابى بيش از ديگر كفار خواهند داشت == | ||
الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صدُّوا عَن سبِيلِ اللَّهِ زِدْنَهُمْ عَذَاباً فَوْقَ العَذَابِ بِمَا كانُوا يُفْسِدُونَ | الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صدُّوا عَن سبِيلِ اللَّهِ زِدْنَهُمْ عَذَاباً فَوْقَ العَذَابِ بِمَا كانُوا يُفْسِدُونَ | ||
