۱۸٬۳۸۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۲۷: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←مشرکان، در قيامت، اصلا ياور و ناصری ندارند
| خط ۱۶۸: | خط ۱۶۸: | ||
«'''وَ أَقْسمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لا يَبْعَثُ اللَّهُ مَن يَمُوتُ بَلى ...'''»: | «'''وَ أَقْسمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لا يَبْعَثُ اللَّهُ مَن يَمُوتُ بَلى ...'''»: | ||
راغب، در مفردات مى گويد: جَهد و جُهد - به فتحه جيم و ضمّه آن - هر دو، به معناى طاقت است، و دشوارتر از آن را | راغب، در مفردات مى گويد: جَهد و جُهد - به فتحه جيم و ضمّه آن - هر دو، به معناى طاقت است، و دشوارتر از آن را «مشقت» گويند. و معناى «وَ أقسَمُوا بِاللّهِ جَهدَ أیمَانِهِم»، اين است كه به خدا سوگند خوردند، و در سوگند خود كوشش كردند كه تا آن جا كه مى توانند، سوگند رساترى باشد. | ||
و در مجمع البيان گفته: معناى اين جمله، اين است كه قسم را به نهايت رساندند. | و در مجمع البيان گفته: معناى اين جمله، اين است كه قسم را به نهايت رساندند. | ||
