المدثر ١٤: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(افزودن جزییات آیه)
 
خط ۵۸: خط ۵۸:
المیزان=
المیزان=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۰#link88 | آيات ۸ - ۳۱، سوره مدثّر]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۰#link88 | آيات ۸ - ۳۱  سوره مدثّر]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۰#link89 | تركيب نحوى آيه : ((فذالك يومئذ يوم عسير على الكافرون غير يسير))]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۰#link89 | تركيب نحوى آيه: «فَذَالِكَ يَومَئذٍ يَومٌ عَسِير * عَلَى الكَافِرینَ غَيرُ يَسِير»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۱#link90 | وصف حال وليد بن مغيره و تكذيب نمودن او، اخبار از درانداختنش به دوزخ]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۱#link90 | وصف حال «وليد بن مغيره» و تكذيب نمودن او]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۱#link91 | مقصود از توصيف سقر به اينكه ((لا تبقى و لا تذر...)) و در جمله ((لا تبقى و لاتذر))]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۱#link91 | مقصود از توصيف «سقر» به اين كه: «لا تُبقِى وَ لا تَذَر...»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۱#link92 | مراد از نوزده نفر موكّلان بر جهنّم و ابنكه فرمود: ((و جعلنا عدّتهم الّا فتنة ...))]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۱#link92 | مراد از نوزده نفری که موكّل بر جهنّم اند، چیست؟]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۱#link93 | و بيان اينكه انگيزه هاى نفاق قبل از هجرت نيز وجود داشته است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۱#link93 | وجود انگيزه هاى نفاق قبل از هجرت]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۱#link94 | (رواياتى درباره آنچه وليد بن مغيره درباره قرآن گفت ،ونزول آيات گذشته درباره او)]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۱#link94 | رواياتى درباره گفتار «وليد بن مغيره» در باره قرآن]]


}}
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ اردیبهشت ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۳۹

کپی متن آیه
وَ مَهَّدْتُ‌ لَهُ‌ تَمْهِيداً

ترجمه

و وسایل زندگی را از هر نظر برای وی فراهم ساختم!

ترتیل:
ترجمه:
المدثر ١٣ آیه ١٤ المدثر ١٥
سوره : سوره المدثر
نزول : ٢ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٤
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«مَهَّدْتُ»: فراهم و مهیّا کرده‌ام. گسترانیده‌ام.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

نزول

شأن نزول آیات ۱۲ تا ۱۷:

این آیات با آیه ۱۱ درباره ولید بن مغیرة که پیرمردى مجرب و از زیرکان عرب بود، نازل شده است و کسى بود که پیامبر را مسخره می‌کرد. روزى رسول خدا صلی الله علیه و آله در حجره خویش مشغول خواندن قرآن بود، قریش که آن آیات را مى شنیدند. نزد ولید رفتند و گفتند: اى ابو عبد شمس این کلماتى که محمد می‌خواند، چیست؟ آیا شعر است که می‌خواند و یا کهانت است که مى گوید و یا خطبه است که به زبان می‌راند؟

ولید گفت: بگذارید تا خودم گوش فرادارم و بشنوم سپس نزدیک رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد و گفت: یا محمد از اشعار خود براى من بخوان. پیامبر فرمود: آنچه من تلاوت کرده و می‌خوانم، شعر نیست بلکه کلام پروردگار است که به توسط فرشتگان براى انبیاء و رسل خویش مى فرستد.

ولید گفت: همان را براى من اندکى بخوان، رسول خدا صلی الله علیه و آله سوره حم سجده را قرائت کرد تا به این آیه رسید. «فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنْذَرْتُکمْ صاعِقَةً مِثْلَ صاعِقَةِ عادٍ وَ ثَمُودَ».[۱]

ولید وقتى این آیات را شنید به خود لرزید و موى سر و ریش او بر بدنش راست شد از آنجا یکسر به خانه خویش رفت و از آن پس از خانه بیرون نیامد. قریش هر قدر به انتظار وى ماندند، او را ندیدند تا این که نزد ابوجهل رفتند و گفتند: اى ابوالحکم ولید به سوى دین محمد رفته و چند روزى است که از خانه بیرون نمى آید.

ابوجهل نزد ولید رفت و گفت: اى عم، تو آبروى ما را برده اى و ما را در میان قریش رسوا نموده اى و دشمن از هر طرف ما را شماتت و سرزنش می‌نمایند. آیا واقعا به دین محمد گرویده اى؟ ولید گفت: اى ابوالحکم من به دین محمد نگرویده ام ولى کلامى از او شنیدم که بدن من لرزید.

ابوجهل گفت: آیا براى تو خطبه خواند؟ گفت: نه، خطبه یک سلسله کلام متصل به یکدیگر است ولى کلام او پراکنده بود و هیچکدام با دیگرى شباهتى نداشت، ابوجهل گفت: آیا شعر بود که براى تو خواند؟ گفت: شعر هم نبود زیرا من انواع و اقسام اشعار عرب را به جهات مختلف شنیده ام. کلام او به شعر هم شباهتى نداشت، ابوجهل گفت: پس چه بود؟ ولید گفت: واگذار مرا تا درباره آن بیندیشم تا براى گفتار او نامى بگذارم. فرداى آن روز دوباره ابوجهل با عده اى از قریش نزد او آمدند، گفتند: بالاخره کلام محمد را چه نامیده اى؟ گفت: کلام او سحرى است که بسیار جذب قلوب مردم می‌کند سپس این آیات نازل گردید.[۲]

چنان که ابن عباس[۳] و دیگران از مفسرین با اندک تفاوت نیز آن را نقل و روایت نموده اند[۴] و نیز گویند: این شأن و نزول درباره ولید بن مغیرة در طى آیات ۱۹ تا ۲۵ این سوره با اندک تفاوتى نازل گردیده است.[۵]

تفسیر


نکات آیه

۱ - ولیدبن مغیره، برخوردار از وسایل و امکانات بسیار زندگى (و مهّدت له تمهیدًا)

۲ - امکانات زندگى و وسایل معیشت، از نعمت هاى الهى است. (و مهّدت له تمهیدًا)

۳ - امکانات زندگى و وسایل معیشت انسان ها، به قدرت و مشیت خداوند است. (و مهّدت له تمهیدًا)

۴ - برخوردارى از امکانات زندگى و وسایل معیشت، بدون بهره مندى از ایمان و دین دارى، بى ازش در نظام ارزشى قرآن (و مهّدت له تمهیدًا)

موضوعات مرتبط

  • امکانات مادى: ملاک ارزش امکانات مادى ۴; منشأ امکانات مادى ۳
  • ایمان: آثار ایمان ۴
  • خدا: آثار قدرت خدا ۳; آثار مشیت خدا ۳; نعمتهاى خدا ۲
  • دیندارى: آثار دیندارى ۴
  • معاش: منشأ تأمین معاش ۳
  • نعمت: نعمت امکانات مادى ۲
  • ولیدبن مغیره: امکانات مادى ولیدبن مغیره ۱; ثروتمندى ولیدبن مغیره ۱

منابع

  1. آیه ۱۳ (ترجمه)، «و اگر از آیات خدا دورى کردند؛ بگو شما را به صاعقه اى که عاد و ثمود را هلاک نمود، مى ترسانم».
  2. تفسیر على بن ابراهیم.
  3. حاکم صاحب المستدرک.
  4. تفاسیر طبرى و ابن ابى حاتم.
  5. کشف الاسرار.